Τὸ σχέδιο τοῦ Ναπολέοντα γιὰ τὴν ἑνοποίση τῆς Εὐρώπης.
Δὲν ἦταν βεβαίως πρῶτος ὁ Ναπολέων ποὺ ὁραματίστηκε μιὰ Ἑνωμένη Εὐρώπη· πρῶτος (μετὰ τὴν Πτώση βεβαίως τῆς Ρώμης) ἦταν ὁ ΚΑΡΛΟΜΑΓΝΟΣ ὁ ὁποῖος σχεδίασε τὴν ἕνωση τῆς ἑλληνορρωμαϊκῆς Μεσογείου μὲ τὰ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ φῦλα τοῦ Βορρᾶ. Μάλιστα ὁ Ἕλληνας Πάπας Λἐων Γ’ πού τὸν ἔστεψε Αύτοκράτορα τὰ Χριστούγεννα τοῦ 800 στὸν Ἁγ.Πέτρο σχεδίαζε καί συνοικέσιο μὲ τὴν βυζαντινὴ Αὐτοκράτειρα ΕΙΡΗΝΗ ΑΘΗΝΑΙΑ , ἁλλὰ τό σχέδιο αὐτὸ ναυάγησε ὅταν οἱ βυζαντινοὶ στρατιωτικοί ὑπό τὸν ΝΙΚΗΦΟΡΟ ἀνέτρεψαν τὴν Εἰρήνη, γκρεμίζοντας ἔτσι τὸν ὅλο σχεδιασμό τοῦ Φράγκου ἡγεμόνα.
Ὁ Ναπολέων ὅμως λίγο ἔλειψε νὰ πραγματοποιήσει αὐτὸ τὸ πολιτικὸ ὅραμα χάρις στὶς μεγάλες στρατιωτικὲς νίκες του. Ὅμως τελικὰ τὸν σχεδιασμό του γιὰ τὸ "ΦΡΟΥΡΙΟ ΕΥΡΩΠΗ" (δηλ. γιὰ μιὰ ἑνοποιημένη Εὐρώπη ὑπὸ τὴν διακυβέρνηση ΣΥΓΓΕΝΩΝ του) τὸν βύθισε, μαζὶ μὲ ὅλον σχεδόν τὸν γαλλικὸ στόλο ,ὁ Ἄγγλος ναὐαρχος ΝΕΛΣΩΝ στὴν ναυμαχἰα τοῦ ΤΡΑΦΑΛΓΚΑΡ τὸ 1805 .
Οἱ μετέπειτα ἦττες στὴν Ρωσία τὸ 1812 καί στὸ Βατερλὼ τὸ 1815 ἔριξαν τὴν χαριστικὴ βολή στὸν σχεδιασμὸ τοῦ Ναπολέοντα γιὰ μιὰ Ἑνωμένη Εὐρώπη ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΒΑΣΙΛΕΩΝ—ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΤΟΥ (πχ ὁ ἀδελφός του ΙΩΣΗΦ εἶχε λάβει τὸν ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΘΡΟΝΟ).
Ὡστόσο , ἄν καὶ οἱ ΑΓΓΛΟΙ βύθισαν τὸν ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ σχεδιασμὸ τοῦ Ναπολέοντα γιὰ ἑνοποίηση τῆς Εὐρώπης ,δὲν μπόρεσαν νὰ ἀποτρέψουν τὸν ΝΟΜΙΚΗ καὶ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ της ἑνοποίηση μέσῳ τοῦ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΕΙΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ (1804) ὁ ὁποῖος μὲ τὴν νομοθεσία περὶ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ βασιζόμενης στὴν άστικὴ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ κι ὄχι στὸν ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟ ΟΙΚΟ ,ἀποτἐλεσε τὸν ΕΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟ παράγοντα τῆς ΝΕΩΤΕΡΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ .
Σὲ ἀντίστιξη καὶ ΑΝΤΙΘΕΣΗ μὲ τὴν ναπολεόντεια πολιτικὴ δράση γεννιέται στὴν ΓΕΡΜΑΝΙΑ ἡ σὺγχρονη Φιλοσοφία (ΦΙΧΤΕ,ΧΕΓΚΕΛ,ΝΙΤΣΕ) ἡ ὁποία, ΠΑΡΑΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ,κατανοεῖ τὴν ἀνθρώπινη δράση ὄχι τόσον ὡς ἀφηρημένο ὀρθολογισμό, ἀλλὰ ΙΣΤΟΡΙΚΑ δηλ. ὡς ἐπικάλυψη στοιχείων τοῦ Παρελθόντος, ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΗΡΕΙΑ τοῦ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ κυρίως (Ρομαντισμός) κι ὄχι μόνον τῆς Λογικῆς.
Ἀκόμα καὶ ὁ πολιτικὸς ΒΟΝΑΠΑΡΤΙΣΜΟΣ ποὺ ἐμφανίστηκε ἐκτοτε στὴν εὐρωπαϊκὴ πολιτική σκηνή {=ὁ λαὸς ἀποφασίζει ἂμεσα μἐσῳ Δημοψηφισμάτων ,ἐνῶ τὴν ὐπἐρτατη ἐξουσία ἀσκεῖ ὁ Ἡγἐτης } ἔφτασε μέχρι τὴν Λατινικὴ Ἀμερικὴ καί διήρκησε μέχρι τὶς μέρες μας (βλ Ἀργεντινή, Περόν).
Βεβαίως—νὰ τὸ πῶ καὶ τοῦτο—ὁ ἐπόμενος μετὰ τὸν Ναπολέοντα, ποὺ μίλησε γιὰ Ἑνωμένη Εὐρώπη ἦταν ὁ ΧΙΤΛΕΡ...
Καὶ γιὰ τοὺς δυὸ τελευταίους, Ναπολέοντα καὶ Χίτλερ (ΟΧΙ γιὰ τὸν Καρλομάγνο)
ἡ Εὐρώπη ξεκινοῦσε ἀπὸ τὸν Ἀτλαντικὸ κι ἔφτανε ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΟΥΡΑΛΙΑ...
