ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΞΕΠΕΡΝΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
Τὰ παρακάτω συνοψίζουν τὰ φιλοσοφικά —καὶ ἐν ταυτῷ , θεολογικά— μου "Πιστεύω"
(ποὺ τὰ ἀναρτῶ κατόπιν αἰτήματος πολλῶν...) :
—τὰ "γεγονότα" τοῦ Μέλλοντος (συγχωρῆστε μου τὸν σολοικισμό* ) δὲν προκύπτουν λογικὰ ἀπὸ τὰ γεγονότα τοῦ Παρόντος .Τὸ Μέλλον δὲν προκύπτει ὡς προϊὸν ΛΟΓΙΚΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ἀπὸ τὰ γεγονότα τοῦ Παρόντος.
—τοῦτο συνεπάγεται ὅτι τὸ Νόημα τῶν Ὄντων δὲν μπορεῖ νὰ βρεθεῖ ΕΝΤΟΣ τοῦ Κόσμου.
Ἄν ὑπάρχει κάποιο νόημα στὰ Ὄντα , θὰ βρίσκεται (ὅπως εἶπε κι ὁ Βιττγκενστάιν**) ΕΚΤΟΣ τῆς ἀκολουθίας τῶν Ὄντων.
—Σὲ κάθε ἰστορικὸ φαινόμενο ἀνήκει τὸ Μἐλλον του, στὸ ὁποῖο καὶ μόνο, θὰ παρουσιαστεῖ ἡ ΟΥΣΙΑ αὐτοῦ ποὺ πραγματικὰ εἶναι. Σὲ τοῦτο ἀκριβῶς συνίσταται καὶ ἡ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑ τῶν ὄντων.
— Σὲ κάθε περίπτωση ἡ σημασία τῶν πραγμάτων ξεπερνᾶ τὰ ἴδια τὰ πράγματα. Αὐτὸ συνιστᾶ τὴν ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ διάσταση τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.
—Ὁ ἄνθρωπος, ὡς σχετικὸ ὄν, πορεύεται συνεχῶς,χωρὶς ποτὲ νὰ φτάνει, πρὸς τὸ Ὑπερβατικὸ*** ποὺ τὸ ΕΛΚΕΙ , ξεπερνῶντας τὸν ἑκάστοτε ἑαυτό του. Στὴν θρησκευτικὴ γλῶσσα τὸ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ ὀνομἀζεται ΘΕΟΣ.
—καὶ κάτι τελευταῖο·
κανεὶς ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει χωρὶς πνευματικότητα ,δηλ. χωρὶς νόημα, διότι τότε ΑΚΥΡΩΝΕΙ τὴν ἴδια τὴν ἀνθρώπινη φύση του.
_______
* ἡ λἐξη "γεγονότα" εἶναι μετοχὴ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ{=ἔχει ΗΔΗ γίνει κάτι} καὶ δὲν μπορεῖ νὰ λαμβάνει ἐπιθετικὸ προσδιορισμὸ τὴν λέξη "μελλοντικά".
*** τὸ Ἀπόλυτο εἶναι Ὑπερβατικὸ ὡς πρὸς τὰ ἐπιμέρους Ὄντα .
