Τὶ εἶναι ἡ "ἑτερογονία τῶν σκοπῶν"
Πρὶν λίγα χρόνια ἀγορεύοντας στὴ Βουλὴ γνωστὸς πανεπιστημιακὸς καὶ ὑπουργὸς ἀναφέρθηκε στὴν "ἑτερογονία τῶν σκοπῶν" ἀποδίδοντας την στὸν Ἀριστοτέλη.
Ἔχω διαβάσει τὰ ἅπαντα τοῦ Ἀριστοτέλους ,παραπάνω ἀπὸ μία φορά, καὶ ΤΕΤΟΙΟΣ ΟΡΟΣ —"ἑτερογονία σκοπῶν"— μὲ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ περιεχόμενο,ὅπως τὸν ἐννοοῦμε σήμερα,
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ.
Βεβαίως θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ἀνιχνεύσει τὴν ἰδέα αὐτὴ στὴν ἀρχαία Τραγωδία—πχ ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ—ὡστόσο ὁ συγκεκριμένος ὅρος ἀνάγεται στὸν πατέρα τῆς Ψυχολογίας τὸν ΒΙΛΧΕΜ ΒΟΥΝΤ { Wundt} καὶ ὄχι στὸν Ἀριστοτέλη.
Στὸ ἔργο του " ETHIK" ,1886, ὁ ΒΟΥΝΤ (Wundt)
μιλᾶ γιά :
Die prinzip der heterogonie der zewcke=
Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΤΕΡΟΓΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ
καὶ ἐννοεῖ τὰ ἀκόλουθα·
Κάθε πράξη μας ὁδηγεῖται ἀπὸ κάποιο κίνητρο καὶ ἐπεδιώκει κάποιο σκοπό. Ὡστόσο ,πολλὲς φορὲς κατὰ τὴν πραγματοποίηση τῆς πράξης προκύπτουν ΝΕΑ, ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ δεδομένα ποὺ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΟΥΝ ἐκ νέου τὴ συνείδηση —ἡ ὁποία δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ τὰ προβλέψει καὶ τὰ λάβει ὑπόψιν— τροποποιῶντας τὴν ΒΟΥΛΗΣΗ της ,εἴτε ἐν μέρει εἴτε ἐξ ὁλοκλήρου.
Αὐτὸ ἀποκαλεῖ ΕΤΕΡΟΓΟΝΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ
[ ὁ ἑλληνογενής ὅρος ἀποτελεῖ νεολογισμὸ τοῦ ΒΟΥΝΤ] ὁ Γερμανὸς καθηγητὴς καὶ περιορίζει τὴν ἀναφορὰ του σὲ ψυχολογικὰ κυρίως καὶ ἀνθρωπολογικὰ πλαίσια.
Ὡστόσο, στὴν ἀρχαία Τραγωδία —ὄχι στὸν Ἀριστοτέλη—ὑπάρχει ἡ ἔννοια τῆς ἑτερογονίας τῶν σκοπῶν , χωρὶς νὰ ἀποκαλεῖται ἔτσι φυσικὰ, καὶ μάλιστα ἀποτελεῖ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΤΡΑΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Πρόκειται γιὰ τὴν θεμελιώδη ΑΓΝΟΙΑ τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὶς ἀκρότατες ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥ—καὶ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἄγνοια εἶναι ποὺ γεννᾶ τὴν ΥΒΡΙΝ.
