ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ & ΜΕΡΟΛΗΨΙΕΣ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ
Ὁ μεγαλύτερος ἱστορικὸς τῶν αἰώνων εἶναι ὁ Θουκυδίδης καὶ δὲν πρόκειται νὰ ...μειωθεῖ ἡ ἀξία του ἀπὸ τὰ ὅσα θὰ ποῦμε παρακάτω·
1) ὁ Θουκυδίδης ἔγραψε ΣΥΓΧΡΟΝΗ Ἱστορία -τῆς ἐποχῆς του- κι ὄχι Ἱστορία τοῦ Παρελθόντος, γι αὐτὸ μερικὲς φορὲς στέκεται μεροληπτικὰ σὲ ΠΡΟΣΩΠΑ μὲ τὰ ὁποῖα εἶχε προσωπικὲς ἀντιπάθειες ,ὅπως πχ γιὰ τοὺς ἡγέτες τοῦ "Δημοκρατικοῦ Κόμματος" τοὺς , δημαγωγούς ΚΛΕΩΝΑ { ὁ ὁποῖος τὸν ἀναγκασε νὰ αὐτοεξοριστεῖ μετὰ τὴν Πτώση τῆς Ἀμφίπολης, ἴσως γιὰ νὰ γλυτώσει τό..κώνειο} & ΥΠΕΡΒΟΛΟ
[ τὸν πρῶτο ἀποκαλεῖ συκοφάντη καὶ ψεύτη —ὄπως κι ὁ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ—ἐνῶ τὸν δεύτερο "μοχθηρόν" ]
2) Ἡ κυριώτερη του ὅμως ἀντίφαση ἐντοπίζεται στὴν ἀξιολόγηση τῶν Πολιτευμάτων τῆς Ἀθήνας·
στὸν ΕΠΙΤΑΦΙΟ ὑμνεῖ τὴν Δημοκρατία ,
ἀλλὰ στὸ Θ, 97,2 θεωρεῖ τὸ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ Πολίτευμα τοῦ 411 πΧ (τοῦ φίλου του ΘΗΡΑΜΕΝΗ ) ὡς τὸ μόνο ὅπου οἱ Ἀθηναῖοι
"ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΕΥ ΠΟΛΙΤΕΥΣΑΝΤΕΣ", διότι λέει ὁ Θουκυδίδης τὸ ΜΙΚΤΟ αύτὸ πολίτευμα ἀποτελοῦσε <σύγκραση> δημοκρατίας καὶ ὀλιγαρχίας.
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ὁ πρῶτος νόμος ποὺ ψήφιζε ἡ κάθε ὀλιγαρχικὴ ἐξουσία τῶν Ἀθηνῶν
—δὲν ἒχουμε πληροφορίες γιὰ ἂλλες πόλεις, ἀλλά πιθανὸν τὰ ἴδια ἴσχυαν παντοῦ—
ἦταν ἡ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΙΚΗΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ γιὰ τὰ δημόσια λειτουργήματα <καὶ μισθὸν μηδένα φέρειν μηδεμιᾷ ἀρχῇ·>. καθόσον αὐτὸ ἦταν τὸ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ τῆς Ἀθηναϊκῆς Δημοκρατίας. Τοῦτο εἶχε ὡς συνέπεια τὴν ἀποδυνάμωση τῶν φτωχῶν ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ καὶ συνεχῶς ἐπιζητοῦσαν ΠΟΛΕΜΟΥΣ γιὰ τὴν ἐξεύρεση ΔΩΡΕΑΝ χρημάτων ἀπὸ τὶς ἠττημένες Πόλεις)
Εἶναι και ἀλλα τα σημεῖα τῶν "ΙΣΤΟΡΙΩΝ" ποὺ μεροληπτεῖ ὁ Θουκυδίδης - ἤ ἀκόμα ποὺ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΨΕΥΔΕΤΑΙ ,ὅπως πχ ὅταν γράφει γιὰ τὴν αἰτία Ὀστρακισμοῦ τοῦ Ὑπερβόλου ,τὸ 417πΧ ὅτι τὸν ἔδιωξε ΔΗΘΕΝ ὁ Λαός γιὰ να μὴν ἐγκαθιδρύσει Τυραννία ,ἐνῶ στὴν πραγματικότητα συνωμότησαν οἱ ἀντίπαλοι πολιτικοὶ ΝΙΚΙΑΣ—ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ καὶ συνασπισθέντες ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΑΝ ΤΟΝ ΥΠΕΡΒΟΛΟ (γεγονὸς ποὺ δείχνει ὅτι καὶ τότε
λειτουργοῦσαν "..ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ" στὴν ἀθηναϊκὴ δημοκρατία).
Πὰντως ὁ ἐξοστρακισμὸς τοῦ Ὑπέρβολου
τὸ 417 πΧ ἦταν ὁ τελευταῖος , ἔκτοτε ἀτόνισε ὁ θεσμὸς χάνοντας τὸ νόημα του ποὺ ἦταν νὰ διώχνεται ὁ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΣ πολιτικὸς γιὰ μιὰ δεκαετία ἀπὸ τὴν Ἀττική.
Παρ,ὅλα αὐτά ,ὁ Θουκυδίδης παραμένει ΑΚΟΜΑ
ὁ πιό ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ Ἱστορικός ποὺ ὑπῆρξε ποτέ ,συγγράφοντας μάλιστα Ἱστορία ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ του, μέσα στὴ φλόγα τῶν ΠΑΘΩΝ τῆς ἐποχῆς, μὲ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ μεροληψίες - και πάντως σὲ Πρόσωπα , ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΑ κι ὄχι παραποιῶντας γεγονότα...
