ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΑ..

 Ἐν συντομίᾳ·

— ἀγνοοῦμε γιατί σὲ κἀποιους Διαλόγους ὀ Πλάτων γράφει  ΠΡΟΦΑΝΗ ψεύδη μὲ ΚΡΑΥΓΑΛΕΟΥΣ ἀναχρονισμούς  ἀπευθυνόμενος σὲ ἕνα Κοινὸ πού γνωρίζει πρόσωπα καὶ πρἀγματα τῆς ἐποχῆς  καὶ ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕ ΕΥΘΥΣ ΑΜΕΣΩΣ ΤΑ  ΚΑΤΑΦΑΝΗ ΨΕΜΜΑΤΑ  τῆς ἀφήγησης...

Τί ἐπεδίωκε νὰ πετύχει μὲ αύτὴν τὴν ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ εἰρωνεία ;

  Πχ.ἀναφέρει  στόν "ΜΕΝΕΞΕΝΟ" { διάλογο γραφέντα μετὰ τὸν Κορινθιακὸ Πόλεμο τοῦ 387πΧ }  ὅτι ὁ Σωκράτης (ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΠΡΙΝ τὸ 399πΧ)  συνάντησε τὴν Ἀσπασία (ΝΕΚΡΗ ΕΠΙΣΗΣ ΠΡΟ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ τὸ 400πΧ)  ἡ ὁποἰα τοῦ ὑπαγόρευσε ἕναν Ἐπιτάφιο γιὰ τοὺς νεκροὺς τοῦ Κορινθιακοῦ Πολέμου τοῦ 387πΧ  συγκολλῶντας κομμάτια τοῦ Ἐπιταφίου τοῦ Περικλῆ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΕΚΕΙΝΗ ΕΙΧΕ ΣΥΝΤΑΞΕΙ {=συνετίθει τόν έπιτάφιον λόγον δν Περικλῆς εἶπεν‒ΠΛΑΤ.ΜΕΝΕΞ.236b}.

Καὶ σὲ ἄλλους Διαλόγους ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ Η ΛΕΠΤΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ, ἀλλὰ στόν "Μενέξενο" καταντᾶ εἶναι προκλητικὴ καὶ ξεπερνᾶ κάθε ὅριο...

— ὑπάρχουν  κι ἄλλοι πλατωνικοὶ Διάλογοι ( πχ. ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ)  γιὰ τοὺς ὁποίους ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ὅτι καταλαβαίνουμε ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ὀ Πλάτων ἢ ποιὸς ὁ σκοπὸς συγγραφῆς τέτοιων "αύτοκαταστροφικῶν" κειμἐνων ποὺ γκρεμίζουν κάθε λογικὸ ἐπιχείρημα ποὺ ἐκθέτουν...

—γιὰ ποιὸν λὸγο ,ἂλλα δίδασκε ὀ Πλάτων ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ  στὴν Ἀκαδημία κι ἄλλα ἔγραφε στοὺς Διαλόγους του, πχ.στόν "ΤΙΜΑΙΟ", ὅπως ἀποκαλύπτει ὁ ἴδιος ὁ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ : 

<διὸ καὶ Πλάτων τὴν ὕλην καὶ τὴν χώραν ταὐτό φησιν εἶναι ἐν τῷ Τιμαίῳ· τὸ γὰρ μεταληπτικὸν καὶ τὴν χώραν ἓν καὶ ταὐτόν. ἄλλον δὲ τρόπον ἐκεῖ τε λέγων τὸ μεταληπτικὸν καὶ ἐν τοῖς λεγομένοις ἀγράφοις δόγμασιν, - ΑΡΙΣΤ. ,ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ, Δ',2, 209b14-15>.

[ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ=«Γι' αὐτὸ καὶ ὁ Πλάτων λέει στὸν "Τίμαιο" ὅτι ἡ ὕλη καὶ ἡ χώρα εἶναι τὸ ἴδιο· γιατὶ αὐτὸ ποὺ δέχεται τὰ πράγματα (τὸ δεκτικόν) καὶ ἡ χώρα εἶναι ἕνα καὶ τὸ αὐτό. Ἀλλά μὲ διαφορετικὸ τρόπο μιλάει ἐκεῖ {στόν "Τίμαιο" } γιὰ τὸ δεκτικὸν καὶ μὲ διαφορετικὸ τρόπο στὰ λεγόμενα "Ἄγραφα Δόγματα".]

— Στοὺς Διαλόγους του  ὀ Πλάτων θεωρεῖ ὡς ἔσχατες ἀρχὲς τῶν ὀντων  τὶς ΙΔΕΕΣ, ἐνῶ στὴν ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ διδασκαλία {τά λεγόμενα "ΑΓΡΑΦΑ ΔΟΓΜΑΤΑ"} ὁ Πλὰτων δίδασκε ὡς  ἔσχατες ἀρχὲς τὸ ΕΝ καὶ τὸ ΑΠΕΙΡΟΝ, ὅπως γρἀφει ὁ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ :

