Διαμαντῆς Κούτουλας / Diamantis Koutoulas

Μπορεῖ ἐδῶ καὶ μερικὲς δεκαετίες νὰ προωθοῦν  τὰ σχολικὰ βιβλία καὶ πανεπιστημιακὰ συγγράμματα τὴν "πολυπολιτισμική"  ἀντίληψη ὅτι τὸ ΕΘΝΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΪΟΝ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ (ἐν μέρει σωστό, ἀλλὰ ΧΩΡΙΣ ΓΕΝΙΚΗ ΙΣΧΥ* )  ὅμως  ΔΙΑΦΩΝΕΙ Ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ , ὁ ὁποῖος ἐξιστορῶντας τὴν ἀπάντηση τῶν Ἀθηναίων στοὺς ἀπεσταλμένους τῆς Σπάρτης πρὶν την μάχη τῶν Πλαταιῶν (479 πΧ) ἀναφέρει ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι δὲν θὰ προδώσουν (μηδίσουν) ποτὲ γιατὶ τοὺς ἑνώνει τὸ ΙΔΙΟ ἔθνος ,τὸ ὁποῖο ἀποκαλεῖ " ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ".  Ἰδοὺ τὸ πρωτότυπο κείμενο:  " ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΕΟΝ ΟΜΑΙΜΟΝ ΚΑΙ ΟΜΟΓΛΩΣΣΟΝ ΚΑΙ ΘΕΩΝ ΚΟΙΝΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑΙ ΚΑΙ ΗΘΕΑ ΤΕ ΟΜΟΤΡΟΠΑ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΑΣ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ΟΥΚ ΑΝ ΕΥ ΕΧΟΙ "(Ἡρόδ.Η’,144) [Μετάφραση:  ὑπάρχει καὶ τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος ἀπὸ τὸ ἴδιο αἷμα καὶ τὴν ἴδια γλῶσσα μ’ ἐμᾶς ,μὲ τὸ ὁποῖο ἒχουμε κοινὰ ἱερὰ θεῶν καὶ κοινὲς θυσίες καὶ ἤθη κοινὰ καὶ δὲν θὰ ἦταν σωστὸ οἱ Ἀθηναῖοι νὰ γίνουν προδότες...] Καὶ ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ ,δηλ. αἰῶνες πρὶν τὴν Γαλλικὴ Ἐπανάσταση ,  ὁ ΠΛΗΘ

Ἀλλοίμονο ἄν διδάξουμε ΟΛΗ  τὴν ΑΛΗΘΙΝΗ ἱστορία·  πρἐπει νὰ ποῦμε τότε  στοὺς μαθητές &  φοτητὲς  , πχ .γιὰ τοὺς 10000 ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ  τοῦ 1821, πού ΠΑΜΦΤΩΧΟΙ  κατέληξαν στοῦ ΨΥΡΡΗ νὰ πουλᾶνε προστασία  στοὺς πολιτικοὺς μὲ τὴν maga  τους {maga =ὁμάδα,τουρκιστί }  μὲ ἀντίτιμο ἕνα ποῦρο  μάρκας "trabucos", ἐπειδὴ τὰ ΕΘΝΙΚΑ ΚΤΗΜΑΤΑ (δηλ.τὰ ὀθωμανικὰ ποὺ πέρασαν μετὰ τὴν Ἐπανάσταση στὸ ἑλληνικὸ δημόσιο) εἴτε ΚΑΤΑΠΑΤΗΘΗΚΑΝ ἀπὸ τοὺς μεγαλοσχήμονες τοῦ 21 (πχ Κωλέττης) εἴτε  δόθηκαν ὡς  ὑποθήκη στίς  ΑΓΓΛΙΚΕΣ  ΤΡΑΠΕΖΕΣ LOUGHNAN &  RICARDO γιὰ τά δάνεια τῆς Ἐπανάστασης.. ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1821 ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ "ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ"{ἐκ τοῦ" trabucos" }  καὶ "ΜΑΓΚΕΣ" {ἐκ τοῦ "maga" } στοῦ Ψυρρῆ γιὰ νὰ ἐπιζήσουν ἀπὸ τὴν ΠΕΙΝΑ... ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ὅμως  ΑΝΑΓΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ  ΤΟΥ ΡΕΜΠῈΤΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ, τὸ λεγόμενο ΜΟΥΡΜΟΥΡΙΚΟ τραγούδι {ἐκ τοῦ MIRMIR  ποὺ στὴν τουρκικὴ ἀργκὸ σημαίνει " ἄγριος /δύστροπος" }  _______ ΥΓ στὴν φωτο ἡ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΜΕΔΡΕΣ

Δὲν πρόκειται νὰ κάνω  ἐδῶ θεολογικὴ ἀνάλυση τῆς γνωστῆς Παραβολῆς τοῦ Ἰησοῦ γιὰ τὸν Πλούσιο καὶ τὸν φτωχὸ Λἀζαρο,γι αὐτό δὲν θὰ ἀναφερθῶ στὴν σημασία τοῦ γεγονότος   ὅτι ΔΕΝ ΚΑΤΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ἐν ἀντιθέσει μέ τὸν Λάζαρο ,οὕτε στό ὅτι ΚΡΙΤΗΡΙΟ τῆς Θείας Δικαιοσύνης εἶναι  τελικά ἡ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ἐπὶ τῆς γῆς.  Θὰ σταθῶ μόνον στὴν ΙΣΤΟΡΙΚΟΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ σημασία τῆς ἐν λόγῳ Παραβολῆς γιατὶ ἀποτελεῖ μιὰ ΠΡΩΙΜΗ ,προπασχάλεια  ἐσχατολογία . Πρόκειται δηλ. γιὰ ἕνα κείμενο  τοῦ ὁποίου ὁ πυρῆνας μπορεῖ νὰ ἀναχθεῖ στὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ.  Γρἀφει τὸ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ:  "ἐγένετο ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. καὶ ἐν τῷ ἅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ὑπάρχων ἐν βασάνοις ὁρᾷ τὸν Ἀβραὰμ ἀπό μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ"(ΛΟΥΚ.16,21‒23) [ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :  κάποτε πέθανε ὁ φτωχὸς καὶ οἱ ἄγγελοι τὸν πῆγαν κοντὰ στὸν Ἀβραάμ. Πέθανε καὶ ὁ πλούσιος καὶ τὸν ἔθαψαν. Στὸν Ἅδη πού βρισκόταν καὶ βασανιζόταν