Διαμαντῆς Κούτουλας

    Τὸν ἔχουμε παραθεωρήσει ,ἰδίως μετὰ τὴν Μεταπολίτευση ἐξαιτίας τῆς..ἀριστερόστροφης Ἱστοριογραφίας, ἡ ὁποία ΜΙΣΟΥΣΕ —καὶ μισεῖ ἀκόμα ...—τὸν Παπᾶγο, ἐπειδὴ σὰν ἀρχιστρἀτηγος τὸ 1949  συνἐτριψε τὴν κομμουνιστικὴ ἀνταρσία  ( ἔτσι τὴν ἀποκάλεσε ὁ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ἐνῶ  ἐμεῖς σήμερα  τὴν ὀνομάζουμε, κατ’εύφημισμὸν, "ἐμφύλιο " πόλεμο). Ὅμως ὁ ΠΑΠΑΓΟΣ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩΝ ΑΡΧΗΓΟΣ ΣΤΡΑΤΟΥ ΤΟ 1936  ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΕ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΤΟΥ '40 καθὸσον αὐτὸς ΕΛΑΜΒΑΝΕ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (ὁ Μεταξᾶς ἁπλῶς τοῦ προμήθευε τά σχετικὰ κονδύλια—ΠΕΡΙ ΤΑ 8 ΔΙΣ ΔΡΧ—χωρὶς νὰ ἐπεμβαίνει στὸ ἔργο του).  Ἔτσι, ὁ ΠΑΠΑΓΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΕ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ, ΤΗΝ ΝΕΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΜΕΡΑΡΧΙΩΝ, ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ κυρίως σὲ βαρέα ὅπλα . (Σημείωση : κατηγορήθηκε μεταπολεμικά, ὁ Παπᾶγος γιατὶ δέν ἔσπευσε νὰ προμηθευτεῖ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ καὶ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΠΕΖΙΚΟΥ καθὼς καὶ ΑΝΤΙΑΡΜΑΤΙΚΑ.  Ὅμως μελετῶντας κανεὶς τὰ σχετκὰ ἀρχεῖα θ

" Ἀνακοίνωσις τοῦ Πρωθυπουργοῦ Ι. Μεταξᾶ  πρὸς τοὺς ἰδιοκτήτας καὶ ἀρχισυντάκτας τοῦ Ἀθηναϊκοῦ Τύπου εἰς τὸ Γενικόν Στρατηγεῖον  εἰς τὰς 30 Ὀκτωβρίου 1940" Κύριοι, Ἔχω λογοκρισίαν [1] καὶ ἠμπορῶ νὰ σᾶς ὑποχρεώσω νὰ γράφετε μόνον ὅ,τι θέλω. Aὐτὴν τὴν ὥραν ὅμως δὲν θέλω μόνον τῆν πέννα σας. Θέλω καὶ τὴν ψυχήν σας. Γι' αὐτὸ σᾶς ἐκάλεσα σήμερα γιὰ νὰ σᾱς μιλήσω με χαρτιὰ ἀνοιχτά. Θὰ σᾶς εἰπῶ τὰ πάντα. Θὰ σᾶς είπῶ ἀκόμη καὶ τὰ μεγάλα μου πολιτικὰ μυστικά. Θέλω vὰ ξέρετε καὶ σεῖς ὅλα τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἐθνικήν μας περιπέτεια ὥστε νὰ γράφετε, ὄχι συμμορφούμενοι πρὸς τὰς ὀδηγίας μου, ἀλλὰ ἐμπνεόμενοι εἰς τὴν προσωπική σας πίστιν ἀπὸ τὴν γνῶσιν τῶν πραγμάτων. Σᾶς ἀπαγορεύω νὰ ἀνακοινώσητε σχετικὰ τὸ παραμικρόν σ' ὀποιονδήποτε. Ἀπολύτως καὶ γιὰ οἱονδήποτε λόγον. Κὰθε παράβασις αὐτῆς τῆς ἐντολῆς μου θὰ ἔχῃ διὰ τὸν ὐπεύθυνον -καὶ νὰ εἶσθε βέβαιοι ὅτι θὰ εὑρεθῆ ὁ ὑπεύθυνος- τὰς συνεπείας τὰς ὁποίας πρέπει νὰ ἔχῃ σὲ πόλεμο ζωῆς ἤ θανάτου τοῦ Ἔθνους ἡ προδοσία ἑνός μεγάλου μυστικοῦ,

