Διαμαντῆς Κούτουλας

   Ἕνα ἐνδιαφέρον προσωπικὸ κείμενο τοῦ Πλάτωνα  εἶναι ἡ ΔΙΑΘΗΚΗ του ποὺ τὴν διασώζει ὀ ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ στὸ Γ' βιβλίο τοῦ "ΒΙΟΥ ΣΟΦΙΣΤΩΝ" . Μεταφράζω τὸ ἀρχαῖο  κείμενο (ποὺ παρουσιάζω στὴν φωτό.) : < ὁ Πλάτων κληροδοτεῖ τὴν περιουσία του ὡς ἐξῆς·  τὸ κτῆμα στοὺς Ἰφιστιάδες (σημ. ΗΡΑΚΛΕΙΟ Ἀττικῆς) ποὺ συνορεύει, βόρεια μὲ τὸν δρόμο τοῦ ἱεροῦ στὴν Κηφισιά, νότια μέ τὸ ἱερὸ τοῦ Ἡρακλῆ τῶν Ἰφιστιαδῶν ,ἀνατολικὰ μέ τὸ κτῆμα τοῦ Ἀρχέστρατου τοῦ Φρεάρριου {= περιοχὴ κοντὰ στὴ σημ.Ἀνάβυσσο} , δυτικὰ μὲ τὸ κτῆμα τοῦ Φιλίππου ἀπὸ τοὺς Χολλεῖδες (πιθ.σημ.ΒΑΡΗ) δὲν θὰ πουληθεῖ οὔτε θὰ μεταβιβαστεῖ ἀλλὰ θὰ διασφαλιστεῖ μὲ κάθε τρόπο ὑπὲρ τοῦ μικροῦ Ἀδείμαντου {μᾶλλον ἐγγονοῦ τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Πλάτωνα, Ἀδείμσντου}. ( Παρομοίως ) : τὸ κτῆμα στοὺς Ειρεσίδες (μᾶλλον κοντὰ στὸ προηγούμενο) ποὺ ἀγόρασα ἀπὸ τὸν Καλλίμαχο καὶ τὸ ὁποῖο συνορεύει, βόρεια μὲ τὸ κτῆμα τοῦ Εὐρυμέδοντα ἀπὸ τὴν Μυρρινοῦντα  (πιθ. σημ.ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ) νότια με τὸ κτῆμα τοῦ Δημόστρατου ἀπὸ τὴν Ξυπέτη (σημ.Μοσχᾶτο) , ἀν

Οἱ "ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ" , ὅπως διδάσκει ἡ Κριτική τῶν κειμένων  ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο κυρίως πηγὲς, τὴν προπαύλεια ,τὴν λεγόμενη <ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ> καὶ τὴν ἀποκαλούμενη <ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ> .  1). Στὴν πρώτη καὶ ἀρχαιότερη πηγή, τὴν ἰουδαιοχριστιανική ( κεφ.1-5, κεφ.9, κεφ. 11 κλπ ), ὑπάρχουν δύο ἐξαιρετικῶς  ἐνδιαφέροντα ἀποσπάσματα , τὸ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ τοῦ Ἀπ.Πἐτρου (Πρ..2,14 κ.ἑξ.) καὶ Η ΟΜΙΛΙΑ του  ΣΤΟΝ ΝΑΟ, στὴν Στοὰ Σολομῶντος ,μετὰ τὴν θεραπεία τοῦ χωλοῦ. (Πρ.3,11 κ.ἑξ.) Σὲ αὐτὲς τὶς δύο ὀμιλίες τοῦ Πέτρου παρουσιάζεται μιὰ ΜΗ-ΠΑΥΛΕΙΑ χριστολογία , ἡ  ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ  τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἀποκληθεῖσα "ἰουδαιοχριστιανική" , ἀποτελούμενη ἀπὸ τὶς ἑξῆς ἀντιλήψεις: α) ὁ  Ἰησοῦς  χρίστηκε Μεσσίας τὴν στιγμὴ τῆς "ὕψωσης" του μὲ τὴν Ἀνάσταση Του ἐκ νεκρῶν  ("τῇ δεξιᾶ τοῦ θεοῦ ὑψωθείς", Πρ.2,33)· "ΚΥΡΙΟΝ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΝ  ΕΠΟΙΗΣΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ ΟΝ ΥΜΕΙΣ ΣΤΑΥΡΩΣΑΤΕ" (Πρ.2,36). β) δὲν ὑπάρχει ἡ ἔν

 Πάνω ἀπὸ μιὰ δεκαετία δίδαξε στὴν ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ὅπου σπούδασε ὁ Ἀριστοτέλης, μέχρι τὸ 347πΧ ποὺ ἀποχώρησε ἀπὸ τὴν Ἀθήνα,  μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Πλὰτωνα. Ὁ καθηγητὴς Henry JACKSON* μὲ βάση πληροφορίες τῶν ἀρχαίων κειμένων προσπάθησε —μὲ λίγη φαντασία βεβαίως—νὰ ἀνασυστήσει τὴν ΑΙΘΟΥΣΑ ποὺ δίδασκε ὁ Ἀριστοτέλης. Λέει λοιπὸν ὁ Jackson  ὅτι ἕνας ΛΕΥΚΟΠΙΝΑΚΑΣ , ἕνας ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΣ, ἕνας ΤΡΙΠΟΔΑΣ καὶ μιὰ ΧΑΛΚΙΝΗ ΣΦΑΙΡΑ βρίσκονταν ἐντὸς τῆς αἰθούσης.  Ὅμως τὸ πιὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι ὐπῆρχαν καὶ ΔΥΟ ΖΩΓΡΑΦΙΚΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ποὺ ἀπεικόνιζαν τὸν ΣΩΚΡΑΤΗ μέσα ἀπὸ τὶς διηγήσεις τῶν Πλατωνικῶν Διαλόγων "ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ" καὶ "ΦΑΙΔΩΝ".  Ἀπὸ τὸν "ΦΑΙΔΩΝΑ" ἀπεικονιζόταν ὁ Σωκράτης συζητῶν περὶ ἀθανασίας ψυχῆς λίγο πρὶν πιεῖ τὸ κώνειο—κάτι ἀνάλογο μὲ τὸν πασίγνωστο πίνακα τοῦ J.L.David—καὶ ἀπό τόν "ΠΡΩΤΑΓΟΡΑ" πρἐπει νὰ ἀπεικονιζόταν ἡ σκηνὴ ποὺ ὁ Καλλίας τραβᾶ ἀπό τὸ ἱμάτιο τὸν Σωκράτη {" ἀντελάβετο τοῦ τρίβωνος τουτουί "}γιὰ νὰ μὴν φύγει ἀλλὰ νὰ  συνεχίσει τὴν συζ

<-Τὸν εἶδες μὲ τὰ μάτια σου, γιαγιά, τὸν Βασιλέα, ἢ μήπως καὶ σὲ φάνηκε, σὰν ὄνειρο, νὰ ποῦμε, σὰν παραμύθι τάχα; -Τὸν εἶδα μὲ τὰ μάτια μου, ὡσὰν καὶ σένα νέα, πὰ νὰ γενῶ ἑκατὸ χρονῶ, κι᾿ ἀκόμα τὸ θυμοῦμαι,  σὰν νἄταν χτὲς μονάχα. Στὴν Πόλη, στὴν Χρυσόπορτα, στὸν πύργον ἀπὸ κάτου,εἶν᾿ ἕνα σπήλαιο πλατύ, στρωμένο σὰν παλάτι,σὰν ἅγιο παρακκλήσι. Κανένας Τοῦρκος δὲν μπορεῖ νὰ κρατηθῇ κοντά του,κανεὶς τῆς σιδερόπορτας ναὕρῃ τὸ μονοπάτι, νὰ πὰ νὰ τὸ μηνύσῃ. Μόνο κανένας Χριστιανός, κανένας ποὺ τὸ ξέρει, περνᾷ π᾿ αὐτοῦ κρυφὰ κρυφὰ καὶ τὸν σταυρό του κάνει  μὲ φόβο καὶ μ᾿ ἐλπίδα. Ἔτσι κι᾿ ἐγώ, βαστούμενη στὸ πατρικό μου χέρι, ἐπῆγα καὶ προσκύνησα. Καὶ ἐδ᾿ αὐτοῦ μ᾿ ἐφάνη-  Ὄχι μ᾿ ἐφάνη! Εἶδα: Μέσ᾿ στὸ σκοτάδι τὸ βαθὺ ἕν᾿ ἄστρο, σὰν λυχνάρι, σὰν μία φλόγα μυστική, ἀπ᾿ τὸν Θεὸ ἀναμμένη.  γαλάζια λάμψι χύνει. Καὶ φέγγει τὴν λευκόχλωμη τοῦ Βασιλέως χάρι, ποὺ μὲ κλεισμένα βλέφαρα ἐξαπλωμένος μένει στὴν ἀργυρή του κλίνη. - Ἀπέθανε, γιαγιά;  - Ποτέ, παιδάκι μου! Κοιμᾶται, κοιμᾶται μόνο! Τὴν χρυσὴ