<ὡς μὲν οὖν ὕλην τὸ μέγα καὶ τὸ μικρὸν εἶναι ἀρχάς, ὡς δ' οὐσίαν τὸ ἕν: ἐξ ἐκείνων γὰρ κατὰ μέθεξιν τοῦ ἑνὸς [τὰ εἴδη] εἶναι τοὺς ἀριθμούς> (Ἀριστ. Μεταφ. 987b20)

[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ= τὸ Μέγα καὶ τὸ Μικρό {=Ἄπειρο} εἶναι ἀρχὲς ὡς Ὕλη, ἑνῶ τὸ Ἓν εἶναι ἀρχὴ ὡς Οὐσία καὶ οἱ Ἰδέες (Εἴδη)  εἶναι οἱ Ἀριθμοὶ ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴν μέθεξη τοῦ "Μεγάλου καὶ Μικροῦ {=Ἀπείρου} στὸ Ἓν]

 

— γιατί προέβη ὁ Πλάτων σὲ ΔΗΜΟΣΙΑ Διἀλεξη "ΠΕΡΙ ΑΓΑΘΟΥ" ὅταν ὑποτίθεται ὅτι αὐτὴ ἡ Διδασκαλία ἦταν "ἀπόρρητη"  καὶ γι αύτὸ ΔΕΝ τὴν κοινοποίησε στούς Διαλόγους: 

<Ἀριστοτέλης ἀεὶ διηγεῖτο τοὺς πλείστους τῶν ἀκουσάντων παρὰ Πλάτωνος τὴν περὶ τἀγαθοῦ ἀκρόασιν παθεῖν· προσιέναι μὲν γὰρ ἕκαστον ὑπολαμβάνοντα λήψεσθαί τι τῶν νομιζομένων τούτων ἀνθρωπίνων ἀγαθῶν οἷον πλοῦτον, ὑγίειαν, ἰσχύν, τὸ ὅλον εὐδαιμονίαν τινὰ θαυμαστήν· ὅτε δὲ φανείησαν οἱ λόγοι περὶ μαθημάτων καὶ ἀριθμῶν καὶ γεωμετρίας καὶ ἀστρολογίας καὶ τὸ πέρας ὅτι ἀγαθόν ἐστιν ἕν, παντελῶς οἶμαι παράδοξόν τι ἐφαίνετο αὐτοῖς, εἶθ' οἱ μὲν ὑποκατεφρόνουν τοῦ πράγματος, οἱ δὲ κατεμέμφοντο. tί οὖν τὸ αἴτιον; οὐ προῄδεσαν...> ΑΡΙΣΤΟΞΕΝΟΣ,ΑΡΜΟΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, 39, 4–40, 8, (da Rios). 

[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :ὁ Ἀριστοτέλης συνήθιζε πάντα νὰ διηγεῖται αὐτὸ ποὺ ἔπαθαν οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ἀκροατὲς τῆς διάλεξης τοῦ Πλάτωνος Περὶ τἀγαθοῦ. Ὁ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς περίμενε νὰ μάθει κάτι σχετικὸ γιὰ πράγματα ποὺ γενικὰ θεωροῦνται ὡς ἀγαθὰ ἀπὸ ὅλους, ὅπως ὁ πλοῦτος, ἡ ὑγεία, ἡ ἰσχύς, ἡ πλήρης εὐδαιμονία, ἡ ὁποία εἶναι καὶ ἄξια θαυμασμοῦ. Ὅμως ὅταν ἀντιλήφθηκαν ὅτι ἡ ὁμιλία τοῦ Πλάτωνος ἀναφερόταν στὰ μαθηματικά, τοὺς αριθμούς, τὴ γεωμετρία, τὴν ἀστρολογία καὶ ὅτι τὸ Ἀγαθὸ εἶναι τὸ ΕΝ ποὺ ἀποτελεῖ τὴν οὐσία τοῦ ΠΕΡΑΤΟΣ, τοὺς φάνηκε πιστεύω ἐντελῶς παράδοξο τὸ θἐμα τῆς ὁμιλίας ὥστε ἄλλοι τὸ περιφρόνησαν καὶ ἄλλοι τὸ ἀπέρριψαν. Ποιὸς ἦταν ὁ λόγος; Δὲν κατάλαβαν περί τίνος ἐπρόκειτο.]

— ἂλλαξε φιλοσοφικὲς ἀντιλήψεις σὺν τῷ χρόνῳ ὁ Πλάτων ἢ ΕΙΧΕ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΙ  ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΣΙΚΕΛΙΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΕΙ ΤΙΣ ΤΕΛΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΨΕΙΣ, δεδομένου ὅτι ὁ Ἀριστοτέλης ποὺ  ἔφτασε στὴν Ἀκαδημία ἔφηβος τὸ 367πΧ  (ὅταν ὀ Πλάτων ἔλειπε στὴν Σικελία )  ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ, μέχρι τὸν θάνατο τοῦ Ἀθηναίου φιλοσόφου, τὸ 347πΧ...

Συνελόντι εἰπεῖν·

ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ  Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ καὶ ΤΙ  ἀκριβῶς ἐννοοῦσε ὅταν ἔλεγε ὅτι "ΑΓΑΘΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΕΝ" καί, τἐλος, ΓΙΑΤΙ ΕΚΡΥΨΕ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ  ΑΥΤΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ;