"Δὲν παραδίδομαι γιατὶ εἶμαι ὁ τελευταῖος": Ο "ΡΙΝΟΚΕΡΩΣ" ΤΟΥ IONESCO.
Πασίγνωστο τὸ ἁριστούργημα αὐτὸ τοῦ Ἰονέσκο καὶ πάντοτε ἐπίκαιρο [ εἶχα τὴν τύχη νὰ δῶ τό 1997 τὴν παράσταση τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου μὲ Μιχαλακόπουλο καὶ Μοσχίδη -βλ.βίντεο παρακάτω * ] μὲ συγκλονιστικὸ τέλος. Θυμίζω ἐν συνόψει· σὲ μιὰ γαλλικὴ πόλη ὅλοι οἱ κάτοικοι ἀρχίζουν ,ΣΙΓΑ—ΣΙΓΑ, νὰ μεταμορφώνονται σὲ ΡΙΝΟΚΕΡΟΥΣ. Σὲ αὐτὴν τὴν μεταμόρφωση τῶν ἀνθρώπων σὲ ..ρινόκερους,,ἀντιδρᾶ ἔντονα ἐξαρχῆς ὁ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ Ντιντὰρ , ἐνῶ ὁ ....γλεντζὲς Μπερανζέ ἀδιαφορεῖ, ὥσπου στὸ τέλος ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΕΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΕ ΡΙΝΟΚΕΡΟΥΣ —πλὴν αὐτῶν τῶν δύο, τοῦ καρτεσιανοῦ φιλοσόφου ΝΤΙΝΤΑΡ καὶ τοῦ ξέγνοιαστου καὶ ἀδιάφορου γλεντζὲ ΜΠΕΡΑΝΖΕ. Στὸ τέλος , ὁ πρῶτος,ὁ φιλόσοφος Ντιντάρ, μὲ βάση ΛΟΓΙΚΑ ἐπιχειρήματα, ΣΥΜΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ μὲ τὴν μᾶζα καὶ ΕΚΟΥΣΙΩΣ ἀκολουθεῖ τοὺς παρελαύνοντες ρινόκερους , γενόμενος κι ὁ ἴδιος ρινόκερως , ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΟΝΟΣ καὶ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ , ὅταν γύρω του ὅλοι ἔχουν μεταμορφωθεῖ σὲ ρινόκερους. Ἀντίθετα, ὁ ἀδιάφορος ΜΠΕΡΑΝΖΕ , χωρὶς καμμία λογική νά τὸ ὑπαγορεύει ,