Διαμαντῆς Κούτουλας

Ὀ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι βεβαίως τὸ πιὸ ρηξικἐλευθο βιβλίο τοῦ μεγάλου Γερμανοῦ φιλοσόφου (1888) καὶ ἀποτελεῖ ἕναν λίβελλο κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ, τὸν ὁποῖον κατηγορεῖ ὁ Νίτσε ὡς ΑΝΤΙ—ΦΥΣΙΚΗ θρησκεία  ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΣΤΡΕΨΕΙ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΤΗΣ ΥΓΙΟΥΣ  ΖΩΗΣ μέ βάση τὴν ΕΒΡΑΪΚΗ  ΙΕΡΑΤΙΚΗ ἀντιληψη ἑνὸς θεοῦ ποὺ ἀνταμοίβει καὶ τιμωρεῖ στὴν ἱστορία τοὺς ἀνυπάκουους στὸ ΙΕΡΑΤΕΙΟ... (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: πουθένὰ ὀ Νίτσε δέν κατηγορεῖ τὸν ΙΔΙΟ τὸν Ἰησοῦ, τόν "ΑΓΙΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ"  ὅπως τὸν ἀποκαλεῖ κατὰ Ρενάν, γιατὶ θεωρεῖ  τὸν ΠΑΥΛΟ θεμελιωτὴ τοῦ χριστιανισμοῦ ὡς θρησκείας τοῦ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ. Ἐπίσης ὁ Νίτσε ἐγκαλεῖ τοὺς Ἰουδαίους ἐπειδὴ θεολογικοποίησαν τὴν ἱστορία μὲ βἀση τὸ νομικὸ ἱερατικὸ πνεῦμα τῆς θείας Ἀνταπόδοσης ). Παρακάτω ἀνθολογῶ κἀποια ἀποσπάσματα τοῦ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ γιὰ νὰ πάρει μιὰ ἰδέα ὁ ἀναγνώστης ποὺ δέν ἔχει ὐπόψιν του τὸ ἐν λόγῳ ἔργο:  < τὸ βιβλίο τοῦτο εἶναι γιὰ ἐλάχιστους...μονάχα τὸ Αὐριο μοῦ ἀνἠκει...μερικοὶ ἄνθρωποι γεννιοῦνται μετὰ θάνατον.. λίγοι θὰ εἶναι οἱ ἀναγνῶστες μου...οἰ ὐπόλοιποι δέν

 Ἐξηγῶ τὴν προϊστορία τοῦ θέματος· Τὸ  ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Εὐαγγέλιο παραδίδει ὅτι ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΕΒΡΑΪΚΟΥ ΠΑΣΧΑ ,  τὴν ἡμέρα  δηλ. ποὺ οἱ Ἑβραῖοι ἑτοίμαζαν τὸν .ἀμνό γιὰ τὸ βραδυνὸ πασχάλιο Δεῖπνο τῆς 14ης πρὸς 15η ΝΙΣΑΝ (δηλ. τὴν πανσέληνο μετὰ τὴν Ἐαρινὴ Ἰσημερία) .  Αύτὴ τὴν παράδοση τηροῦσε ὡς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ,  ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἱερουσαλὴμ (διοικούμενη ἀπὸ τὸν ΑΔΕΛΦΟΘΕΟ ΙΑΚΩΒΟ )  ποὺ ἀποτελοῦντο ἀπὸ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ,  οἱ ὁποῖοι μετά τὴν  καταστροφὴ  τῆς ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ τὸ  70μΧ κατέφυγαν στὴν ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ,μὲ συνέπεια  ἡ παράδοση αύτὴ νὰ υἱοθετηθεῖ  ἐν συνεχείᾳ ,ἀπὸ τὶς Ἐκκλησίες ΟΛΗΣ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.  Ἔτσι οἱ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ χριστιανοὶ γιόρταζαν τὸ Πάσχα ταυτόχρονα μέ τοὺς Ἑβραίους τὴν 14η/15η  ΝΙΣΑΝ , ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ποὺ ἒπεφτε καὶ γιὀρταζαν τὴν ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, νηστεύοντας ὅλην τὴν ἡμέρα καὶ τρώγοντας τὸ βράδυ τὸ ἑβραϊκὸ πασχάλιο ἀμνό τοῦ Πάσχα, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ (τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου) ἀκολουθοῦντες τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ περὶ τῆς Ἀναμνήσεως τοῦ λυτρωτικοῦ Του