Διαμαντῆς Κούτουλας

 Ἀποτελεῖ φιλοσοφικὸ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ σήμερα,   ἡ πάλαι ποτε ΑΦΕΛΗΣ ἀντίληψη ὅτι ὑπάρχει ΚΟΙΝΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ.  Ὅμως γιὰ τὸν ΠΡΩΤΑΓΟΡΑ {ὅπως καὶ γιὰ πολλοὺς ἐκ τῶν ΣΟΦΙΣΤΩΝ— καὶ ὂχι μόνο*} ΔΕΝ  ὑπἀρχει κοινὴ φύση τῶν ἀνθρώπων.  Αὐτὸ ἐννοεῖ  ἄλλωστε ἡ γνωστὴ πρωταγόρεια ρήση:  ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ{ = γιὰ ὅλα τὰ πράγματα κριτήριο εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος}  ποὺ σημαίνει ὅτι  ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΥΘΥΠΑΡΚΤΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ , ἀλλὰ  ἀποκτοῦν "ὑπόσταση",  μόλις τὶς ἀντιλαμβάνεται ὁ κάθε ἄνθρωπος καὶ γιὰ ὅσο χρόνο τὶς ἀντιλαμβάνεται (πχ. ἂν γιὰ  κάποιον ὁ ἄνεμος εἶναι δυσάρεστα ζεστός, γιὰ  κάποιον  ἄλλον θεωρεῖται δυσάρεστα ψυχρός κλπ)  Συνεπῶς εἶναι ἄσκοπο (καὶ ΑΔΥΝΑΤΟ) νὰ ἀλλάξει κανεὶς τὸν "κόσμο" κάποιου ἄλλου, άφοῦ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ.  Οἱ ἀντιλἠψεις αὐτές τοῦ Πρωταγόρα ἀναπαρἀγονται καὶ στὸν ΠΛΑΤΩΝΙΚΟ μῦθο τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου ὅπως τὸν παρουσιάζει ὁ ΠΛΑΤΩΝ στὸν Διάλογο "Π...

Μιλοῦσα μὲ ἕνα παλιὸ συμφοιτητὴ ἀπὸ τὸ 1981, νῦν πανεπιστημιακὸ καὶ τοῦ ἐπεσήμανα ὅτι ἀκόμα δέν τολμᾶ ἡ πανεπιστημιακὴ ἱστοριογραφία νὰ ἀγγίξει τό "ΤΟΤΕΜ"  τοῦ Καραμανλῆ.  Διαφώνησε μαζί μου βεβαίως (δεξιὸς αὐτός) ἀλλὰ τοῦ "τἄχωσα"  μὲ τὸ θάρρος τῆς πολυετοῦς φιλἰας μας, θυμίζοντας του τὰ ἀκόλουθα· 1 ) ὁ Καραμανλῆς  ἦταν ἐκεῖνος ποὺ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΑΜΑΧΗΤΙ ΤΗΝ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ τὸ 1974 στὸν Ἀττίλα‒2 μέ γραπτὴ διαταγὴ τοῦ Ὑπ.Ἀμύνης ΑΒΕΡΩΦ στὸν ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ διοικητὴ τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς  {χωρὶς μἀλιστα ὁ Δκτὴς Ἀμμοχώστου Ζαρκάδας νά εἰδοποιήσει γιὰ τὴν ΑΜΑΧΗΤΙ ἐγκατάλειψη τοῦ ΑΣΤΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ τῆς πόλης,  τοὺς φαντάρους πού φύλαγαν σκοπιὰ σέ διάφορα μέρη, ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΥΣ βορὰ στὰ τουρκικὰ ἅρματα.... —Πῶς κοιμόσασταν τὰ βράδια βρὲ ἀλῆτες;} 2) ὁ Καραμανλῆς  ἦταν πού τὸ 1973 ἔστειλε μεσολαβητὴ τὸν Π.Βαρδινογιάννη στὸν Ἰωαννίδη ζητῶντας νὰ ἀναλάβει ...Πρόεδρος Δημοκρατίας ἀντὶ τοῦ Παπαδόπουλου κι ὁ Ἰωαννίδης ἀρνήθηκε... {Γι αύτὸ καὶ τὰ καλὰ πληροφορημένα "ΝΕΑ" τοῦ Λαμπρἀ...

Εἶναι γνωστὸ ὅτι ἐνῶ στὶς Ἐπιστολὲς τοῦ ΠΑΥΛΟΥ— γύρω στὸ 60μΧ— δὲν ὑφίσταται ΙΕΡΑΤΕΙΟ στὶς χριστιανικὲς κοινότητες (γι αύτὸ καὶ ὁ Παῦλος  ἀπευθύνει τὶς Ἐπιστολές του  ΓΕΝΙΚΩΣ πρός"Ρωμαίους", "Κορινθίους" κλπ), στὶς ἀρχὲς τοῦ 2ου αἰ.μΧ, ὅπως διαπιστώνουμε ἀπὸ τὶς Ἐπιστολὲς τοῦ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ,  ὄχι μόνο ὑπάρχει Ἱερατεῖο, ἀλλὰ ἔχει διαμορφωθεῖ καὶ ἡ ΜΟΝΑΡΧΙΚΗ ἐξουσία τοῦ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ, ὥστε ἄνευ αὐτοῦ νὰ μὴν μπορεῖ νὰ τελεστεῖ οὔτε Βάπτισμα, οὔτε Θεία Εὐχαριστία :  <οὐκ ἐξόν ἐστιν χωρὶς τοῦ ἐπισκόπου οὔτε βαπτίζειν οὔτε ἀγάπην ποιεῖν> {=δὲν εἶναι δυνατὸν  χωρὶς τὸν Ἐπίσκοπο, νὰ τελεστεῖ οὔτε Βάπτισμα, οὒτε Θεία Εύχαριστία—ΙΓΝ. ΠΡΟΣ ΣΜΥΡΝ.,8}. Τί μεσολάβησε μεταξὺ 60μΧ καὶ 110μΧ ὥστε νὰ δημιουργηθεῖ Ἱερατεῖο στὶς χριστιανικὲς κοινότητες; Οἱ περισσότεροι είδικοὶ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας ἀπαντοῦν ὡς ἑξῆς· 1) ἡ ΜΗ  Ἔλευση τοῦ Κυρίου.  Ὅσον ἡ Ἐκκλησία ἀνἐμενε τὸν Κύριο της , ΕΝΤΟΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ {=οὐ μὴ παρἐλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη μέχρις οὗ  πάντα ...