Διαμαντῆς Κούτουλας

 Ὅποιος διαβάσει ἔστω καὶ πρόχειρα τὸν πρόλογο τοῦ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ,  τὸν ἀναφερόμενο στὸν ΛΟΓΟ (ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος) παρατηρεῖ ὅτι ἀφενὸς μὲν  ΜΟΝΟΝ ΕΚΕΙ γίνεται λόγος περὶ τοῦ ΛΟΓΟΥ, ἀφετέρου στὸ σγκεκριμένο ἀπόσπασμα ὑπάρχει μιὰ κραυγαλέα ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ ποὺ δὲν ταιριάζει στὸ  ὅλον ὕφος τοῦ "ΥΜΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟ"  (1,1-18) ἀναφερόμενη στὸν Ἰω.Βαπτιστὴ στὴν ὁποία ἐξηγεῖται ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ: "οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς ,ἀλλ'ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός"(ΙΩ.1,8) Προκύπτει  λοιπὸν τὸ ἐρώτημα :  ὑπῆρχαν πιστοὶ ποὺ δέχονταν  ΟΤΙ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟ ΕΡΧΟΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, δηλ. ὁμολογοῦσαν τὸν Βαπτιστὴ ὡς Μεσσία καὶ ἐνσαρκωθέντα Λόγο , στοὺς ὁποίους ἀπευθύνεται τὸ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ; Ὁ καθηγητὴς ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ ,στὴν καλύτερη (στὰ ἑλληνικά)  μελέτη περὶ τοῦ Δ' ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ,γράφει ὅτι ὄχι μόνον ὑπῆρχαν πιστοὶ τοῦ Βαπτιστῆ τὸν 1ο αἰ. ἀλλὰ καὶ ὁ ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟ στὸν Πρόλογο  τοῦ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ἀποτελεῖ στὴν πραγματικότητα  ὕμνο πρὸς τὸν Βαπτιστὴ ποὺ υἱοθέτησε ὁ Δ' Εὐαγγελι

 Ἐν συνόψει·  Ὁ Βουδισμὸς εἶναι σωτηριολογικὸ κίνημα ,ἔχει δηλ. θρησκευτικὰ χαρακτηριστικά, καθόσον στοχεύει στὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸν ΠΟΝΟ.  Γιὰ νὰ τὸ πετύχει αὐτὸ ἐπιζητεῖ νὰ βρεῖ τρόπο ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΕΝΑΡΚΩΣΕΩΝ (ως γνωστὸν ὁ Βουδσμὸς δέχεται τὴν ὀρφικὴ θεωρία τῶν πολλαπλῶν μετενσαρκώσεων) οἱ ὁποῖες ὀφείλονται στὴν ὕπαρξη ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ ( κάρμα=πράξη ).  Ὁ Βούδας λοιπὸν δίδαξε ὅτι γιὰ νὰ ἀποτραποῦν οἱ ἐνασρκώσεις πρέπει ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀποφύγει ἀκριβῶς τὴν ΕΠΙΘΥΜΙΑ ,θετικὴ ἤ ἀρνητική (ἀγάπη—μῖσος) τῶν Πραγμάτων τοῦ Κόσμου. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἄν ὁ ἄνθρωπος ΔΙΑΛΟΓΙΣΤΕΙ γιὰ τὴν ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ . Κατὰ τὸν Βούδα, ἡ ΑΛΗΘΙΝΗ Πραγματικότητα εἶναι ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΗ ( anatman=μή-οὐσιαστικότητα ) διότι : — τὰ πράγματα συνεχῶς μεταβάλλονται εὑρισκόμενα σέ μιὰ ἀέναη ροή (γίγνεσθαι). —δὲν εἶναι ΑΥΘΥΠΑΡΚΤΑ καὶ δὲν ἀποτελοῦν ΑΥΤΑΞΙΕΣ διότι ἀνάγονται πάντοτε σὲ ΑΛΛΑ αἴτια καὶ μάλιστα σὲ ἔνα ΑΠΕΙΡΟ σύμπλεγμα αἰτίων καὶ προϋποθέσεων. —τίποτα  ἀπὸ τὰ ὄντα δὲν εἶναι ἁπλό, τὰ πάντα εἶναι ΣΥΝΘΕΤΑ , δηλ. ΕΠ&