 Ἀπὸ τὴν πρώτη μέρα ποὺ ἀνέλαβε ὁ ΜῈΤΑΞΑΣ τὴν πρωθυπουργία (στὶς 27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1936 ἔλαβε ψῆφο ἐμπιστοσύνης στὴν Βουλή) Κ ΑΙ ΠΡΝ ΚΗΡΥΞΕΙ ΤΗΝ Δ̣ΙΚΤΑΤΟΡΙΑ τῆς 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ (ἐν ὄψει τῶν κομμουνιστκῶν κινητοποιήσεων στην ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ —θυμίζω :  τὸ ΚΚΕ τοῦ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ ὑποστήριζε τὴν ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΗΣΗ  ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ βάσει τῶν ἐντολῶν τῆς ΚΟΜΙΤΕΡΝ)  ἀπὸ τὴν πρώτη μέρα λοιπὸν ἀσχολήθηκε ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ( δεδομένου ὅτι ἤδη ἀπὸ  τὸ 1936 Ἰταλοὶ εἶχαν καταλάβει τὴν Αιθιοπία).  Ὁ  Ἑλληνικὸς Στρατὸς ΕΙΧΕ ΑΦΗΣΕΙ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΒΑΡΥ ΟΠΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑ τὸ 1922  καὶ τὴν προηγούμενη δεκαετία  οἱ στρατιωτικοὶ ἀσχολοῦντο μὲ τὴν Πολιτικὴ,  ἀνεβοκατεβάζοντας  κυβερνήσεις (ἤδη μεταξὺ 1933 καὶ 1935 εἶχαν γίνει τρία κινήματα ΠΛΑΣΤΗΡΑ—ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ—ΚΟΝΔΥΛΗ).  Ὁ Μεταξᾶς  ἀναλαμβὰνοντας τὴν διακυβέρνηση τῆς χώρας  περιόρισε τὸν στρατὸ στοὺς στρατῶνες —ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑΓΟ ΑΡΧΗΓΟ ΣΤΡΑΤΟΥ—καὶ ξεκίνησε τὴν ἀναδιοργάνωση τῶν ἐνόπλων δυνάμεων καὶ τοὺς ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ

Στὶς 29 Ἰουνίου 1874 ὁ Χαρίλαος Τρικούπης,ὡς γνωστόν, μέ τὸ περίφημο —ἄν καὶ ἀνυπόγραφο —ἄρθρο του ὑπὸ τὸν τίτλο "ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;" στὴν ἐφημ."ΚΑΙΡΟΙ" ἐπικαλέστηκε τὴν ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗΣ τοῦ ἀγγλικοῦ κοινοβουλευτισμοῦ σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ὁ Πρωθυπουργὸς πρέπει νὰ ἀπολαμβάνει τῆς ἐμπιστοσύνης τοῦ Κοινοβουλίου, δηλ. τοῦ ΜΙΣΟΥ καὶ ΠΛΕΟΝ ὅλων τῶν μελῶν τοῦ Κοινοβουλίου .  Στὸ ἄρθρο τοῦτο ὁ Τρικούπης προέτρεπε τὸν Βασιλέα  ὅπως " ἀποφασίσῃ εἰλικρινῶς νὰ δηλώσῃ ὅτι μόνον τὴν πλειονοψηφίαν καλεῖ εἰς τὴν ἐξουσία" ,  ἐπιδιώκοντας  ἔτσι τὴν εἰσαγωγὴ  τοῦ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ   στὴν Ἑλλάδα, ὅπως πράγματι καὶ ἔγινε.  Ὁ εὐφυὴς Βασιλιᾶς Γεώργιος Α' , ὄχι μὸνο ἔκαμε ἀποδεκτὴ τὴν εἰσήγηση Τρικούπη ἀλλὰ τὸν ἔχρισε καὶ Πρωθυπουργό.. Μάλιστα ὁ ἴδιος ὁ Τρικούπης ἐκλήθη νά γράψει καὶ τὸν Λόγο τοῦ Θρόνου , μὲ τὴν ἐκφώνηση τοῦ ὁποίου στὶς 11 Αὐγούστου τοῦ 1875  ἀπὸ τὸν Γεώργιο Α’ , καθιερωνόταν ἡ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗΣ. Ὡστόσο, ἡ—τότε καθιερωθεῖσα— ἀρχὴ αύτὴ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΤΟΤΕ(ὃπως λαν

