Nέστορος ποτήριον : ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ
Εἶναι γνωστὸ ὅτι τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο ἀνάγεται στὸ λεγόμενο ΦΟΙΝΙΚΙΚΟ καὶ ἔνδειξη γι αὐτὸ ἀποτελεῖ ἡ ΟΝΟΜΑΣΙΑ καὶ ἡ ΣΕΙΡΑ ("τάξις") τῶν γραμμάτων: ΑΛΕΦ—ΑΛΦΑ, ΜΠΕΘ—ΒΗΤΑ, ΓΚΙΜΕΛ—ΓΑΜΜΑ, ΝΤΑΛΕΘ—ΔΕΛΤΑ κλπ
[ Οἱ ὀνομασίες τῶν γραμμάτων, ἐνῶ δὲν σημαίνουν τίποτα στὰ ἑλληνικὰ ,ὡστόσο ἔχουν νόημα στὴν ἀρχαία φοινικική καὶ σημαίνουν αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ δηλώνει τὸ ΣΧΗΜΑ τους πχ. ἄλεφ=βόδι, μπέθ=σπίτι κλπ].
Ὅμως στὸ φοινικικὸ ἀλφάβητο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΩΝΗΕΝΤΑ · ἔτσι τὸ κάθε σύμβολο δὲν δηλώνει φθόγγο ἀλλὰ ΣΥΛΛΑΒΗ —γι αὐτὸ και τὸ φοινικικὸ ἀλφάβητο ὀνομάζεται οἱονεί, δηλ. ΚΑΤΑΧΡΗΣΤ̣ΙΚΩΣ, ἀλφάβητο ,ἐνῶ στὴν πραγματικότητα πρόκειται γιὰ ΣΥΛΛΑΒΑΡΙΟ.
Τὰ φωνήεντα τὰ πρόσθεσαν οἱ Ἕλληνες
[ ἐξ οὗ καὶ ἡ ἑλληνικὴ ὀνομασία τους :
Ε—ΨΙΛΟΝ, Ο—ΜΙΚΡΟΝ, Ω—ΜΕΓΑ ]ἄν καὶ τελευταίως ἔχει ὑποστηριχθεῖ ἡ ἄποψη ὅτι στὴν γραφὴ τῆς ΟΥΓΚΑΡΙΤ (Λίβανος) εἶχαν πρωτοχρησιμοποιηθεῖ σύμβολα τῆς Φοινικικῆς ὡς φωνήντα (πχ ΓΙΟΝΤ κλπ) κι ἀπὸ κεῖ ἐμπνεύστηκαν οἱ Ἕλληνες τὰ δικὰ τους φωνήεντα..
(Ἀλφαβητικὲς γραφές, δηλ. γραφὲς μὲ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΙΚΩΝ ΓΡΑΦΩΝ, ἔχουν ἀνακαλυφθεῖ καὶ σὲ ἄλλα μἐρη,πχ.ΣΙΝΑΪΤΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ καὶ μἀλιστα σέ μιὰ πρώιμη ἐποχὴ τοῦ Χαλκοῦ. Ὠστόσο καὶ τὸ ΣΙΝΑΪΤΙΚΟ ἀλφάβητο εἶναι οἱονεὶ ἀλφάβητο, διότι δέν διαθέτει φωνήεντα)
Τέλος πάντων, στὴν άρχὴ τῆς ἐποχῆς
τοῦ Σιδήρου ,λίγο μετὰ τὸ 1000 πΧ,
ἀναπτύσσεται ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες Η ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ·
ἀρχαιότερο δεῖγμα —ΠΛΗΡΟΥΣ κι ὄχι οἱονεὶ— ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ ,ἀποτελεῖ τὸ περίφημο ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΟΣ (βλ.φωτο) ποὺ βρέθηκε στὶς Πιθηκοῦσες νήσους ,ἀποικία τῶν ΕΥΒΟΕΩΝ ,στόν κόπλο τῆς Νάπολης στὴν Κάτω Ἰταλία.
Ἀνάγεται.στὸ 750 πΧ περίπου ,.εἶναι γραμμμένο σὲ εὐβοϊκὸ ἀλφάβητο, ἀπὸ δεξιὰ πρὸς τὰ ἀριστερά ( βλ.Buchner &Russo, 1955)
καὶ ἀναφέρεται στὸν γνωστὸ ΝΕΣΤΟΡΑ τοῦ Ὁμήρου (βεβαίως μερικοὶ ἀμφισβητοῦν ὅτι τὸ ἐν λόγῳ σκῦφος ἀνήκει στὸν ὁμηρικὸ ἥρωα θεωρῶντας ὅτι πρόκειται γιὰ κάποιον μεταγενέστερο ὁμώνυμο τοῦ ὁμηρικοῦ ).
Τέλος πάντων , τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο ΔΕΝ μπορεῖ νὰ δημιουργήθηκε μετὰ τὸν Ὅμηρο ,
ἐπειδὴ ἡ ΠΡΟΣΩΔΙΑ —δηλ. ἡ διάκριση ΜΑΚΡΩΝ, ΒΡΑΧΕΩΝ—καὶ εἰδικῶς ἡ ἐναλλαγὴ μὲ σταθερὸ ΡΥΘΜΟ μακρῶν ‒βραχέων σὲ ΔΑΚΤΥΛΟΥΣ καὶ ΣΠΟΝΔΕΙΟΥΣ * πόδας στὸ ΔΑΚΤΥΛΙΚΟ ΕΞΑΜΕΤΡΟ τῶν ὁμηρικῶν ἐπῶν προϋποθέτει ΦΩΝΗΕΝΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΕΘΕΤΕ ΤΟ ΦΟΙΝΙΚΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ .
[ στὸν ποτήριον τοῦ Νέστορος ἐμφανίζονται δύο δακτυλικὰ ἑξάμετρα]
Η ΠΡΟΣΩΔΙΑ λοιπὸν τῶν ὁμηρικῶν ἐπῶν δείχνει ὅτι ἡ εἰσαγωγὴ τῆς φοινικικῆς γραφῆς στὴν Ἑλλάδα καὶ ἡ μετατροπὴ της σὲ πραγματικὴ ἀλφαβητικὴ γραφὴ πρέπει νὰ ἔγινε στὰ ΠΡΟΟΜΗΡΙΚΑ χρόνια .
Σὲ κάθε περίπτωση πάντως ἡ δημιουργία τοῦ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ ἀποτελεῖ τὴν μεγαλύτερη πνευματικὴ ἐπανάσταση ποὺ ἔγινε ποτέ, γιατὶ ἔκαμε εὔκολη τὴν πρόσβαση στὴν γραφὴ καὶ στὴν ἀνἀγνωση στὰ πλήθη τῶν ἀνθρώπων.
Η ΠΛΗΘΩΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΛΦΑΒΗΤΩΝ
______
* τὸ ΔΑΚΤΥΛΙΚΟ ΕΞΑΜΕΤΡΟ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἕξι δακτύλους [ ὁ δάκτυλος ἀποτελεῖται ἀπὸ μία μακρὰ συλλαβὴ ἀκολουθούμενη ἀπὸ δύο βραχεῖες:‒⏑⏑ ]
Ὅταν οἱ δύο βραχεῖες συλλαβὲς (⏑⏑) ἀντικαθίστανται ἀπὸ μία μακρὰ συλλαβή, τότε ὁ πόδας ὀνομάζεται ΣΠΟΝΔΕΙΟΣ .
