Διαμαντῆς Κούτουλας

 Ὁ Μὰξ Στῖρνερ ,κατὰ κόσμον ΓΙΟΧΑΝ ΚΑΣΠΑΡ ΣΜΙΤ (+1856 ) ἦταν ὁ   "ἀναρχικώτερος "τῶν ἀναρχικῶν τῶν νεωτέρων χρόνων. Λέγοντας βεβαίως "ἀναρχία" ἐννοῶ τὴν ἀντίληψη ποὺ θεωρεῖ ὡς  ὑπέρτατη ἀρχή τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ τοῦ ἀνθρώπου σὲ ἀντίστιξη μὲ κάθε ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ἀρχή (στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ Ἀρχὴ σημαίνει ΕΞΟΥΣΙΑ) ). Ὁ ὅρος εἶναι "ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ" ἐκ τοῦ λατινικοῦ  anarchismus καὶ τὸν  χρησιμοποίησε μὲ τὴν σὺγχρονη ἔννοια  πρῶτος  ὁ ΠΡΟΥΝΤΟΝ  ( ἡ λατινικὴ  κατάληξη  "-ismus"  σημαίνει ΤΑΣΗ ΠΡΟΣ) .  Τέλος πάντων ὁ Στῖρνερ συνέγραψε τό 1848 τὴν "Βίβλο"  τοῦ ἀκραιφνοῦς (ΕΓΩΤΙΚΟΥ—ὀπως τὸν ἀποκαλοῦσε ὁ ΡΕΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ) Ἀναρχισμοῦ μὲ τίτλο " DER EINZIGE UND SEIN EIGENTUM"  (κατὰ λέξη 'Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ " ποὺ σημαίνει "Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ"). Παρακάτω ἀνθολογῶ* ὁρισμένες χαρακτηριστικὲς ἰδέες τοῦ Στῖρνερ: —κάθε σύνολο ἐκ φύσεως εἶναι ἐχθρὸς κάθε ἀτόμου. —ὁ λαὸς εἶναι ἐλεύθερος μόνο σὲ βάρος τοῦ ἀτόμου.

Τὸ 1963 κατ'ἐντολὴν τοῦ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ὁ ὑπουργὸς ἐσωτερικῶν τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας ὁ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ Γ̣ΙΩΡΚΑΤΖΗΣ* , ἥρωας τῆς ΕΟΚΑ  , μαζὶ μὲ τοὺς ΚΛΗΡΙΔΗ καὶ ΤΑΣΣΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ , συντάσσει τὸ ΣΧΕΔΙΟ ΑΜΥΝΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ δημιουργῶντας τὴν ΟΡΓΑΝΩΣΗ " ΑΚΡΙΤΑΣ " , ἐν ὄψει τῆς κατάθεσης ἀπὸ τὸν Μακάριο ΤΟΥ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ 13 ΣΗΜΕΙΩΝ  ΠΡΟΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ  ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, μἐσῳ τῶν ὁποίων  ΚΑΤΑΡΓΟΥΣΕ ΤΟ ΒΕΤΟ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΩΝ, ὅπως προβλεπόταν ἀπὸ τὶς ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΥΡΙΧΗΣ—ΛΟΝΔΙΝΟΥ ( ἤδη οἱ πρῶτες κρούσεις τοῦ Μακαρίου πρὸς τὸν Γιωρκάτζη γιὰ δημιουργία  ΕΝΟΠΛΗΣ ὀργάνωσης γιὰ τὴν ἄμυνα τῶν Ἑλληνοκυπρίων εἶχαν  ξεκινήσει τέλη τοῦ  1961).  Ἡ ὀργάνωση "ΑΚΡΙΤΑΣ" ποὺ φέρει τὸ κωδικὸ  ὄνομα τοῦ ΓΙΩΡΚΑΤΖΗ  ἀπὸ τὴν εποχὴ τῆς ΕΟΚΑ ,εἶχε ὡς σκοπὸ σὲ πρῶτο χρόνο τὸν ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ τῶν Τουρκοκυπρίων ΣΕ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ μετὰ ἀπὸ τὸν ΕΞΩΒΕΛΙΣΜΟ τους ἀπὸ τὴν ΚΟΙΝΗ  κυπριακὴ δοίκηση (ΑΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΣΑΝ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΣΤΑ 13 ΣΗΜΕΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ποὺ σχεδίαζε ὁ Μακ

