Ἑλληνικά—Λατινικά—Ἑβραϊκά: ΜΙΑ ΒΑΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ.


1) Ἡ  ΛΑΤΙΝΙΚΗ γλῶσσα χάθηκε μετὰ τὴν πτώση τοῦ Δυτικοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους στὰ "βαρβαρικά"  φῦλα  κι ἔτσι  σήμερα ὑπάρχουν ΛΑΤΙΝΟΓΕΝΕΙΣ γλῶσσες (ἱσπανικά, γαλλικά, πορτογαλλικὰ κλπ) ἀλλὰ πουθενὰ δὲν μιλιοῦνται λατινικά (ἐκτὸς τῆς  Καθολικῆς  Ἐκκλησίας) 

2) ἡ ΕΒΡΑΪΚΗ γλῶσσα ΕΙΧΕ ΧΑΘΕΙ ἤδη ἀπὸ τὴν ΠΡΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ἐποχή (τὰ χρόνια τοῦ Χριστοῦ μιλοῦσαν ΑΡΑΜΑΪΚΑ) καὶ γι αὐτὸ ἡ βιβλικὴ  ἑβραϊκὴ μπόρεσε νὰ ΑΝΑΒΙΩΣΕΙ τὸ 1948 μέ τὴν ἵδρυση τοῦ σύγχρονου  κράτους τοῦ Ἰσραήλ.

3) ἡ ΕΛΛΗΝΙΚΗ γλῶσσα ὅμως ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕ ποτέ (ἁπλῶς ἐξελίχθηκε στὴν βυζαντινὴ καὶ ἐξ αὐτῆς στὴν νεοελληνική) γι αὐτὸ οὔτε νὰ ἀναβιώσει μπορεῖ  σὰν τὴν βιβλικὴ ἑβραϊκὴ (ἀφοῦ δὲν πέθανε ποτέ) οὔτε ὑπάρχουν .ἑλληνογενεῖς γλῶσσες (σὰν τὶς λατινογενεῖς τῆς Δύσης) ἀλλά μόνον ἑλληνικὲς Διάλεκτοι...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ.

Τὸ κρεββάτι τοῦ Τιμάρχου: Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΤΗΝ 30η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940.