Διαμαντῆς Κούτουλας

Γνωστὴ ἡ ἱστορία τοῦ πρώτου μαραθωνοδρόμου ποὺ ἀνἠγγειλε στοὺς Ἀθηναίους ἀμάχους τὴν  νίκη στὸν ΜΑΡΑΘΩΝΑ τὸ 490πΧ, μὲ τὸ ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ  καὶ ξεψύχησε ἀμέσως μετά,  ὅμως ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ.   Ὁ γνωστὸς ἡμεροδρόμος  ΦΕΙΔΙΠΠΙΔΗΣ ποὺ ἀναφέρει ὁ ΗΡΟΔΟΤΟΣ* ὁ ὁποῖος  διήνυσε τὰ 200 καὶ πλέον χιλιόμετρα ΑΘΗΝΑΣ—ΣΠΑΡΤΗΣ ΣΕ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ πἀντως  δὲν ἦταν**,  καθόσον ὁ ἀγγελιαφόρος τῆς νίκης τοῦ Μαραθῶνα ἦταν ΟΠΛΙΤΗΣ ποὺ ἐλαβε μέρος στὴν μάχη καὶ κατόπιν ἔτρεξε ὁπλισμἐνος νὰ φέρει τὰ νέα στὴν Ἀθήνα  ( στὴν πραγματικότητα γιά νὰ ἐξουδετερώσει κάθε προσπάθεια παράδοσης τῆς πόλης στοὺς Πέρσες  ἀπὸ τὴν δημοκρατικὴ παράταξη τῶν  ΑΛΚΜΕΩΝΙΔΩΝ —φιλικὴ τοῦ ΔΑΡΕΙΟΥ—ποὺ εἶχε συμμαχήσει μὲ τοὺς ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΙΔΕΣ. Θυμίζω ὅτι  πολιτικὴ τοῦ ΔΑΡΕΙΟΥ ἦταν ἡ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ στὶς ἑλληνικὲς πόλεις ἐπειδὴ θεωροῦσε ἀκίνδυνο τὸν δῆμο, ἐν ἀντιθέσει μὲ τοὺς εὐγενεῖς ἢ τυράννους ΟΠΩΣ ΕΔΕΙΞΕ Η ΙΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.  Κατὰ συνἐπεια τὴν ἐποχὴ τῶν ΠΕΡΣΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ἡ δημοκρατικὴ παράταξη ΑΚΟΛ

  Ἡ είκόνα τῶν σχολικῶν βιβλίων περὶ ἑνὸς θεότρελου Νἐρωνα ποὺ ἔβαλε φωτιὰ στὴ Ρώμη γιὰ νὰ τραγουδήσει μέ τὴν λύρα του ΑΠΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.  Βεβαίως καὶ ὑπῆρξε μητροκτόνος  ὁ Νέρων καὶ ἔνοχος πολλῶν πολιτικῶν δολοφονιῶν (σὲ μιὰν ἐποχὴ συνωμοσιῶν λόγῳ τῆς ΜΗ ἑδραίωσης τῆς μοναρχικῆς ἐξουσίας στὴ Ρώμη λίγες δεκαετίες μετὰ τὸν Ὀκταβιανὸ Αὐγουστο).  Ὡστόσο οἱ ἱστορικοὶ γνωρίζουν τὴν ΦΙΛΟΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ του μὲ τὴν μείωση τῶν φόρων καὶ κατ'ἐπέκταση μείωση τῶν τιμῶν τῶν εἰσαγομένων προϊόντων καὶ τὸ μοίρασμα τῆς κρατικῆς γῆς σὲ φτωχοὺς καὶ  ΑΚΤΗΜΟΝΕΣ.  Καὶ φυσικὰ  ὁ Νἐρων ὑπῆρξε Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ ,ἀφοῦ ἐκτελῶντας συγκλητικοὺς μοίραζε τὴν περιουσία τους στούς πληβείους . Μέγας ΦΙΛΕΛΛΗΝ ἐπίσης ὁ Νέρων ἤθελε νά μεταφέρει τὴν πρωτεύουσα στὴν Ἑλλάδα στὴν ὁποία περιόδευσε τὸ 66 μΧ λαμβάνοντας μέρος στοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες.  Ο ΝΕΡΩΝ ΔΕΝ ΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ* ΠΟΥ ΚΑΤΕΚΑΨΕ ΤΗΝ ΡΩΜΗ τὴν 18/19 Ἰουλίου τοῦ 64μΧ διότι ἒλειπε, ὃπως γράφει ὁ Τάκιτος στὸ ΑΝΤΙΟ