 Ἡ Συμφωνία  τῆς Ζυρίχης μεταξύ Ἑλλάδας καὶ Τουρκίας τῆς 11ης Φεβρουαρίου 1959, ποὺ συνομολόγησαν οἱ Ἀβέρωφ καὶ Ζορλοῦ (ἀντίστοιχοι Ὑπουργοί Ἐξωτερικῶν Ἑλλάδας καὶ Τουρκίας) καὶ ὑπέγραψαν ὁ Ἑλληνας πρωθυπουργός Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς καὶ ὁ Τοῦρκος ὁμόλογός του Ἀντνάν Μεντερές, ὁριστικοποίησε τὶς τελικές διευθετήσεις γιὰ τὴν τύχη τῆς Κύπρου. Ἀκολούθως, ἐνσωματώθηκε στὶς Συμφωνίες, ποὺ ὑπογράφηκαν στὶς 19 Φεβρουαρίου 1959 στὸ Λονδῖνο ἀπὸ τοὺς Πρωθυπουργούς τῆς Μεγάλης Βρετανίας, Ἑλλάδας καὶ Τουρκίας, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Μακάριο ὡς ἡγέτη τῆς ἑλληνοκυπριακῆς κοινότητας καὶ τὸν δρα. Κουτσιούκ ὡς ἡγέτη τῆς τουρκοκυπριακῆς κοινότητας. Οἱ Συμφωνίες ΖΥΡΙΧΗΣ—ΛΟΝΔΙΝΟΥ γιὰ τὴν Κύπρο ἦταν ὅ,τι ἁκριβῶς ἐπεδίωκαν οἰ ΑΓΓΛΟΙ σχετικὰ μὲ τὴν Μεγαλόνησο ἐπειδὴ ὄχι μόνο ἄφηναν  βρεττανικὲς βάσεις στὸ νησί, ἀλλὰ κυρίως ἐπειδὴ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΑΝ ΣΤΟ ΔΙΗΝΕΚΕΣ ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ἀπαγορεύοντας ὁποιαδήποτε ΕΝΩΣΗ ἢ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ τῆς νήσου, δηλ. ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ καὶ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ.

 Τὰ προτεινόμενα 13 Σημεῖα  τοῦ Ὑπομνήματος Μακαρίου τοῦ 1963 πρὸς τὸν Τουρκοκύπριο ἀντιπρόεδρο ΚΙΟΥΤΣΙΟΥΚ   μέ σκοπὸ τὴν ἀναθεὠρηση τοῦ Κυπριακοῦ Συντάγματος ( ὄπως αύτὸ εἶχε διαμορφωθεῖ ἀπὸ τὶς Συμφωνίες Ζυρίχης—Λονδίνου) ἀποτελοῦν τὸ ΚΡΙΣΙΜΟ σημεῖο καμπῆς τῆς νεὠτερης κυπριακῆς ἰστορίας καὶ κατὰ πολλοὺς ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ  διότι ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΝΤΕ ΦΑΚΤΟ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙ‒ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ (ἑλληνο‒τουρκικῆς) ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ τῶν Συμφωνιῶν Ζυρίχης—Λονδίνου  καὶ στὴν ΝΤΕ ΦΑΚΤΟ  ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ τῆς νήσου ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ 1964 ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ λεγομένων  ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΘΥΛΑΚΩΝ , δηλ. ΕΝΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΟΥΜΕΝΟ  ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΝ ΚΡΑΤΕΙ, ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΙΣΕΛΘΟΥΝ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΙ.  Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τὸ προκῦψαν Σύνταγμα ἐκ τῶν Συμφωνιῶν Ζυρίχης—Λονδίνου εἶχε ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ καὶ σὲ κάποια σημεῖα φαινόταν ΑΝΕΦΑΡΜΟΣΤΟ , ὅμως οἱ  ἑλληνκὲς  Κυβερνήσεις Καραμανλῆ ΔΕΝ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΠΟΤΕ ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ διότι κάτι τέτοιο θὰ ΔΙΕΛΥΕ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ καὶ θὰ ὁδηγοῦσε