ΟΙ ΔΥΟ ΣΗΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΛΗΣΗΣ "ΜΑΡΑΝΑΘΑ'.
Πρόκειται γιὰ τὴν ΑΡΑΜΑΪΚΗ λέξη marana‒ tha (מָרָנָא תָּה) ἢ marana ‒atha (מָרָנָא אֲתָה).
Τὰ ἑλληνικὰ χειρόγραφα τῆς ΚΔ διαφωνοῦν γιὰ τὸν τρόπο (μετα)γραφῆς της.
Ἄλλα χειρόγραφα γράφουν <μαράν ἀθά> {πχ.Βατικανὸς κώδικας, Κώδικας Βέζα κλπ} ἂλλα <μαράναθα> {πχ. Βαλεριανὸς κῶδιξ }
[ Τὴν ἐκδοχὴ <μαράνα-θά> ἀκολουθεῖ ἡ 27η κριτική ἐκδοση Nestle-Aland τῆς Καινῆς Διαθήκης ἐνῶ ἡ King James Version ἀποφεύγει τὸ πρόβλημα γράφοντας ἑνωμένη τὴν λἐξη ὡς maranatha] .
Αὐτὴ ἡ φράση προκαλεῖ σύγχυση διότι:
1. Τὸ ουσιαστικὸ γιὰ τό «Κύριος» εἶναι mar . (βλ. Mar Ephrem, δηλ. Ἅγ. Ἐφραίμ, ὁ γνωστὸς ἅγιος τοῦ Συριακοῦ/Ἀραμαϊκοῦ Χριστιανισμοῦ.)
2. Τὸ επίθημα -na σημαίνει «δικό μας».
Ὡς ἐκ τούτου, τὸ «mar(a)na» σημαίνει «ὁ Κύριός μας».
3. Τὸ ρῆμα tha {=ἔλα } εἶναι β’ ἑνικὸ πρόσωπο ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗΣ τοῦ ρήματος Athà {=ἔρχομαι}
Συνεπῶς, ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΩΣ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ Η ΛΕΞΗ καὶ ΑΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ‒Α ΣΤΟ ΡΗΜΑ.
Πρόκειται δηλ. γιὰ ΟΡΙΣΤΙΚΗ (atha) ἢ ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ (tha) ; Δηλαδή :
Mar(a)na —tha {=Κύριε μας ἔλα} ἢ
Mar(a)na— atha {=ὁ Κύριος μας ἦρθε}
Δυστυχῶς ὅπως προεῖπα τὰ ἑλληνικὰ χειρόγραφα τῆς Καινῆς Διαθήκης (ὅλοι οἱ ΜΕΓΑΛΟΓΡΑΜΜΑΤΟΙ κώδικες εἶναι τῆς ὑστερορρωμαϊκῆς καὶ πρωτοβυζαντινῆς ἐποχῆς, ἐνῶ οἱ ΜΙΚΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΙ τῶν μεσοβυζαντινῶν χρόνων) παραδίδουν ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΕΚΔΟΧΕΣ, ὁπότε στὴν φρἀση τοῦ Ἀπ.Παύλου < εἴ τις ού φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν ἤτω ἀνάθεμα. μαρὰν ἀθά> {Α’ ΚΟΡ.16,22} δὲν ξέρουμε τὸν ΧΩΡΙΣΜΟ τοῦ ἀραμαϊκοῦ <ΜΑΡΑΝΑΘΑ>τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ σημαίνει , ὅπως προανέφερα, εἴτε τὴν "πραγματοποιηθεῖσα" ἐσχατολογία <Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΗΛΘΕ> {=marana— atha } παρόμοια μέ τὴν ἔννοια τῆς λέξης <ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ> { < immanu El =ὁ θεὸς εἶναι ἀνάμεσα μας } ἢ τὴν "συνεπῆ" ἐσχατολογία <ΚΥΡΙΕ ΜΑΣ ΕΛΑ> {= marana—tha} τῆς Ἀποκάλυψης {= ἔρχου Κύριε Ἰησοῦ—ΑΠΟΚ.22,30} .
Βεβαίως ,στὴν ἀρχαία Ἐκκλησἰα εὐδοκίμησαν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΣΗΜΑΣΙΕΣ ,χωρὶς οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ νὰ ἀντιλαμβάνοται τὴν οὐσιαστικὴ διαφορά * μεταξὺ τῶν δύο προκυπτουσῶν ἐσχατολογιῶν .
______
* κατὰ τὴν συνεπῆ ἐσχατολογία (περισσότερο ΙΟΥΔΑΪΖΟΥΣΑ) ὁ Μεσσίας ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ἐνῶ κατὰ τὴν πραγματοποιηθεῖσα ἐσχατολογία ὁ Μεσσίας ΗΔΗ ΗΡΘΕ ( Ἐνσἀρκωση Λόγου)
Ἡ Ἐκκλησία συμβίβασε καὶ τὶς δύο ἐσχατολογίες μέ τό..."μεσοβέζικο" <ἤδη καὶ οὔπω> ἐπειδὴ δέχτηκε ὅτι ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς ΗΤΑΝ ὁ Μεσσίας, ὡστόσο ἡ Μεσσιανικὴ Ἐποχή , ποὺ εὐαγγελίστηκαν οἱ Προφῆτες, ΔΕΝ ἦρθε .
_____________
(ΥΓ. τὰ γράφω αὐτὰ γιὰ νά φανεῖ πὀσο δύσκολο εἶναι γιὰ κάποιον νὰ θεολογεῖ χωρὶς ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΕΣ γνώσεις)
