Διαμαντῆς Κούτουλας

 Ὅσοι γεννηθήκαμε ἀρχὲς τῆς δεκαετίας '60 —ἐγὼ τὸ 1962—δηλ.πρωτοπήγαμε  στὸ Δημοτικὸ τό 1967  καὶ  στὸ Γυμνάσιο τό 1973, ζήσαμε τὴν ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ τῶν κόμικς τὰ ὁποῖα ἄρχισαν νὰ ἀναπτύσσονται γύρω στὸ 1969—70 . Τυχερὴ καὶ ἐν ταυτῷ ἄτυχη ἡ γενιὰ μας·  τυχερὴ γιατὶ πρόλαβε τὴν χρυσῆ ἐποχὴ τῆς μουσικῆς, ἑλληνικῆς καὶ ξένης,  θαύμασε —όσοι πρόλαβαν—τὴν μεγάλη ΒΡΑΖΙΛΙΑ  τοῦ ΠΕΛΕ ,τοῦ ΤΟΣΤΑΟ,  τοῦ ΖΑΪΡΖΙΝΙΟ κλπ στὸ Μουντιὰλ τοῦ Μεξικοῦ τὸ 70 νὰ διαλύει στὸν Τελικὸ 4‒1 ,τὴν μεγάλη Ἰταλία τοῦ ΜΑΤΣΟΛΑ , τοῦ ΡΙΒΑ, τοῦ ΜΠΟΝΙΣΕΝΙΑ καὶ τοῦ κατενάτσιο.. Πανηγυρίσαμε μὲ τὸν ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ τὴν πρόκριση στὸν Τελικὸ τοῦ ΓΟΥΕΜΠΛΕΫ τὸ 1971 , ρεμβἀσαμε  μὲ τὸν "ἀέρινο"  ΑΓΙΑΞ καὶ  τὴν μεγάλη Ὁλλανδία τοῦ ΚΡΟΫΦ  στὸν "ἄτυχο" τελικὸ τοῦ Μονάχου τὸ 1974. Ὑπῆρξε καὶ ἄτυχη ἡ γενιὰ μας  διότι μεγάλωσε μέσα στὴν Χούντα —Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967—   ποὺ κυνηγοῦσε τὰ..μπλουτζὴνς καὶ τὰ μακρυὰ μαλλιά  καὶ τὸ πιὸ ΠΙΚΡΟ ἀπὸ.ὅλα , ἀφήσαμε τὴν παιδικὴ μας ἡλι

  Ὡς  " ΔΑΙΜΟΝΕΣ " (αὐτὸς εἶναι ὁ τίτλος στὰ Ρωσικά—στὰ ἑλληνικὰ προτιμήθηκε ὁ τίτλος "Δαιμονισμένοι" γιὰ τὴν ἀποφυγὴ  ἄσχετων συνειρμῶν) ὁ Ντοστογιέφσκι ἐννοεῖ τοὺς ὁμἰλους ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ στὴ τσαρική  Ρωσία τοῦ 19ου αἰ. ( σοσιαλιστῶν, ἀναρχικῶν, μηδενιστῶν, κομμουνιστῶν κλπ) ὅπου κι ὁ ἴδιος εἶχε συμμετάσχει μάλιστα  συλληφθεὶς καὶ καταδικασθεὶς  σὲ θάνατο ,ἀλλὰ γλύτωσε τήν τελευταία στιγμὴ τυχὼν  χάριτος ἐκ μέρους  τοῦ Τσάρου (1849).  Ἔχει ΕΝΤΟΠΙΣΕΙ ὁ Ντοστογιέφσκι καὶ περιγράφει  στὸ παρὸν ἀριστούργημα τῆς παγκόσμιας λογοτεχνίας, τὸν ΠΥΡΗΝΑ πάσης ἐπαναστατικῆς ἰδεολογίας ποὺ ἐπαγγέλλεται τὴν ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΕΣῼ  ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ.  Οἱ ἐπαναστάτες χωρίζουν τοὺς ἀνθρώπους —λέει ὁ Ντ.—σὲ δύο κατηγορίες:  τὴν ΑΓΕΛΗ τῶν 9/10 καὶ τοὺς "σοφοὺς" ἡγήτορες τ ῆς Ἐπανάστασης ,τὸ 1/10τὴν λεγόμενη  ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ. Γιὰ νὰ πετύχει λοιπὸν, ἡ Ἐπανάσταση πρέπει ΝΑ ΙΣΟΠΕΔΩΘΟΥΝ ΟΣΟΙ ΑΞΙΖΟΥΝ ὥστε στὴν Ἀγέλη (=τὴ μᾶζα, τὸν "λαό" ) νὰ ἀπομείνουν οἱ ΜΗ ΣΚΕΠΤ

Ὅταν τὸ 1492 ἔφτασε στὸν Νέο Κόσμο ὁ Κολόμβος βρῆκε ἑκατομμύρια ἰθαγενῶν,  οἱ ὁποῖοι—ὅπως γνωρίζουμε σήμερα—εἶχαν φτάσει στὴν ἀμερικανικὴ ἤπειρο   ἀπὸ τὴν ΣΙΒΗΡΙΑ μέσῳ τοῦ ΒΕΡΙΓΓΙΟΥ πορθμοῦ ὁ ὁποῖος ἦταν ΙΣΘΜΟΣ πρίν τὸ 10.000 πΧ.  Μὲ τὸ λιώσιμο τῶν Πάγων κατὰ τὸ τέλος τῆς τελευταίας περιόδου τῶν Παγετώνων καὶ τὴν ἄνοδο τῆς στάθμης τῆς θαλάσσης, ὁ ΒΕΡΙΓΓΙΟΣ ἔγινε ὁ  ΠΟΡΘΜΟΣ  ποὺ ξέρουμε σήμερα καὶ οἱ ἐκ Σιβηρίας ὁρμώμενοι νομάδες ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΗΚΑΝ  ἔκτοτε  στὴν Ἀμερικανικὴ Ἤπειρο. Ὅμως τὸ σημαντικό στὴν "συνάντηση" Εὐρωπαίων καὶ Προκολομβιανῶν μὲ τὰ ταξίδια τοῦ Κολόμβου καὶ τῶν λοιπῶν ΙΣΠΑΝΩΝ ἦταν τό ἑξῆς:  στὴν Ἀμερικὴ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΟΙΚΟΣΙΤΑ ΖΩΑ  ὅπως οἱ κότες,οἱ χοῖροι,τὰ βοοειδῆ ἤ τὰ ἄλογα στὴν Εὐρώπη —ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ΛΑΜΑ στὶς Ἄνδεις καὶ τὶς γαλοποῦλες.  Στὴν Ἀμερικὴ ὑπῆρχαν ΒΙΣΣΩΝΕΣ, ΑΝΤΙΛΟΠΕΣ,  ΤΑΡΑΝΔΟΙ, ΓΑΛΟΠΟΥΛΕΣ καί ΛΑΜΑ  ,τά ὁποῖα , ἤ δὲν ἐξημερώνονται ,ὅπως πχ βίσσωνες, ἤ  ἐξημερώνονται μέν, ἀλλὰ δὲν προσφέρουν στὴν ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ καί τὸ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ ὅτι προσέφεραν στοὺς Εὐρωπαίου

Γράφει τὸ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ: " τότε παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος .. καὶ ἵστησιν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ καὶ λέγει αὐτῷ· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ θεοῦ βάλε σεαυτὸν κάτω.. ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, πάλιν γέγραπται οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου" [ΜΑΤΘ.4,5] ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :τότε παραλαμβάνει ὁ διάβολος τὸν Ἰησοῦ καὶ τὸν μεταφέρει στὸ πιὸ ψηλὸ μέρος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἱερουσαλὴμ λέγοντας του·  λἄν εἶσαι υἱὸς τοῦ θεοῦ πέσε κάτω στὸ βάραθρο { ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΣ δηλ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ} ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε · ἡ Γραφὴ λέει νὰ μὴν βάζεις σὲ δοκιμασία τὸν θεό. ΕΤΣΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ στὸ 2ο ΠΕΙΡΑΣΜΟ ὅπως καὶτὴν τελευταία ἡμέρα , στὴν Σταύρωση {= ἄν εἶσαι ὑιὸς τοῦ θεοῦ ,κατέβα ἀπὸ τὸν σταυρό..} Γιατὶ τὰ γράφω ὅλα αὐτά; Διάβασα κάπου ὅτι ΔΗΘΕΝ  στατιστικὴ ἔρευνα {!} ἔδειξε ὅτι ὁ κορωνοϊὸς δὲν μεταδίδεται μὲ τὴν θεία μετάληψη.. Πέραν τοῦ ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ χαρακτῆρα  τέτοιου εἴδους "ἀποδείξεων " <ἄν  δηλ. ἕνας κακοήθης ἔριχνε..ἀρσενικὸ στὸν οἶνο τῆς θείας κο

Περιγράφοντας  ὁ Θουκυδίδης τὸν περιβόητο λοιμὸ τῶν Ἀθηνῶν στὸ δεύτερο ἔτος τοῦ Πελοπ.Πολέμου —ὅπου βρῆκε τὸν θάνατο.ἀπὸ τὴν ΠΑΝΔΗΜΙΑ ἐκεὶνη κι ὁ ΠΕΡΙΚΛΗΣ τὸ 429πΧ, ἀλλάζοντας τὸν ροῦ τῆς ἱστορίας—  μετὰ τὴν περιγραφὴ τῶν συμπτωμάτων  { ΠΥΡΕΤΟΣ, ΒΗΧΑΣ, ΦΛΥΚΤΑΙΝΕΣ, ΕΛΚΗ καὶ τέλος θανατηφόρα ΔΙΑΡΡΟΙΑ }  ἀναφέρει σὲ μιὰ φράση τὴν ἀρχὴ τῆς ΑΝΟΣΙΑΣ γράφοντας ὅτι ὁ Λοιμὸς  "ΔΙΣ ΓΑΡ ΤΟΝ ΑΥΤΟΝ ΟΥΚ ΕΠΕΛΑΜΒΑΝΕΝ"  [= δύο φορὲς δὲν κτυποῦσε τὸ ἴδιο ἄτομο.] Μάλιστα κι ο ἴδιος ὁ Θουκυδίδης ἀσθένησε ἀπὸ τὸν λοιμὸ ἀλλὰ γλύτωσε καὶ στὸ ἐρώτημα ,γιατὶ ἀναφέρει τόσες πολλὲς  λεπτομέρειες γιὰ τὸν ΛΟΙΜΟ ἀπαντᾶ ὡς γνήσιος ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ : "ΕΓΩ ΔΕ ΟΙΟΝ ΤΕ ΕΓΙΓΝΕΤΟ ΛΕΞΩ,  ΚΑΙ ΑΦ ΩΝ ΑΝ ΤΙΣ ΣΚΟΠΩΝ , ΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΥΘΙΣ ΕΠΙΠΕΣΟΙ , ΜΑΛΙΣΤ' ΑΝ ΕΧΟΙ ΤΙ ΠΡΟΕΙΔΩΣ  ΜΗ ΑΓΝΟΕΙΝ ..." (Θουκ.2,48) [ Μετ. :  ἐγὼ θὰ πῶ ὅ,τι ἀκριβῶς ἔγινε, ὥστε ἄν ἐξετάσει κάποιος τὰ συμπτώματα & τὴν πορεία τῆς νόσου , νὰ μπορέσει μὲ αὐτὲς τὶς  γνώσεις  νὰ κάνει τὴν ΔΙΑΓΝΩΣΗ του, ἄν κάποτε μᾶς ξαναεπισκεφτεὶ ἡ ἴδια ἀσθένε

Ὅταν ὁ ΕΒΑΝΣ ἔφερε στὸ φῶς τὸ Μινωικὸ Πολιτισμὸ καὶ τὶς πινακίδες μὲ τὴν ΓΡΑΜΜΙΚΗ γραφὴ πίστεψε ὅτι ἀνακαλυψε ἕναν ἄγνωστο μέχρι τότε λαο, τοὺς ΜΙΝΩΙΤΕΣ καὶ τὸν πολιτισμὸ τους (ποὺ πιθανολογοῦσε ὅτι κατάγονταν ἀπὸ τὴν Μ.Ἀσία.) Ὅμως τὸ 1952-3 ἕνας Ἄγγλος ἀρχιτέκτων ,ἐρασιτέχνης γλωσσολόγος( ποὺ κατὰ τὸν Β'ΠΠ ὑπηρέτησε ὡς ἀποκρυπτογράφος)  διεπίστωσε ὅτι οἱ Πινακίδες τῆς Γραμμικῆς  Β —ἡ οποία εἶναι ΣΥΛΛΑΒΙΚΗ κι ὄχι ἀλφαβητικὴ γραφή—περιεῖχαν ΚΛΙΤΕΣ λέξεις ποὺ δὲν ταίριαζαν μὲ τὴν ΕΤΡΟΥΣΚΙΚΗ γλῶσσα (ποὺ πιθανολογοῦσαν πολλοὶ ὅτι ἀνῆκε ἡ γλῶσσα τῶν πινακίδων ). Συγκρίνοντας στὴν ἀρχὴ λέξεις γνωστῶν Κρητικῶν  πόλεων κατάφερε ἐν τέλει ὁ ΒΕΝΤΡΙΣ νὰ ἀποδείξει ὅτι ἡ ΓΡΑΜΜΙΚΗ ΓΡΑΦΗ Β ' ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ (1450-1100 πχ ) καὶ νὰ φανεῖ ἔτσι ὅτι εἶχε δίκιο ἡ Ἀρχαία Παράδοση ποὺ θεωροῦσε τοὺς Μυκηναίους  ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ τῶν Ἑλλήνων τῆς ἐποχῆς τοῦ Σιδήρου ,δηλ ΕΛΛΗΝΕΣ  καὶ αὐτούς ,ἐνῶ μέχρι τότε θεωρεῖτο ὅτι ἡ ἑλληνικὴ Ἱστορία ξεκινοῦσε ἀπὸ τον Ὅμηρο, τὸ 800 πΧ περίπου..

 Ἐπειδὴ στὴν Ἀναγέννηση δὲν ἔβαφαν τὰ ἀγάλματα ἔχει δημιουργηθεῖ ἡ λανθασμένη ἐντύπωση ὅτι καὶ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες καὶ Ρωμσῖοι τὰ ἄφηναν χωρὶς χρῶμα.  Οἱ εἰδικοὶ γνωρίζουν ὅμως ὅτι ἀγάλματα καὶ κτήρια ὅπως ὁ Παρθενῶνας, εἶχαν ΕΝΤΟΝΟ ΧΡΩΜΑΤΙΣΜΟ  τὸν ὁποῖον μάλιστα εἶχαν ἐπιλέξει οἱ ἴδιοι οἱ σχεδιαστὲς τους, ὅπως ὁ ΦΕΙΔΙΑΣ καὶ ὁ ΙΚΤΙΝΟΣ.  Πρὶν μερικά χρόνια παρουσίαστηκε τὸ παρακάτω βίντεο τοῦ καθηγητῆ V.  BRINKMANN ποὺ ἀποκαλύπτει τὸ  ἁπωλεσθὲν —λόγῳ ἔκθεσης στὰ καιρικὰ φαινόμενα— ΧΡΩΜΑ  ΤΩΝ ΑΓΑΜΑΤΩΝ τοῦ δυτικοῦ ἀετώματος τοῦ ναοῦ τῆς ΑΦΑΙΑΣ στην Αἴγινα —ποὺ βρίσκονται στὸ Μόναχο—  μέσῳ τῆς σύγχρονης τεχνολογίας (ΥΠΕΡΙΩΔΕΣ ΦΩΣ)                                 (V.Brinkmanm)                                     _____________                                      A.Tomasi

Θεωρεῖται ὁ πατριάρχης τῆς Ἀναγέννησης διότι ὑπῆρχε ὁ εἰσηγητὴς τοῦ Ἀναγεννησιακοῦ ρυθμοῦ στὴν ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ —ὁ ὁποῖος  διατηρήηκε  μὲ ἐλάχιστες ἀλλαγὲς ὥς τὸν 20 αἰ. —μὲ τὴν οἰκοδὸμηση τοῦ ΤΡΟΥΛΟΥ {Dome} στὴν Santa Maria del Fiore τῆς ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ—ὅπου καὶ ἐτάφη—καὶ ἐπειδὴ ὑπῆρξε ὁ εὑρετὴς τῆς γραμμικῆς ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ στὴν ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ. Τὸν ὑποστήριξε —καὶ τὸν πίστεψε ὁ ΚΟΣΜΑΣ ΜΕΔΙΚΟΣ / COSIMO DE MEDICI—ὅταν ἔδειξε στὴν Σινιορία {=Γερουσία} ὅτι μπορεῖ νὰ φτιάξει ἕναν θόλο χωρὶς ὑποστηρίγματα  ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΕΝΟΣ..ΑΥΓΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΟΡΘΙΟ !   Βεβαίως τὸ..αὐγὸ του ὁ Μπρουνελέσκι τὸ ἐμπνεύστηκε ἀπό τό ΠΑΝΘΕΟΝ τῆς ΑΡΧΑΙΑΣ ΡΩΜΗΣ ποὺ μελέτησε ἑπισταμένως.  Ὅμως ἡ μεγαλοφυία του προχώρησε περαιτέρω· ΕΦΤΙΑΞΕ ΔΥΟ ΟΜΟΚΕΝΤΡΟΥΣ ΘΟΛΟΥΣ,  ἕναν ἐσωτερικὸ καὶ ἕναν ἐξωτερικὸ ,μὲ ΚΕΝΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ  καὶ μὲ ΔΑΚΤΥΛΙΟΥΣ ποὺ κρατοῦν τοὺς θόλους  ὅπως τὰ βαρέλια.. Τὰ τοῦβλα τὰ τοποθέτησε ἀκολουθῶντας σχέδιο ΨΑΡΟΚΟΚΚΑΛΟΥ , οἰκοδομῶντας ἕναν τροῦλο ὕψους μέτρων 114 μ.  ἀπὸ τὸ ἔδαφος καὶ διαμέτρου βάσης  45 μ.

