Ἀριστοφάνους,"ΠΛΟΥΤΟΣ" : ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες κωμῳδίες τοῦ Ἀριστοφάνη ὁ ΠΛΟΥΤΟΣ (καὶ ποιὰ κωμῳδία του δὲν εἶναι σπουδαία ; ) παρουσιάστηκε τὸ 388 πΧ , δυό‒τρία χρόνια πρὶν τὸν θάνατο του καὶ εἶναι ἡ τελευταία του. Εὐφυὴς ἡ σὐλληψη τῆς ὑπόθεσης, δίνει ἀφορμὲς γιὰ δηκτικὴ σάτιρα τοῦ κεντρικοῦ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ τῆς ἀθηναϊκῆς δημοκρατίας , τοὺς ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ Πολίτες (ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ) καθὼς καὶ γιὰ ριζικὴ κριτικὴ στὴν ἐπικρατοῦσα θρησκεία τοῦ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΥ & ΤΟΥ ΔΙΟΣ ποὺ θυμίζει ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΔΕΣΜΩΤΗ τοῦ ΑΙΣΧΥΛΟΥ. Ἡ ὑπόθεση ἔχει ὡς ἀκολούθως : ὁ ΧΡΕΜΥΛΟΣ (τὸ ὄνομα ,ἀπὸ τὸ "χρέος" καὶ τὸ ρῆμα "αἱμύλλω" =ἐξαπατῶ, σημαίνει τὸ φτωχοαπατεῶνα λόγῳ χρεῶν)μαζὶ μὲ τὸν δοῦλο του ΚΑΡΙΩΝΑ (ἐπίσης συμβολικὸ ὄνομα παραπέμπον στοὺς ΚΑΡΕΣ δούλους ποὺ εἶχαν πλημμυρίσει τὴν Ἀθήνα)γυρίζουν ἀπὸ τὸ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ , ὅπου γύρεψαν συμβουλὴ γιὰ τὴν διαπαιδαγώγηση τοῦ τέκνου τοῦ Χρεμύλου (ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ἤ ΑΔΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ;) Ὁ Ἀπόλλων τοὺς συμβούλεψε νὰ ἀκολουθήσουν ὅποιον συναντήσουν πρῶτο στὸ δρόμο, καὶ ἐκεῖνοι συναντοῦν