Κ.Π.Καβάφης : Ο ΔΑΡΕΙΟΣ.
Ὁ ποιητής Φερνάζης τό σπουδαῖον μέρος τοῦ ἐπικοῦ ποιήματός του κάμνει. Τό πῶς τήν βασιλεία τῶν Περσῶν παρέλαβε ὁ Δαρεῖος Ὑστάσπου. (Ἀπό αὐτόν κατάγεται ὁ ἔνδοξός μας βασιλεύς, ὁ Μιθριδάτης, Διόνυσος κ' Εὐπάτωρ). Ἀλλ' ἐδῶχρειάζεται φιλοσοφία· πρέπει ν' ἀναλύσειτά αἰσθήματα πού θά εἶχεν ὁ Δαρεῖος: ἴσως ὑπεροψίαν καί μέθην· ὄχι ὅμως — μᾶλλον σάν κατανόησι τῆς ματαιότητος τῶν μεγαλείων. Βαθέως σκέπτεται τό πρᾶγμα ὁ ποιητής. Ἀλλά τόν διακόπτει ὁ ὑπηρέτης του πού μπαίνειτρέχοντας, καί τήν βαρυσήμαντην εἴδησι ἀγγέλλει. Ἄρχισε ὁ πόλεμος μέ τούς Ρωμαίους. Τό πλεῖστον τοῦ στρατοῦ μας πέρασε τά σύνορα. Ὁ ποιητής μένει ἐνεός. Τί συμφορά! Ποῦ τώρα ὁ ἔνδοξός μας βασιλεύς, ὁ Μιθριδάτης, Διόνυσος κ' Εὐπάτωρ, μ' ἑλληνικά ποιήματα ν' ἀσχοληθεῖ. Μέσα σέ πόλεμο — φαντάσου, ἑλληνικά ποιήματα. Ἀδημονεῖ ὁ Φερνάζης. Ἀτυχία! Ἐκεῖ πού τό εἶχε θετικό μέ τόν «Δαρεῖο» ν' ἀναδειχθεῖ, καί τούς ἐπικριτάς του, τούς φθονερούς, τελειωτικά ν' ἀποστομώσει. Τί ἀναβολή, τί ἀναβολή στά