Τὰ πάντα ἔχουν γραφεῖ γιὰ τὸ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΤΖΟΚΟΝΤΑΣ —τὸ κατὰ πολλοὺς ,ἀριστούργημα τῶν ἀριστουργημάτων.  Ἐδῶ θὰ ἀναφέρω  τὰ βασικὰ ποὺ λέμε στὸ σχολεῖο—ὅσοι τὰ λέμε.. Καταρχὰς ἡ μεγάλη ἐφεύρεση τοῦ Ντὰ Βίντσι στὴν ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ εἶναι τὸ sfumato δηλ.ἡ ἀντικατάσταση τῶν ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑΤΩΝ τῶν μορφῶν μὲ τὴν ΜΕ̣ΙΞΗ ΧΡΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΚΙΑΣ.  Ἤδη οἱ πρώιμοι ἀναγεννησιακοί ζωγράφοι εἶχαν διαπιστώσει ὅτιοἱ ΓΡΑΜΜΕΣ μέσῳ τῶν ὁποίων ΣΧΕΔΙΑΖΑΝ τὶς μορφὲς  ΑΠΟΣΤΕΩΝΑΝ τὰ πρόσωπα ,τὰ ἔκαναν νὰ φαίνονται ψεύτικα , ΔΙΣΔΙΑΣΤΑΤΑ , χωρὶς ὄγκο,  ξύλινα καὶ ΝΕΚΡΑ.  Τὸ ἐν λόγῳ πρόβλημα τῶν περιγραμμάτων τὸ ἔλυσε στὴν Τζοκόντα ὁ Ντὰ Βίντσι {π.1503}  μὲ τὸ περίφημο "σφουμᾶτο" ὡς ἑξῆς· ἄφησε ΑΚΑΘΟΡΙΣΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑΤΑ  μὲ  τὰ χρώμστα νὰ  σβήνουν ,σάν μέσα σὲ σκιά, τὸ ἕνα στὸ ἄλλο ,μὲ συνἐπεια ἡ μορφὴ ΝΑ ΑΠΟΚΤΑ ΟΓΚΟ ,νὰ γίνεται ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗ , νὰ ζωντανεύει.. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ γιὰ νὰ πετύχει τὸ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟ χαμόγελο τῆς Τζοκόντας —ποὺ ἀπὸ τὴν μιὰ πλευρὰ φαίνεται ΚΟΡΟΪΔΕΥΤΙΚΟ ΓΙΑ ΜΑΣ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ΘΛΙΜΜΕΝΟ —κατέφυγ

Διδάσκουμε στὸ Λύκειο ὅτι ἡ δίχρονη  κατάληξη ‒α τῶν θηλυκῶν Α' Κλίσεως εἶναι ΜΑΚΡΑ  ἄν ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ φωνῆεν ἤ ρ  { πχ ὥρα} καὶ ΒΡΑΧΕΙΑ ἄν προηγεῖται σύμφωνο ,πλὴν τοῦ ‒ρ { πχ γλῶσσα} Καὶ συνεχίζουμε λέγοντας ὅτι ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ τὰ: ΣΦΑΙΡΑ—ΜΟΙΡΑ—ΠΕΙΡΑ κλπ  { ἐξοὖ καὶ ἡ ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΗ : σφσῖρα }.. ΛΑΘΟΣ·  τίποτα δὲν ἐξαιρεῖται.  Ἁπλῶς τὰ ἐν λόγῳ θηλυκὰ  { σφσῖρα, μοῖρα κλπ} ΠΡΟΗΛΘΑΝ ἀπὸ παλαιότερους τύπους  ποὺ εἶχαν  πρὸ τῆς κατάληξης ‒α,  ΤΟ ΗΜΙΦΩΝΟ ΓΙΩΤ { j } πχ σφαρ-j-α   >    σφα j -ρα   >   σφαῖρα.  [ τὸ φαινόμενο λέγεται ΕΠΕΝΘΕΣΗ ]. Συμπέρασμα·  Εἶναι  προτιμώτερο ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ στοὺς μαθητὲς καὶ φοιτητὲς  παρὰ νὰ τοὺς "διευκολύνουμε" —ΔΗΘΕΝ—μὲ  ΠΛΗΘΩΡΑ παραπλανητικῶν ἐξαιρἐσεων  { ποὺ  ἐν τέλει καταντοῦν  περισσότερες ἀπὸ τοὺς κανόνες..}

Πασίγνωστο τὸ ἀριστούργημα τοῦ Ντὰ Βίντσι ποὺ κοσμεῖ τὴν Μονὴ τῆς Παναγίας τῶν Χαρίτων στὸ Μιλᾶνο  {1498}  κι ἔχουν τὰ ἄπειρα εἰπωθεῖ  περὶ αὐτοῦ,  ἀπὸ ἀκραῖες φαντασιώσεις μέχρι ἐπιστημονικὲς ἐπισημάνσεις. Καταρχὰς νὰ πῶ ὅτι ἡ ἐν λόγῳ νωπογραφία—μοναδικὴ τοῦ Ντὰ Βίντσι ποὺ ἔχει σωθεῖ—ἀναπαριστᾶ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Χριστὸς ἀνακοινώνει στοὺς Μαθητὲς ὅτι  " ΕΙΣ ΕΞ ΥΜΩΝ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΜΕ " {Ματθ.26,22}  Ὅλοι οἱ Μαθητὲς στὸ ἄκουσμα αὐτὸ ἀναστατώθηκαν  καὶ χειρονομοῦν μὲ ἀπορία καὶ φόβο·  ΟΧΙ ΟΛΟΙ—ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΗΡΕΜΟΣ·  ὁ ΙΟΥΔΑΣ ,τρίτος ἐκ δεξιῶν τοῦ Χριστοῦ, παραγκωνισμένος ἀπὸ τὸν ὅρμητικὸ Πέτρο , ὁ ὁποῖος ζητᾶ σιγὰ ἀπὸ τὸν ΙΩΑΝΝΗ ποὺ ΚΑΘΕΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ —στὰ δεξιὰ του, ἀριστερὰ γιὰ μᾶς—νὰ ρωτήσει τὸν Κύριο ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ.. Σημειωτέον ὅτι κατὰ τὴν παράδοση ὁ Ντὰ Βὶντσι ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΝΤΕΛΟ—μὲ διαφορὰ  μερικῶν χρόνων.. Ὅπως ἐπίσης ἐντύπωση ἔχει προκαλέσει —ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΦΩΤΟΣΤΕΦΑΝΩΝ—  καὶ ἡ ΑΝΔΡΟΓΥΝΟΣ μορφὴ τοῦ ΙΩΑΝΝΗ,ποὺ πο

 Ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει ἔλεγχος στὸ Διαδίκτυο  —τὸ ἔχουν διαπιστώσει αὐτὸ πολλοὶ καὶ συχνά— ὁ καθένας δημοσιεύει ὁτιδήποτε ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ  τὸ ὁποῖο ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΜΕΝΟ —διʹ ἀντιγραφῆς  καὶ χωρὶς ἔλεγχο—τείνει νὰ θεωρηθεῖ σωστό· πχ δημοσιεύουν δύο πασίγνωστα  καὶ ΣΟΒΑΡΑ ΔΗΘΕΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ  sites *  τὴν κλίση τοῦ  ρήματος "ΛΥΩ"  μὲ 3 ΛΑΘΗ :   λῦε, λῦον, λῦσον { ὅπου ,ἐνῶ ΠΕΡΙΣΠΩΝΤΑΙ ,τὰ παρουσιάζει μὲ ΟΞΕΙΑ}  ἤ  τὸν πληθ. "ΠΡΩΤΕΪΝΑΙ"  μὲ περισπωμένη,  ἐνῶ τὸ δίχρονο ‒ι  τῆς κατάληξης —ινος εἶναι ΒΡΑΧΥΧΡΟΝΟ,  ὁπότε τὸ σωστὸ εἶναι : " πρωτεΐναι" .  Κατὰ συνέπεια ,βλέπουν μαθητὲς καὶ φοιτητὲς τὰ γραφόμενα στὸ διαδικτυο καὶ θεωρῶντας ὅτι  ἀφοῦ δημοσιεύονται εἶναι  καὶ σωστὰ  τὰ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ.. Ἄρα·  μόνο ἀπὸ σχολικὰ βιβλία ἤ ἄλλα ἀξιόπιστα πανεπιστημιακὰ κλπ  συγγράμματα —ποὺ ἐπίσης ὑπάρχουν ἀνηρτημένα στὸ ἴντερνετ— ΑΠΟΚΤΟΥΜΕ ΕΓΚΥΡΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ  κι ὄχι ἀπὸ τὰ δημοσιεύματα τοῦ καθενὸς "εἰδικοῦ"... _________ *δὲν ἀναφέρω τὶς συγκεκριμένες ἱστοσελίδες γιατὶ δὲν

 Περιγράφοντας στὸ 3ο βιβλίο τῶν ΙΣΤΟΡΙΩΝ του  τὸν ἐμφύλιο τῆς Κέρκυρας τὸ 427 πΧ,  ὅταν οἱ δημοκρατικοὶ κατέσφαξαν τοὺς ὀλιγαρχικοὺς ἀκόμα καὶ μέσα στὰ ἱερά —ΠΑΣΑ ΤΕ ΙΔΕΑ ΚᾺΤΕΣΤΗ ΘΑΝΑΤΟΥ , γράφει ὁ Θουκυδίδης, δηλ .ὁ θάνατος πῆρε τότε χίλιες μορφὲς,3,81,5 —  { ὡς γνωστόν στὸν Πελοπ.πὀλεμο τὶς μεγαλύτερες φρικαλεότητες διέπραξαν οἱ δημοκρατικοί } ἀναφέρει παρακάτω ὁτι ἀπὸ ὅλες αὐτὲς τὶς σφαγὲς στὸν Πόλεμο  τελικὰ ἐπιβίωσαν οἱ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΩΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ —" οἱ φαυλότεροι γνὠμην ὡς ἐπὶ τὰ πλείω περιεγίγνοντο", 3,83,3 —  διότι δὲν δίσταζαν νὰ ἐξοντώσουν ΠΡΩΤΟΙ  καί ΤΑΧΕΩΣ ὅσους φοβόντουσαν ὅτι ὑπερτεροῦσαν πνευματικά.  Προηγουμένως ὁ Θουκυδίδης ἔχει τονίσει ὁτι  τὰ ἴδια θὰ γίνονται πάντα , ὅσο ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ " ἕως ἄν ἡ αὐτὴ φύσις ἀνθρώπων ᾖ ", 3,82,2. _____ ΥΓστὴ φωτο εἰκονίζονται ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ ΟΠΛΙΤΕΣ ὅπως ἀκριβῶς ἦταν σύμφωνα μὲ τὶς ἀναπαραστάσεις τῶν ἀγγείων·  ΜΑΚΡΙΑ ΚΟΜΗ ΑΝΕΥ ΜΥΣΤΑΚΟΣ { γιὰ νὰ φαίνονται ἄγριοι}  ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΧΙΤΩΝΑΣ — γιὰ νὰ  ΜΗΝ διακρίνετα

