Γιατὶ ἡ νεὠτερη ἐπιστήμη γεννήθηκε στὴν Δὐση καὶ ὄχι στό Βυζάντιο .
Απὸ τὸ 1913 ποὺ κυκλοφόρησε ὁ πρῶτος τόμος τοῦ θεμελιακοῦ συγγράμματος τοῦ P. DUHEM " le système du monde", ἔχουμε πάψει νὰ θεωροῦμε πιά τὸν Μεσαίωνα ὡς μιὰ ἑνιαία "σκοτεινὴ" ἐποχή. Συγκεκριμένα ἡ μετέπειτα ἔρευνα ἔδειξε ὅτι ἤδη ἀπὸ τὸν 13ο αἰ. ἐκκολαπτόταν στὰ εὐρωπαϊκὰ Πανεπιστήμια μιὰ Ἀναγέννηση ποὺ θὰ ὁδηγοῦσε στὴν Ἐπιστημονικὴ Ἐπανάσταση τῆς Νεώτερης Ἐπιστήμης τοῦ ΓΑΛΙΛΑΙΟΥ καὶ τοῦ ΝΕΥΤΩΝΑ. Τὸ σύγγραμμα "ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ" τοῦ LINBERG , αὐτὴν τὴν χρονικὴ περίοδο, σὺν τοῖς ἄλλοις, παρουσιάζει ἐν περιλήψει μαζὶ βεβαίως μὲ ἄλλα εἰδικὰ συγγράμματα ,ὀπως τοῦ Crombie -βλ.φωτο ( ποὺ ἐξέδωσε μεταφρασμένο στὰ ἑλληνικὰ τὸ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ). Ἐξηγῶ λοιπὸν ἐν συνόψει· ὃταν ἦρθαν οἱ Δυτικοὶ σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ —μέσῳ τῶν Ἀράβων , μετὰ τὴν ἀνακατἀληψη τῆς ΙΣΠΑΝΙΑΣ*— ἦρθαν ἀντιμέτωποι τὸ ἐρώτημα τῆς ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ποὺ δίδασκε ὁ Μακεδόνας σοφός. Κατὰ τὸν Ἀριστοτέλη : —δὲν ὑπάρχει ΚΕΝΟ οὔτε ΑΠΕΙΡΟ —ὁ Κόσμος εἶ