Διαμαντῆς Κούτουλας

  Απὸ τὸ 1913 ποὺ κυκλοφόρησε ὁ πρῶτος τόμος τοῦ θεμελιακοῦ συγγράμματος τοῦ P. DUHEM  " le système du monde", ἔχουμε πάψει νὰ θεωροῦμε πιά τὸν Μεσαίωνα ὡς μιὰ ἑνιαία "σκοτεινὴ" ἐποχή.  Συγκεκριμένα ἡ μετέπειτα ἔρευνα ἔδειξε ὅτι ἤδη ἀπὸ τοὺς αἰῶνες 13ο αἰ.‒14ο ἐκκολαπτόταν στὰ εὐρωπαϊκὰ Πανεπιστήμια μιὰ Ἀναγέννηση ποὺ θὰ ὁδηγοῦσε στὴν Ἐπιστημονικὴ Ἐπανάσταση τῆς Νεώτερης Ἐπιστήμης τοῦ ΓΑΛΙΛΑΙΟΥ καὶ τοῦ ΝΕΥΤΩΝΑ. Τὸ σύγγραμμα "ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ" τοῦ LINBERG , αὐτὴν τὴν χρονικὴ περίοδο, σὺν τοῖς ἄλλοις, παρουσιάζει ἐν περιλήψει· μαζὶ βεβαίως μὲ ἄλλα εἰδικὰ  συγγράμματα ,ὀπως τοῦ Crombie {"ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΣΤΟΝ ΓΑΛΙΛΑΙΟ"}   ποὺ ἐξέδωσε μεταφρασμένο στὰ ἑλληνικὰ τὸ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ .  Ἐξηγῶ λοιπὸν ἐν συνόψει· ὃταν ἦρθαν οἱ Δυτικοὶ σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ —μέσῳ τῶν Ἀράβων , μετὰ τὴν ἀνακατἀληψη τῆς ΙΣΠΑΝΙΑΣ*—  ἦρθαν ἀντιμέτωποι τὸ ἐρώτημα τῆς ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ποὺ δίδασκε ὁ Μακεδόνας σοφός. Κατὰ τὸν Ἀριστο...

 Ὁ μεγαλύτερος ἱστορικὸς τῶν αἰώνων  εἶναι ὁ Θουκυδίδης καὶ δὲν πρόκειται νὰ ...μειωθεῖ ἡ ἀξία του ἀπὸ τὰ ὅσα θὰ ποῦμε παρακάτω· 1)  ὁ  Θουκυδίδης ἔγραψε ΣΥΓΧΡΟΝΗ Ἱστορία -τῆς ἐποχῆς του- κι ὄχι Ἱστορία τοῦ Παρελθόντος,  γι αὐτὸ μερικὲς φορὲς στέκεται μεροληπτικὰ σὲ ΠΡΟΣΩΠΑ μὲ τὰ ὁποῖα  εἶχε προσωπικὲς ἀντιπάθειες ,ὅπως πχ γιὰ τοὺς  ἡγέτες τοῦ "Δημοκρατικοῦ Κόμματος" τοὺς ,  δημαγωγούς ΚΛΕΩΝΑ { ὁ ὁποῖος τὸν ἀναγκασε νὰ αὐτοεξοριστεῖ μετὰ τὴν Πτώση τῆς Ἀμφίπολης, ἴσως γιὰ νὰ γλυτώσει τό..κώνειο} & ΥΠΕΡΒΟΛΟ  [ τὸν πρῶτο ἀποκαλεῖ συκοφάντη καὶ ψεύτη —ὄπως κι ὁ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ—ἐνῶ τὸν δεύτερο "μοχθηρόν" ]  2) Ἡ κυριώτερη του ὅμως ἀντίφαση ἐντοπίζεται στὴν ἀξιολόγηση τῶν Πολιτευμάτων τῆς Ἀθήνας·   στὸν ΕΠΙΤΑΦΙΟ ὑμνεῖ τὴν Δημοκρατία , ἀλλὰ στὸ Θ, 97,2 θεωρεῖ τὸ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ Πολίτευμα τοῦ  411 πΧ (τοῦ φίλου του ΘΗΡΑΜΕΝΗ )   ὡς τὸ μόνο ὅπου οἱ Ἀθηναῖοι  "ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΕΥ ΠΟΛΙΤΕΥΣΑΝΤΕΣ", διότι λέει ὁ Θουκυδίδης τὸ ΜΙΚΤΟ αύτὸ πο...

1. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ "ΑΡΠΑΓΗ" ΣΤΟΝ ΑΠ.ΠΑΥΛΟ. Η ΠΑΡΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ J.N.DARBY. Γράφει στὴν Α’ ΘΕΣΣ.ὁ Παῦλος (γιὰ νὰ παρηγορήσει τούς νεοφώτιστους Χριστιανοὺς τῆς Θεσσαλονίκης γιὰ τοὺς νεκρούς τους) τὰ ἀκόλουθα· <οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον, ἔπειτα ΗΜΕΙΣ ΟΙ ΖΩΝΤΕΣ οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις  εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα.." (Α’ ΘΕΣΣ.4,16 κ.ἑξ.) [ΜΕΤ. πρῶτα θὰ ἀναστηθοῦν ὅσοι πέθαναν ἐν Χριστῷ , κατόπιν ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΖΟΥΜΕ καὶ θὰ ἔχουμε ἀπομείνει , θὰ ἁρπαχτοῦμε στὰ σύννεφα γιὰ νὰ προϋπαντήσουμε τὸν Κύριο στὸν ἀέρα] Αύτὸ τὸ ἀπόσπασμα τὸ παρερμήνευσε  γιὰ πρώτη φορὰ ὁ  John Nelson Darby * τὸ 1831  λέγοντας ὅτι ὁ Παῦλος μιλᾶ γιὰ ΑΡΠΑΓΗ τῆς Ἐκκλησίας ΠΡΙΝ τήν "Μεγάλη Θλίψη" γιὰ τὴν ὁποίαν κάνει λόγο (ΣΕ ΑΛΛΗΝ ΣΥΝΑΦΕΙΑ ὡστόσο...) ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἱωάννη καὶ αύτὴ ἡ (παρ)ἑρμηνεἰα ΣΑΡΩΝΕΙ στὶς προτεσταντικές ἐκκλησίες τῶν ΗΠΑ—καὶ ὄχι μόνο.. Ποιὸ εἶναι ὅμως τὸ πραγματικὸ νόημα τοῦ κειμένου; Εἶναι γνωστὸ  στούς φιλολόγους καὶ στοὺς ἱστορ...