Διαμαντῆς Κούτουλας

Θαυμάζουμε βεβαίως τὰ ἐπιτεύγματα τῶν μεγάλων πολιτισμῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς λησμονῶντας ὁμως  τὰ ἀκόλουθα· 1) κέντρο τῶν πόλεων στὶς αύτοκρατορίες τῆς Ἀνατολῆς  ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΑΓΟΡΑ ΟΠΩΣ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ἀλλὰ οἱ ΝΑΟΙ (βλ. τὰ ζιγκουρὰτ τῆς φωτό.) οἱ ὁποῖοι  ἠταν οἱ μεγάλοι ΓΑΙΟΚΤΗΜΟΝΕΣ ΜΕ ΤΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΤΩΝ ΑΙΓΟΠΡΟΒΑΤΩΝ καὶ τόν ΔΑΝΕΙΣΜΟ  ΧΡΗΜΑΤΟΣ, δίκην...τραπεζῶν, μὲ τόκο 20% ἐτησίως.  Κι ὅταν λέμε <ΝΑΟΙ> ἐννοοῦμε βεβαίως τὰ ΙΕΡΑΤΕΙΑ. 2) ὁ μέσος ΜΗΝΙΑΙΟΣ μισθὸς τοῦ κοινοῦ ἐργάτη στὴν Μεσοποταμία  ἦταν 1 ΣΙΚΛΟ ἢ siklu   (60 σίκλοι=1 μνᾶ ἢ manu , 60 μνὲς =1 τάλαντο ἢ biltu). 3) μὲ τὸν 1 σίκλο ὁ ἁπλὸς ἐργάτης  μποροῦσε νὰ ἀγοράσει κάθε ΜΗΝΑ,  μόνον 2 λίτρα περίπου κριθάρι* & 3 λίτρα χουρμάδες  (ἢ ἐνα κανάτι κρασί  ὅπου 1 pi =0,842 τοῦ λίτρου).  ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΔΗΛΑΔΗ γιὰ τὴν μεγάλη μᾶζα τῶν κατοίκων τῆς Μεσοποταμίας, ἐνῶ τὴν ἰδια στιγμὴ ΟΙ ΝΑΟΙ ΕΚΑΡΠΟΥΝΤΟ ΤΟΝ ΥΠΕΡΠΛΟΥΤΟ τῆς ὅλης  περιοχῆς.  Παρόμοια ίσχύουν καὶ γιὰ τὴν Αἴγυπτο·  καὶ ἐκεῖ οἱ ΝΑΟΙ ἀπομυζοῦσαν τὸν πλοῦτο μὲ τ

1)  Ἂν καὶ ἡ κίνηση τοῦ Ἰησοῦ  καὶ τῶν Ἀποστόλων εἶχε τὰ  χαρακτηριστικὰ περιοδευόντων κηρύκων,  ἡ Ἐκκλησία ἤδη ἑξαρχῆς (βλ.ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΑΥΛΟΥ)  ἐντοπίστηκε στὰ πλαίσια τῶν  ΠΟΛΕΩΝ  τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας.  Γι  αὐτὸ παρατηροῦμε ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΣ  στὶς Παύλειες Ἐπιστολές (τὰ ἀρχαιότερα χριστιανικὰ κείμενα) ὅτι κάθε φορὰ ποὺ χρησιμοποεῖται ὁ ὅρος <ΕΚΚΛΗΣΙΑ> γιὰ εὐρύτερες περιοχὲς χρησιμοποιεῖται ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ἀριθμός {πχ. <ἐκκλησίες τῆς Μακεδονίας>}, ἐνῶ ὅταν πρόκειται γιὰ μία πόλη χρησιμοποιεῖται ΕΝΙΚΟΣ {πχ. <ἐκκλησία τῆς Κορίνθου}.   Ἐξάλλου πάντοτε (καὶ μέχρι σήμερα) ὁ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΕΩΣ. 2) Ἀπὸ τὴν ἱστορία ἐπίσης γνωρίζουμε ὅτι ὁ θεσμὸς τῶν ἑλληνικῶν ΠΟΛΕΩΝ θεμελιώθηκε στὸν θεσμὸ τῶν ΔΗΜΩΝ [ βλ. πχ.  τὸν προσδιορισμό <ΑΛΩΠΕΚΗΘΕΝ>  {=ἐκ τοῦ δήμου "Ἀλωπεκῆς"} στὸ ὄνομα τοῦ Σωκρἀτη ] καὶ τῆς ΚΛΗΡΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ (τουλάχιστον ἐν Ἀθήναις).  Ἔτσι περιγράφει καὶ ὁ ΛΟΥΚΑΣ στίς <ΠΡΑΞΕΙΣ> τὴν κλήρωση τοῦ ΜΑΤΘΙΑ ὡς 12ου  Ἀποστόλου στὴν