 Τὰ παρακάτω συνοψίζουν τὰ φιλοσοφικά —καὶ ἐν ταυτῷ ,θεολογικά— μου  "Πιστεύω"  (ποὺ τὰ ἀναρτῶ κατόπιν  αἰτήματος πολλῶν...) : —τὰ "γεγονότα" τοῦ Μέλλοντος (συγχωρῆστε μου τὸν σολοικισμό* ) δὲν προκύπτουν λογικὰ ἀπὸ τὰ γεγονότα τοῦ Παρόντος . Τὸ Μέλλον δὲν προκύπτει ὡς συμπέρασμα Λογικοῦ Συλλογισμοῦ ἀπὸ τὰ γεγονότα τοῦ Παρόντος. —τοῦτο συνεπάγεται  ὅτι τὸ Νόημα  τῶν Ὄντων δὲν μπορεῖ νὰ βρεθεῖ ΕΝΤΟΣ τοῦ Κόσμου.  Ἄν ὑπάρχει κάποιο νόημα στὰ Ὄντα , θὰ βρίσκεται (ὅπως εἶπε κι ὁ Βιττγκενστάιν**) ΕΚΤΟΣ τῆς ἀκολουθίας τῶν Ὄντων. —Σὲ κάθε ἰστορικὸ φαινόμενο ἀνήκει τὸ Μἐλλον του, στὸ ὁποῖο καὶ μόνο, θὰ παρουσιαστεῖ ἡ ΟΥΣΙΑ αὐτοῦ ποὺ πραγματικὰ εἶναι.  Σὲ τοῦτο ἀκριβῶς  συνίσταται καὶ  ἡ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑ τῶν ὄντων. — Σὲ κάθε περίπτωση ἡ σημασία τῶν πραγμάτων ξεπερνᾶ τὰ ἴδια τὰ πράγματα. Αὐτὸ συνιστᾶ τὴν ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ διάσταση τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. —Ὁ ἄνθρωπος, ὡς σχετικὸ ὄν,  πορεύεται συνεχῶς,χωρὶς ποτὲ νὰ φτάνει,   πρὸς τὸ Ὑπερβατικὸ***  Ἀπόλυτο ποὺ τὸ ΕΛΚΕΙ , ξεπερνῶντας τὸν  ἑκ

 Ἡ κορυφὴ  τῶν ἔργων τοῦ Σαίξπηρ εἶναι ὁ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΛΗΡ —μαζὶ βεβαίως μὲ τὸν ΑΜΛΕΤ, τὸν ΜΑΚΒΕΘ καὶ τὴν ΤΡΙΚΥΜΙΑ—ἐπειδὴ ἐκεῖ, στὸν ΛΗΡ, ἡ μεγαλοφυία τοῦ Σαίξπηρ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΟ ΧΑΟΣ, κάτι ποὺ ἔγειρε τὴν μῆνιν τοῦ ΤΟΛΣΤΟΪ.  Ἐξηγῶ·  στὸ τέλος τοῦ "Βασιλιᾶ Λὴρ"  ὁ Σαίξπηρ, ἀλλάζοντας τὴν παράδοση τοῦ παλιοῦ μύθου,παρουσιάζει τὴν καλωσυνάτη ΚΟΡΝΤΕΛΙΑ νὰ πεθαίνει, δείχνοντας στὸ κοινὸ ΟΤΙ Ο ΗΘΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ  (τουλάχιστον ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...)  Ὅποιος θέλει νὰ εἶναι ἠθικὸς ἄς εἶναι ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ , κανεὶς δὲν θὰ τὸν δικαιώσει.  ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ἤ ΤΗΝ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΝΕΝΟΣ,  ἀλλὰ κεῖται, θὰ λέγαμε, ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ...  Διαβάζοντας λοιπὸν ὁ ΤΟΛΣΤΟΪ τὸν ΒΑΣΙΛΙΑ ΛΗΡ διεπὶστωσε μὲ τὴν εύφυία του , ποῦ τὸ πἀει ὁ Σαίξπηρ (σὲ αὐτὸ  τὸ ἐμβληματικὸ του ἐργο) καὶ τὸν κατηγόρησε ὡς ΑΝ—ΗΘΙΚΟ ,δηλ.  εὑρισκόμενο ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ.  Ὁ Σσίξπηρ βεβαίως δέν εἶναι ἀνήθικος ,ὅμως ὁ Τολστόι ἔχει κάποιο δίκ