Πασίγνωστο τό ἀναγεννησιακὸ ἀριστούργημα τοῦ ΡΑΦΑΗΛ {Rafael Sanzio-1511 μΧ}  ποὺ κοσμεῖ τὴν "αἴθουσα ὑπογραφῶν" τοῦ Πάπα Ἰουλίου Β' στὸ Βατικανό,  ὅμως ἀκόμα δὲν ἔχουν ταυτοποιηθεῖ ἀπὸ τοὺς εἰδικοὺς,  ὅλοι οἱ σοφοὶ τοῦ πνεύματος ποὺ ἀπεικονίζονται στὴν νωπογραφία ,τῆς ὁποίας   ὁ τίτλος   ἦταν :  ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΙΩΝ {= "Causarum cognitio" } καὶ  στὴν ὁποία ἀναπαριστᾶται ,ὡς "σχολὴ τῶν Ἀθηνῶν" ,τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγ.Πέτρου τοῦ Μπραμάντε στὸ Βατικανό.  Ὡστόσο , κάποιες μορφὲς μποροῦμε νὰ ἀναγνωρίσουμε μὲ ἀσφάλεια· 1. ΠΛΑΤΩΝ—κρατᾶ τὸν "Τίμαιο" καὶ δείχνει τὸν οὐρανό ,τὸν κόσμο τῶν νοητῶν. { μάλιστα στό πρόσωπο μοιάζει τοῦ..Ντὰ Βίντσι}. 2.ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ—κρατᾶ τὰ "Ἠθικὰ Νικομάχεια" καὶ δείχνει πρὸς τὴ γῆ, τὸν φυσικὸ κόσμο. 3.ΣΩΚΡΑΤΗΣ—γνωστὴ ἡ μορφὴ ἀπὸ τὴν ἀρχαία προτομὴ του. 4.ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΚΥΝΙΚΟΣ—ὅπως τὸν παρουσίαζε ἡ ἀρχαία παράδοση. 5.ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ—γράφων καὶ μελετῶν ἀριθμούς. 6.ΥΠΑΤΙΑ—ἡ μόνη ΓΥΝΑΙΚΑ  φιλόσοφος { ποὺ κατακρεούργησαν οἱ ὀπαδο

Πρὶν λίγα χρόνια ἀγορεύοντας στὴ Βουλὴ γνωστὸς πανεπιστημιακὸς καὶ ὑπουργὸς ἀναφέρθηκε στὴν "ἑτερογονία τῶν σκοπῶν" ἀποδίδοντας την στὸν Ἀριστοτέλη.  Ἔχω διαβάσει τὰ ἅπαντα τοῦ Ἀριστοτέλους ,παραπάνω ἀπὸ μία φορά, καὶ ΤΕΤΟΙΟΣ ΟΡΟΣ —"ἑτερογονία σκοπῶν"— μὲ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ περιεχόμενο,ὅπως τὸν ἐννοοῦμε σήμερα, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ. Βεβαίως θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ἀνιχνεύσει τὴν ἰδέα αὐτὴ στὴν ἀρχαία Τραγωδία—πχ ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ—ὡστόσο ὁ  συγκεκριμένος ὅρος ἀνάγεται στὸν πατέρα τῆς Ψυχολογίας τὸν ΒΙΛΧΕΜ ΒΟΥΝΤ { Wundt} καὶ ὄχι στὸν Ἀριστοτέλη. Στὸ ἔργο του " ETHIK" ,1886, ὁ ΒΟΥΝΤ (Wundt)  μιλᾶ γιά :   Die prinzip der heterogonie der zewcke=  Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΤΕΡΟΓΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ καὶ ἐννοεῖ τὰ ἀκόλουθα· Κάθε πράξη μας ὁδηγεῖται ἀπὸ κάποιο κίνητρο καὶ ἐπεδιώκει κάποιο σκοπό. Ὡστόσο ,πολλὲς φορὲς κατὰ τὴν πραγματοποίηση τῆς πράξης προκύπτουν ΝΕΑ, ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ δεδομένα ποὺ  ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΟΥΝ ἐκ νέου τὴ συνείδηση —ἡ ὁποία δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ τὰ προβλέψει καὶ τὰ λάβει ὑπ

Στὴν ἀρχαία Ἀθήνα ὑπῆρχε νόμος, γιὰ ὅσους ἐπρόκειτο νὰ ἀναλάβουν πολιτικὸ  ἀξίωμα ,νὰ περνοῦν ἀπὸ ἐξέταση στὴν ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ 500 * .  Ἡ διαδικασία αὐτὴ λεγόταν "ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ" καὶ περιελἀμβανε ἀπαντήσεις  —μὲ ἐπιβεβαίωση ἀπὸ μάρτυρες— στὶς  ἑξῆς,περίπου,  ἐρωτήσεις· 1.ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ  ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ' 2.ΑΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΩΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΚΕΙΟΥ ΔΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΤΟΥΣ 3. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ' 4. ΠΟΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΕΔΕΙΞΕ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ 5.  ΑΝ ΠΛΗΡΩΝΕ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΕΣ ΕΛΑΒΕ ΜΕΡΟΣ.   { πρωτότυπο  κείμενο : " τις σοι πατὴρ καὶ πόθεν τῶν δήμων  τίς πατρὸς πατήρ, καὶ τίς μήτηρ  καὶ τίς μητρὸς πατήρ, καὶ πόθεν τῶν δήμων, εἰ ἔστιν αὐτῷ Ἀπόλλων Πατρῶος  καὶ Ζεὺς Ἕρκειος καὶ ποῦ ταῦτα τὰ ἱερὰ ἐστίν· ἠρία**  <=οἰκογενειακοὶ τάφοι> εἰ ἔστιν  καὶ ποῦ ταῦτα· γονὲας εἰ εὖ ποιεῖ· τὰ τέλη  εἰ τελεῖ καὶ τὰς στρατείας εἰ ἐστράτευται"  ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ, ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ,55 } Κατὀπιν οἱ 500 βουλευ

