Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιανουαρίου 7, 2024

Ἑλληνικά—Λατινικά—Ἑβραϊκά: ΜΙΑ ΒΑΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ.

Εικόνα
1) Ἡ  ΛΑΤΙΝΙΚΗ γλῶσσα χάθηκε μετὰ τὴν πτώση τοῦ Δυτικοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους στὰ "βαρβαρικά"  φῦλα  κι ἔτσι  σήμερα ὑπάρχουν ΛΑΤΙΝΟΓΕΝΕΙΣ γλῶσσες (ἱσπανικά, γαλλικά, πορτογαλλικὰ κλπ) ἀλλὰ πουθενὰ δὲν μιλιοῦνται λατινικά (ἐκτὸς τῆς  Καθολικῆς  Ἐκκλησίας)  2) ἡ ΕΒΡΑΪΚΗ γλῶσσα ΕΙΧΕ ΧΑΘΕΙ ἤδη ἀπὸ τὴν ΠΡΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ἐποχή (τὰ χρόνια τοῦ Χριστοῦ μιλοῦσαν ΑΡΑΜΑΪΚΑ) καὶ γι αὐτὸ ἡ βιβλικὴ  ἑβραϊκὴ μπόρεσε νὰ ΑΝΑΒΙΩΣΕΙ τὸ 1948 μέ τὴν ἵδρυση τοῦ σύγχρονου  κράτους τοῦ Ἰσραήλ. 3) ἡ ΕΛΛΗΝΙΚΗ γλῶσσα ὅμως ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕ ποτέ (ἁπλῶς ἐξελίχθηκε στὴν βυζαντινὴ καὶ ἐξ αὐτῆς στὴν νεοελληνική) γι αὐτὸ οὔτε νὰ ἀναβιώσει μπορεῖ  σὰν τὴν βιβλικὴ ἑβραϊκὴ (ἀφοῦ δὲν πέθανε ποτέ) οὔτε ὑπάρχουν .ἑλληνογενεῖς γλῶσσες (σὰν τὶς λατινογενεῖς τῆς Δύσης) ἀλλά μόνον ἑλληνικὲς Διάλεκτοι...

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ "ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ" ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΗ.

Εικόνα
 Καταρχὰς νὰ πῶ τοῦτο· οἱ νεὠτεροι θεατρικοὶ συγγραφεῖς ἀδυνατοῦν νὰ κατανοήσουν τὸν ρόλο καὶ τὴν σημασία τοῦ ΧΟΡΟΥ στὸ ἀρχαῖο Δρᾶμα, γι αύτὸ κατακρεουργοῦν τὸν χορὸ στὶς σύγχρονες ἀποδόσεις ἀρχαίας Τραγωδίας ἢ τὸν ἐξαφανίζουν.  Ἐξηγῶ· τὸ νεὠτερο δρᾶμα εἶναι ἔργο δωματίου , εἶναι ΑΣΤΙΚΟ δρᾶμα ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ τοῦ οἴκου. (βλἐπε πχ. τὴν "Στέλλα Βιολάντη" τοῦ Γ. ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ ὄπου ἡ κοινὴ γνώμη δέν ἔμαθε ποτὲ τὸ πῶς & ΓΙΑΤΙ  πέθανε ..). Ἀντιθέτως ἡ ἀρχαία— ἡ ἀθηναϊκή, ἀκριβέστερα—Τραγωδία διαδραματίζεται ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΘΕΑ  καὶ τὴν Πόλη ἐκπροσωπεῖ ὁ ΧΟΡΟΣ.  Δὲν ὑπάρχουν μυστικὰ στὸ ἀρχαῖο δρᾶμα·  ΟΛΟΙ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΙ ΕΓΙΝΕ. Συνεπῶς ὁ ΧΟΡΟΣ ἀποτελεῖ κυρίαρχο μέρος τοῦ ΑΡΧΑΙΟΥ Δράματος καὶ  μποροῦμε νὰ διακρίνουμε ἄν κάποιος ξένος (ἢ Νεοέλλην)  σκηνοθέτης ΚΑΤΑΝΟΗΣΕ τὸ ἀρχαῖο  ἔργο ποὺ θἐλει νὰ ἁνεβάσει, παρατηρῶντας πῶς παρουσιάζει τὸν ΧΟΡΟ .. Ὅσον ἀφορᾶ συγκεκριμένα στὴν ἑρμηνεία τῆς  σοφόκλειας " Ἀντιγόνη" πρἐπει νὰ λάβουμε ὐπόψι

ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΗΠΕΙΡΟ.

Εικόνα
Πασίγνωστος ὁ μῦθος τῆς Ἀτλαντίδας  στὸν πλατωνικὸ "ΤΙΜΑΙΟ" καὶ " ΚΡΙΤΙΑ",  ὅμως ἐδῶ θὰ σταθῶ σὲ μιὰν ἀναφορὰ τοῦ κειμένου ποὺ ἀποκαλύπτει περισσότερα ἀπὸ ὅσα φαίνεται ὅτι ὑπονοεῖ. Γράφει ὁ Πλάτων:  < νῆσον πρὸ τοῦ στόματος εἶχεν ,ὄ καλεῖτε, ὡς φατε, ὑμεῖς Ἡρακλέους στήλας, ἡ δὲ νῆσος ἅμα Λιβύης ἦν καὶ Ἀσίας μείζω, ἐξ ἧς ἐπιβατὸν ἐπὶ τὰς ἄλλας νήσους  τοῖς τότε ἐγίγνετο πορευομένοις , ἐκ δὲ τῶν νήσων ἐπὶ τὴν καταντικρὺ ἤπειρον τὴν περὶ τὸν ἀληθινὸν ἐκεῖνον πόντον..> (ΤΙΜΑΙΟΣ,24e -25s) [ ΜΕΤ : μπροστὰ ἀπὸ τὸ στενὸ ποὺ ἐσεῖς ὀνομάζετε Ἡράκλειες Στῆλες, ὑπῆρχε ἕνα νησί, πιὸ μεγάλο ἀπὸ τὴν Ἀσία καὶ τὴν Ἀφρικὴ μαζί,  ἀπʹὅπου μποροῦσε κάποιος ἀπὸ τοὺς τότε ναυτικοὺς νὰ μεταβεῖ στὰ ἄλλα νησιὰ καὶ ἀπὸ τὰ νησιὰ ,ΣΤΗΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΗΠΕΙΡΟ  Η ΟΠΟΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΝΤΟ..]. Γιὰ μᾶς σήμερα ,εἶναι φανερὸ