Διαμαντῆς Κούτουλας

Ἔκκλησις πρὸς τὸ Πανελλήνιον Κοινόν (1907) ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΕΝΙΟ ΠΑΙΔΙ, ΤΡΕΧΟΝ ΣΤΩΝ ΓΛΥΚΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΑ ΑΔΩΝΙΑ ΦΩΤΑ, ΕΙΔΕ, ΣΤΩΝ ΚΑΤΑΛΑΜΠΡΩΝ ΜΕΣΗΜΕΡΙΩΝ ΤΑ ΚΑΤΑΓΑΛΑΝΑ ΟΥΡΑΝΙΑ, ΝΑ ΠΕΡΝΑ, ΤΟ ΟΛΟΛΕΥΚΟΝ ΑΤΙ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΜΕ ΤΑ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΑ ΚΑΤΑΣΠΡΑ ΠΤΕΡΑ. ΚΑΙ ΕΤΟΛΜΗΣΕ, ΕΧΥΘΗ, ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΣΤΗ ΡΙΖΑ ΤΩΝ ΠΤΕΡΩΝ ΤΟΥ, ΤΑ ΚΡΑΤΗΣΕ ΛΕΥΚΟΦΛΟΓΑ ΟΡΘΑ. ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΑΛΟΓΟΝ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΠΑΤΗΣΑΝ ΣΤΗ ΓΗ. ΠΙΣΩ ΤΩΝ ΤΑ ΓΥΝΑΙΚΑΛΟΓΑ ΤΩΝ ΧΙΜΑΙΡΩΝ ΣΑΣ ΟΛΑ, ΧΑΡΜΟΣΥΝΑ ΧΡΕΜΕΤΙΖΟΝΤΑ ΧΤΥΠΟΥΝ ΤΟ ΠΑΝΕΥΜΟΡΦΟΝ ΧΩΜΑ. ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΝΕΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ, ΜΕ ΚΛΩΝΟΥΣ ΕΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΗ ΔΑΦΝΩΝ ΣΤΡΩΣΕΤΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟΝ, ΝΤΥΣΕΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟΛΙΣΕΤΕ -ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΣΑΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΙΣΤΕ ΩΡΑΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΞΕΙΔΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ. ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΤΑΝΥΜΑ ΤΩΝ ΠΤΕΡΩΝ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ, ΤΟ ΑΕΡΕΝΙΟ ΠΑΙΔΙ ΚΤΥΠΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΤΕΡΟ ΤΟΥ, ΘΑ ΠΕΣΗ ΝΕΚΡΟ ΗΔΟΝΙΚΑ, ΜΕ ΒΡΕΜΜΕΝΑ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΙ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ. * * * ΜΗΤΕΡΑ ΜΗΤΕΡΑ, ΘΕΙΑ ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ, ΚΑΙ ΣΕΙΣ, ΓΗΓΕΝΕΙΣ ΘΕΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ, ΜΗ, ΜΗΝ ΑΦΙΣΕΤΕ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΕΝΗ ΣΤΙΣ ΑΤΙΜΙΕΣ ΦΥΛΗ Σ...