  Ἰδιαἰτερη ἀναφορὰ περὶ Σοφίας γίνεται στὴν λεγόμενη ΣΟΦΙΟΛΟΓΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ( ΙΩΒ, ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ, ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ, ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ ) ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον πνευματικὸ προϊὸν τῆς ἐπαφῆς τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ μέ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ εἰδικῶς μὲ τὴν ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ (κυρίως πλατωνισμὸ καὶ στωικισμό) στὰ ἑλληνιστικὰ χρόνια. Τὸ ἐρώτημα ποὺ ἀπασχόλησε τοὺς ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ  συγγραφεῖς τῶν ἐν λόγῳ κειμένων ἀφοροῦσε στὴν σχέση Torah {=Πεντατεύχου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης} καὶ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.   Προφανῶς ὑπῆρξε ΕΝΤΑΣΗ μεταξὺ τῶν δύο αὐτῶν πνευματικῶν μεγεθῶν , ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑΣ καὶ αὐτὴν τὴν ἔνταση προσπάθησε νὰ ὑπερβεῖ ἡ σοφιολογικὴ γραμματεία τονίζοντας ὅτι ἡ Torah ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΦΑΣΚΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ (τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας). [ Θυμίζω ὅτι ὡς Σοφία στούς ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥΣ λαοὺς θεωρεῖτο ἡ θεία ἒμπνευση γιὰ τὴν ΕΠΙΛΥΣΗ ΑΙΝΙΓΜΑΤΩΝ, ΕΞΗΓΗΣΗ ΟΝΕΙΡΩΝ κλπ, ἐνῶ γιὰ τοὺς Ἕλληνες, Σοφία θεωρεῖτο  ἡ διὰ τοῦ ΛΟΓΟΥ ἑρμηνεία τοῦ Κόσμου .]  Ἐν τελει ἡ ἑβραϊκὴ σοφιολογικὴ γραμματεία μ

Πρόκειται γιὰ τὴν ΑΡΑΜΑΪΚΗ  λέξη marana‒ tha  (מָרָנָא תָּה) ἢ  marana ‒atha (מָרָנָא אֲתָה).  Τὰ ἑλληνικὰ   χειρόγραφα τῆς ΚΔ  διαφωνοῦν γιὰ τὸν τρόπο (μετα)γραφῆς της. Ἄλλα  χειρόγραφα γράφουν <μαράν ἀθά> {πχ.Βατικανὸς κώδικας, Κώδικας Βέζα κλπ}  ἂλλα   <μαράναθα> {πχ. Βαλεριανὸς κῶδιξ } [ Τὴν ἐκδοχὴ  <μαράνα-θά> ἀκολουθεῖ ἡ  27η κριτική ἐκδοση  Nestle-Aland τῆς Καινῆς Διαθήκης ἐνῶ ἡ King James Version ἀποφεύγει τὸ πρόβλημα γράφοντας ἑνωμένη τὴν λἐξη ὡς maranatha] . Αὐτὴ ἡ φράση προκαλεῖ σύγχυση διότι:  1. Τὸ ουσιαστικὸ γιὰ τό «Κύριος» εἶναι  mar . (βλ. Mar Ephrem, δηλ. Ἅγ. Ἐφραίμ, ὁ γνωστὸς ἅγιος τοῦ Συριακοῦ/Ἀραμαϊκοῦ Χριστιανισμοῦ.) 2. Τὸ επίθημα -na  σημαίνει «δικό μας».  Ὡς ἐκ τούτου, τὸ «mar(a)na» σημαίνει «ὁ Κύριός μας». 3. Τὸ ρῆμα tha {=ἔλα } εἶναι  β’ ἑνικὸ πρόσωπο ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗΣ τοῦ ρήματος  Athà {=ἔρχομαι }  Συνεπῶς, ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΩΣ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ Η ΛΕΞΗ καὶ ΑΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ‒Α  ΣΤΟ ΡΗΜΑ. Πρόκειται δηλ. γιὰ ΟΡΙΣΤΙΚΗ (atha) ἢ ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ (tha) ; Δηλαδή : Mar(a