  Καταρχὰς ,ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΣ, ἡ Ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁ μιλία ἀποτελεῖ ΣΥΡΡΑΦΗ  ΠΟΛΛΩΝ ΟΜΙΛΙΩΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ  ποὺ τὸ "Κατὰ Ματθαῖον" γιὰ λόγους ἀπολογητικῆς ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΡΑΒΝΝΩΝ ΤΗΣ ΙΑΜΝΕΙΑΣ ,συγκρότησε σὲ ἕνα ΕΝΙΑΙΟ κεἰμενο. Ποιὸ τὸ νόημα τῆς Ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλίας ; Λέει ὁ Ἰησοῦς στὰ τὀτε ἰουδαϊκὰ κόμματα ποὺ ΑΛΛΗΛΟΣΠΑΡΑΣΣΟΝΤΑΝ ἐπικαλούμενα τὸ ΝΟΜΟ:  μὴν ἐπικαλεῖστε τὴν δικαιοσύνη γιατὶ θὰ πέσει πάνω σας ΟΛΟΚΛΗΡΗ  καὶ θὰ σᾶς συντρίψει ΟΛΟΥΣ  γιατὶ εἶστε νομικιστὲς ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΙ. Ἄν θέλετε νὰ κρίνετε τοὺς ἄλλους ἠθικὰ μέ βάση τὸ Νόμο ,νὰ γίνετε ΤΕΛΕΙΟΙ ·  ἄν ὅμως γίνετε τέλειοι τότε ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΣΤΕ ΑΥΣΤΗΡΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ  ΑΛΛΑ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΟΙ , ὅπως ὁ θεός —ἐξ οὗ καὶ ἡ ΥΠΕΡΒΟΛΗ τῶν "διατάξεων" τῆς Ἐπὶ τοῦ Ὅρους {ἤ πεδινοῦ τόπου, "κατὰ Λουκᾶν"}  Ὁμιλίας τοῦ Ἰησοῦ ποὺ τὴν χαρακτηρίζει ἐκ πρώτης ὄψεως ἕνας ἠθικὸς περφεξιονισμός καὶ μιὰ πλήρης ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ. Στὴν φωτο παρουσιάζω τὸ θαυμάσιο βιβλίο "Ντοστογιέφσκι" τοῦ Κ.ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ διότι ἐκεῖ

 Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Διοκλητιανοῦ καθιερώθηκε στὴν Αὐτοκρστορία, ἡ περσικὴ συνήθεια ἡ Αὐλική  Διοίκηση νὰ ἀποτελεῖται ἀπὸ ΕΥΝΟΥΧΟΥΣ , ὑποτίθεται διότι μόνο αὐτοὶ εἰσήρχοντο στοὺς βασιλικοὺς κοιτῶνες,  στὴν πραγματικότητα γιὰ νὰ μὴν ἐποφθαλμιοῦν τὸν θρόνο μέσῳ τῶν ἀπογόνων τους.  Ἡ συνήθεια αὐτὴ συνεχίστηκε καὶ στὸ Βυζάντιο ὥς τὴν ἐποχὴ τῶν Παλαιολόγων  καὶ κληρονομήθηκε ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς . Τρία ἦσαν τὰ κύρια ἀξιώματα ΕΥΝΟΥΧΩΝ στὸ Βυζάντιο κατὰ τὴν Μέση Περίοδο: — ὁ ΠΑΡΑΚΟΙΜΩΜΕΝΟΣ ,ἐπιφορτισμὲνος γιὰ τὴν ἀσφάλεια τοῦ αὐτοκράτορα κατὰ τὴ νύχτα. —ὁ ΠΡΩΤΟΒΕΣΤΙΑΡΙΟΣ, ὑπεύθυνος τοῦ αὐτοκρατορικοῦ Ταμείου καὶ βεστιαρίου. —ὁ ΜΕΓΑΣ ΠΑΠΙΑΣ , ἔχων τὴν εὐθύνη τῆς ἀσφαλείας τῶν ἀνακτόρων τοῦ ΙΕΡΟΥ ΠΑΛΑΤΙΟΥ  [τὸ ὁποῖο βρισκόταν ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Ἁγία Σοφία , ἐκεῖ ποὺ σήμερα ὀρθώνεται τὸ ΜΠΛΕ ΤΖΑΜΙ—ΣΟΥΛΤΑΝ ΑΧΜΕΤ] Ἡ θέση τοῦ εὐνούχου ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΑΠΙΟΥ ἦταν καίρια γιὰ τὴν  προσωπικὴ ἀσφἀλεια τοῦ αὐτοκράτορα , δεδομένου ὅτι κατεῖχε τὰ κλειδιὰ τῶν ἀνακτορικῶν θυρῶν. ΔΑΚΤΥΛΙΔΙ ΠΑΡΑΚΟΙΜΩΜΕΝΟΥ ΕΥΝΟΥΧΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

 Ἀπὸ τὶς καλύτερες εἰσαγωγὲς στὸν Ἀριστοτέλη αὐτὴ τοῦ πανεπιστημιακοῦ ΛΥΠΟΥΡΛΗ στὰ "ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ" . Ἀπὸ τὶς πιὸ ἐνδιαφέρουσες , γιὰ μαθητὲς τῆς Γ'λυκείου, εἶναι ἡ ἑξῆς ἀναφορά· πρὸ Ἀριστοτέλους οἱ τότε σπουδαστὲς ΑΚΟΥΓΑΝ τὸ κείμενο ποὺ διάβαζε ὁ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ*  ὅπως γίνεται μέχρι σήμερα στὶς Ἐκκλησίες μὲ τὰ Ἀναγνώσματα.  Ὁ Ἀριστοτέλης , ὁ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ τῆς ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ἄλλαξε γιὰ πάντα αὐτὴ τὴν συνήθεια ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΤ' ΙΔΙΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ**  στὸ σπουδαστἠριο του —ἔκτοτε ὁ κόσμος πέρασε ἀπὸ τὴν μόρφωση μέσῳ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ  στὴ συνήθεια τοῦ ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΟΣ, κι ἀπὸ τὸ ΑΚΟΥΣΜΑ δημοσίᾳ τῶν Κειμένων  περάσαμε —μέσῳ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ—στὸ ΔΙΑΒΑΣΜΑ. ________ *ἦταν χαλεπὸ ἔργο ἡ ἀνάγνωση ΠΑΠΥΡΟΥ κατὰ τὴν Ἀρχαιότητα ἐπειδὴ ἡ γραφὴ ἦταν ΣΥΝΕΧΗΣ—γιὰ λόγους οἰκονομίας,οἱ πάπυροι ἦσαν πανάκριβοι—ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΣΤΙΞΗ. ** ἔλεγε ὁ Πλάτων·  "ἀπίωμεν [=ἄς πᾶμε] εἰς τὴν τοῦ ἀναγνώστου οἰκίαν"  [=οἰκία εἶναι τὸ.."κελλί"ποὺ λέμε σήμερα στὰ μοναστήρια,  δεδομένου ὅτι ΤΑ ΧΡΙΣΤ

Γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τὸ Βυζάντιο τὶς ταυτόχρονες ἐπιθέσεις σὲ πολλὰ μέτωπα —πχ ΣΛΑΒΟΙ στὸ Βορρᾶ, ΑΡΑΒΕΣ στὴν Ἀνατολή—μεταρρύθμισε τὴν διοικητικὴ ὀργάνωση τῶν ΕΠΆΡΧΙΩΝ τοῦ ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟΥ ,  σὲ ΘΕΜΑΤΙΚΗ διοίκηση ,ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ (7ος αἰ.)  Ἐξηγῶ·  "θέμα" σήμαινε ἀρχικὰ τὸν ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΤΑΛΟΓΟ μιᾶς περιοχῆς ,κατόπιν τὸ ἴδιο τὸ ΣΩΜΑ ΣΤΡΑΤΟΥ ,γιὰ νὰ καταλήξει ἐν τέλει νὰ σημαίνει τὴν ΠΕΡΙΟΧΗ ποὺ ἕδρευε τὸ συγκεκριμένο τμῆμα στρατοῦ.  Στρατεύσιμοι ἦσαν οἱ ντόπιοι τῆς περιοχῆς καὶ  γι αὐτὸ τοὺς παραχωροῦσε κτήματα πρὸς βιοπορισμὸ τὸ Κράτος  ,ἐνῶ ὁ Διοικητὴς τοῦ ΘΕΜΑΤΟΣ, ὁ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ἤ κόμης/comes  συγκέντρωνε στὸ πρόσωπο του καὶ τὴν πολιτικὴ καὶ τὴν στρατιωτικη ἐξουσία ,  ἀντίθετα ἀπὸ  τὸ σύστημα τοῦ Διοκλητιανοῦ ὅπου  οἱ ἐξουσίες αὐτὲς ἦταν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ χωρισμένες, γιὰ τὴν ἀποφυγὴ πραξικοπημάτων. Ἡ ΔΥΑΔΙΚΗ ὅμως διοὶκηση τοῦ Διοκλητιανοῦ  ἔπασχε σὲ ἀποτελεσματικότητα  εἰδικῶς σὲ περίπτωση ἄμεσου κινδύνου· ἔτσι ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ἐφαρμόζεται ἡ περίφημη ΘΕΜΑΤΙΚΗ

              Μεγάλη μορφὴ τῆς Φιλοσοφίας καὶ Θεολογίας ὁ ΑΚΙΝΑΤΗΣ (+1274) γι αὐτὸ καὶ  τὶς ἰδέες του ἀκολουθοῦμε σήμερα κάθε φορὰ ποὺ συζητοῦμε γιὰ τὶς σχέσεις ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ καὶ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ,  ὀμως ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ  —ἀκόμη κι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες Καθολικοὶ ἀγνοοῦμε τὸ ἔργο του. Συνοπτικὰ ἀναφέρω τὰ ἑξῆς· τὸν 13ο αἰ. στὴ Δύση ἄκμαζε ἡ φιλοσοφία τοῦ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ καὶ κυρίως ἡ ΦΥΣΙΚΗ του , βάσει τῆς ὁποίας : 1. Η ΓΗ ΔΕΝ ΚΙΝΕΙΤΑΙ  ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΕΚΙΝΕΙΤΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΟ ΑΠΟ ΑΙΘΕΡΑ  ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΥΚΛΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΟΠΩΣ ΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΩΜΑΤΑ. 2. Ο ΚΟΣΜΟΣ  [=τὸ γεωκεντρικὸ μοντέλο τῶν Οὐρανίων Σφαιρῶν , κινουμένων κυκλικῶς γύρω ἀπὸ τὴν ἀκίνητη γῆ]  ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΣΦΑΙΡΑ , ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΟΣ  ΚΑΙ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΕΛΚΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ {=πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον}.  Ἐπειδὴ οἱ θέσεις αὐτὲς τοῦ Ἀριστοτέλη ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ ,  γέννησαν τὴν ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν μιὰ μεριά,  ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πολλοὶ ἀριστοτελιστὲς τὶς θεώρησαν ὡς ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ἀκολουθῶντας τὸν ΑΒΕΡΡ

 Τὸ "ΥΠΟΓΕΙΟ"  —ὁ πλήρης τίτλος εἶναι "Σημειώσεις ἀπὸ τὸ Ὑπόγειο"·ἐννοεῖ :"ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ"— εἶναι οἱ "ἐξομολογήσεις" τοῦ Ντοστογιέφσκι, οἱ φιλοσοφικὲς του ἀντιλήψεις καὶ ἐκδόθηκε τὸ 1864. Στὸ "Ὑπόγειο" ,πέραν τοῦ ὀτι παρελαύνει σύμπασα ἡ εὐρωπαϊκὴ σκέψη καὶ "ἀποκαλύπτονται" οἱ χαρακτῆρες τῶν ἡρώων τῶν μελλοντικῶν μυθιστορημάτων  ποὺ ἐπρόκειτο νὰ γράψει ὁ Ντοστογιέφσκι, ἀσκεῖται ἡ  πιὸ ὀξεῖα κριτικὴ στόν ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ τοῦ εὐρωπαϊκοῦ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ, ἀπὸ τὸν Βολταῖρο καὶ τὸν Ρουσσὼ μέχρι τὸν Κάντ καὶ τὸν Χέγκελ,  καὶ ὅλα αὐτὰ , δυὸ δεκαετίες  πρὶν γράψει  παρόμοια  στό "ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ" (1889)  ὁ ΝΙΤΣΕ.  Ὅπως καὶ ὁ μεγάλος Γερμανὸς φιλόσοφος , μερικὰ χρόνια ἀργότερα, ἔτσι καὶ ὁ μἐγιστος Ρῶσος μυθιστορηματογράφος ἀποκαλύπτουν τὸ ΣΑΘΡΟ θεμέλιο τῆς εὐρωπαϊκῆς ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑΣ τῆς ἑδραζομένης ΜΟΝΟ στὸν ὀρθολογισμὸ παραβλέποντας τὴν ΜΗ ΛΟΓΙΚΗ φύση τοῦ Εἶναι. [ ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ : ὁ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ Ὀρθολογισμὸς ΔΙΑΦΕΡΕΙ ἀπὸ τὸν ΔΥΤΙΚΟ εὐρωπα