Τὸ μυστικό πρωτόκολλο Καραμανλῆ—Μεντερὲς γιὰ τὴν Κύπρο (1959).
Ἡ Συμφωνία τῆς Ζυρίχης μεταξύ Ἑλλάδας καὶ Τουρκίας τῆς 11ης Φεβρουαρίου 1959, ποὺ συνομολόγησαν οἱ Ἀβέρωφ καὶ Ζορλοῦ (ἀντίστοιχοι Ὑπουργοί Ἐξωτερικῶν Ἑλλάδας καὶ Τουρκίας) καὶ ὑπέγραψαν ὁ Ἑλληνας πρωθυπουργός Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς καὶ ὁ Τοῦρκος ὁμόλογός του Ἀντνάν Μεντερές, ὁριστικοποίησε τὶς τελικές διευθετήσεις γιὰ τὴν τύχη τῆς Κύπρου. Ἀκολούθως, ἐνσωματώθηκε στὶς Συμφωνίες, ποὺ ὑπογράφηκαν στὶς 19 Φεβρουαρίου 1959 στὸ Λονδῖνο ἀπὸ τοὺς Πρωθυπουργούς τῆς Μεγάλης Βρετανίας, Ἑλλάδας καὶ Τουρκίας, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Μακάριο ὡς ἡγέτη τῆς ἑλληνοκυπριακῆς κοινότητας καὶ τὸν δρα. Κουτσιούκ ὡς ἡγέτη τῆς τουρκοκυπριακῆς κοινότητας.
Στὶς παραπάνω Συμφωνίες ὑπῆρχε καὶ τὸ λεγόμενο "μυστικὸ πρωτόκολλο"
{"ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΥΡΙΩΝ"} μεταξὺ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ—ΜΕΝΤΕΡΕΣ ποὺ περιελάμβανε τὰ ἀκόλουθα:
1. Ἡ Ἑλλάς καὶ ἡ Τουρκία θὰ ὑποστηρίξουν τὴν εἴσοδον τῆς Δημοκρατίας τῆς Κύπρου εἰς τὸ ΝΑΤΟ. Ἡ ἐγκατάστασις βάσεων τοῦ ΝΑΤΟ εἰς τὴν νῆσον, ὡς καὶ ἡ σύνθεσις αuτῶν, ἐξαρτᾶται ἐκ τῆς συμφωνίας τῶν δύο Κυβερνήσεων.
2.Συνεφωνήθη μεταξύ τῶν δύο Πρωθυπουργῶν ὁτι θὰ παρέμβουν παρὰ τῷ Προέδρῳ καὶ Ἀντιπροέδρῳ τῆς Δημοκρατίας τῆς Κύπρου, ἀντιστοίχως, ἐπὶ τῷ σκοπῷ ὁπως τεθοῦν ἐκτὸς νόμου τὸ Κομμουνιστικόν Κόμμα καὶ ἡ κομμουνιστική δρᾶσις.
3.Ὁ πρῶτος διοικητὴς τοῦ Τριμεροῦς Στρατηγείου, τοῦ προβλεπομένου ὑπὸ τοῦ ἄρθρου 3 τῆς Συνθήκης Συμμαχίας μεταξὺ τῆς Δημοκρατίας τῆς Κύπρου, τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Τουρκίας, θὰ ὁρισθῆ διὰ κλήρου.
4. Συνεφωνήθη ὅτι ἀμέσως μετὰ τὴν ὑπογραφήν τῶν Συνθηκῶν δέον νὰ ἀρθοῦν τὰ ἰσχύοντα σήμερον ἐν Κύπρῳ ἔκτακτα μέτρα καὶ ὁτι δέον νὰ προκηρυχθῆ γενικὴ ἀμνηστία.
5.Τὸ Σύνταγμα θὰ καταρτισθῆ, ἐντὸς τοῦ συντομωτέρου δυνατοῦ χρονικοῦ διαστήματος, ὑπὸ ἐπιτροπῆς ἀποτελουμένης ἐξ ἑνὸς ἀντιπροσώπου τῆς ἑλληνικῆς κοινότητος τῆς Κύπρου, ἑνὸς ἀντιπροσώπου τῆς τουρκικῆς κοινότητος τῆς Κύπρου καὶ δύο ἀντιπροσώπων ὁρισθησομένων ὑπὸ τῆς ἑλληνικῆς καὶ τουρκικῆς Κυβερνήσεως, ἀντιστοίχως.
Ἡ επιτροπή αὐτὴ ἥτις θὰ ἐνισχυθῆ εἰς τὸ ἔργον της ὑπὸ ἑνὸς νομικοῦ ἐμπειρογνώμονος, ἔχοντος ἰδιότητα συμβούλου καὶ ἐκλεγησομένου ὑπὸ τῶν Ὑπουργῶν τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Τουρκίας, ὀφείλει νὰ λάβῃ ὑπ' ὄψιν της καὶ νὰ σεβασθῆ ἐπακριβῶς, κατά τὰς ἐργασίας της, τὰ τεθέντα εἰς τὰ κείμενα τῆς Διασκέψεως τῆς Ζυρίχης σημεῖα καὶ νὰ ἐκπληρώσῃ τὸ ἔργον της συμφώνως πρὸς τὰς οὕτω καθιερωθείσας ἀρχάς».
(ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΕΝΟ ΕΓΓΡΑΦΟ :
RGC1073/39 τῆς 21 Σεπτ. 1959)
Τελικὰ ὅλα τά παραπάνω ΑΚΥΡΩΘΗΚΑΝ στὴν πράξη ὅταν ὁ Κύπριος Πρόεδρος Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος ἐνέταξε τὴν Κὐπρο στὴν Κίνηση τῶν ΑΔΕΣΜΕΥΤΩΝ κι ὄχι στό ΝΑΤΟ στηριζόμενος στὶς κομμουνιστικὲς ψήφους τοῦ ΑΚΕΛ.
Προηγουμένως,βεβαίως εἶχε προηγηθεῖ τό ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΩΝ 13 ΣΗΜΕΙΩΝ τοῦ ΜΑΚΑΡΙΟΥ πού ἑνταφίαζε ἐν τοῖς πρἀγμασιν τὶς Συμφωνίες Ζυρίχης—Λονδίνου ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΔΑΦΙΚΗ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟ 1964.
(ὅπως ἔχω ἀναφέρει σὲ προηγοὐμενη ἀνἀρτηση
