Διαμαντῆς Κούτουλας

Ἐν συνόψει· κάθε ἐπισκέπτης τῶν ἀρχαιολογικῶν χώρων ἐν Ἑλλὰδι ἀλλὰ καὶ ἀλλοῦ (πχ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟΥ, ΡΩΜΗ κλπ)  παρατηρεῖ ὅτι τὰ ἀρχαιολογικά κατάλοιπα (ναοί, ἀγάλματα κλπ)   εἶναι ΚΑΤΑΚΡΕΟΥΡΓΗΜΕΝΑ καὶ κατεστραμμένα ὄχι ἀπὸ φυσικὲς καταστροφές (σεισμοὺς κλπ) ἀλλὰ ἀπὸ ΣΚΟΠΙΜΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ἐκ μέρους τῶν χριστιανῶν  καὶ αὐτὴ ἡ καταστροφὴ  συνέβη  μετὰ τὴν ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΩΣ ΕΠΙΣΗΜΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΗΣ ΕΠΙΤΡΕΠΟΜΕΝΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ἀπὸ τὸν Μ.Θεοδόσιο τὸ 380μΧ. Τότε ἀκολούθησε  μιὰ ὁμοβροντία νόμων κατὰ τῆς λειτουργίας τῶν παγανιστικῶν ναῶν ΕΠΙ ΠΟΙΝῌ ΘΑΝΑΤΟΥ, γεγονὸς  ποὺ εἶχε ὡς ἄμεση συνέπεια ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΝΑΩΝ ΚΑΙ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς μὲ τὴν ἀνοχὴ ἢ καὶ τὴν  προστασία τοῦ βυζαντινοῦ Κράτους.  Ἀπὸ τὴν λαίλαπα αύτὴ ὅσοι ναοὶ γλύτωσαν μετατράπηκαν σὲ χριστιανικὲς ἐκκλησίες μὲ χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τὸν  ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ καὶ τὸ ΘΗΣΕΙΟ ( τοὺς ναοὺς αύτοὺς μετέτρεψε ἀργότερα σὲ χριστιανικοὺς ναοὺς ἡ αύτοκράτειρα ΑΘΗ...

Στὸ ἀρχαῖο ἑλληνικὸ ἀλφάβητο ( στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα ὑπῆρχαν περὶ τὰ 30  ἀλφάβητα , σχεδὸν ἕνα ἀνὰ περιοχὴ...) πέραν τῶν γνωστῶν γραμμἀτων ὑπῆρχαν: τὸ γιόντ -j (πχ εὐθεjα)  τὸ δίγαμμα-F (πχ Fοιδα)  καὶ τὸ κόππα -Q (πχ Qόρινθος).  Τὸ  ΗΜΙΦΩΝΟ γιόντ (ἄν καὶ δὲν ἔχει σωθεῖ σὲ  ἰδιαίτερη γραπτὴ μορφή) μετέχει σέ  πολλὰ φθογγικὰ πάθη καὶ ΕΞΗΓΕΙ πολλά  ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ "λάθη" στοὺς τονισμούς  (ποὺ τὰ ἀποκαλοῦμε καταχρηστικῶς "ἐξαιρέσεις").  Ἐξηγῶ· στὰ πρωτόκλιτα θηλυκὰ τὸ  -α τῆς κατὰληξης εἶναι μακρὸ ὅταν προηγεῖται φωνῆεν ἤ -ρ ἐνῶ   στὶς ἂλλες περιπτώσεις  (δηλ. μετὰ ἀπὸ σύμφωνο ἤ ἡμίφωνο πλὴν τοῦ -ρ) εἶναι βραχύ.  Ὅμως σὲ λέξεις ὅπως "σφαῖρα", "μοῖρα", "εὐθεῖα","βαρεῖα" κλπ ΕΝΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΦΩΝΗΕΝ  (ὁπότε  θά ἔπρεπε νὰ ἦταν  μακρὸ τὸ -α)  στὴν πραγματικότητα ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΟ ΗΜΙΦΩΝΟ ΓΙΟΝΤ-j  (κι ὄχι τὸ φωνῆεν -ι) ὁπότε ὀρθά, τὸ -α τῆς κατάληξης εἶναι βραχύ. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ: σφ...