Σώζειν τὰ φαινόμενα: Η ΑΠΟΜΥΘΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΥ "ΤΙΜΑΙΟΥ".
Δὲν εἶναι εὔκολη δουλειὰ ἡ ἑρμηνεία τῶν πλατωνικῶν ἔργων, ἀφοῦ ὁ Πλάτων εἰρωνεύεται συχνὰ στούς Διαλόγους του , συχνότατα εἶναι ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ ΥΠΑΙΝΙΚΤΙΚΟΣ καὶ κάποιες φορὲς ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ἀντιφάσκων, ἀλλὰ στὸν "ΤΙΜΑΙΟ" τὸ πρόβλημα μεγεθύνεται καθότι ἐκεῖ μιλᾶ μὲ ΜΥΘΙΚΗ γλῶσσα μὲ ἐναν "εἰκότα μῦθο" σὺμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο ἕνας προσωπικὸς -ἀλλὰ ὄχι παντοδύναμος- θεὸς πλάθει τὴν ΠΡΟΫΠΑΡΧΟΥΣΑ ΥΛΗ καθ' ὁμοίωσιν του ἑαυτοῦ του, μὲ βάση τὰ πυθαγόρεια μαθηματικά, δημιουργῶντας ἕνα ΕΜΒΙΟ ΣΦΑΙΡΙΚΟ ὄν μὲ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΝΟΥ: τὸ Σύμπαν.
Δὲν ἀναφερθῶ στὰ περὶ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ ποὺ τὰ ξέρουν ὅλοι (ΤΑ ΜΟΝΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΑΛΛΩΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟ...) ἀλλὰ θὰ κωδικοποιήσω τὰ ἑξῆς ΑΠΟΜΥΘΕΥΤΙΚΑ συμπεράσματα γιὰ τὸ νόημα τοῦ κειμένου:
1) ἐπιδίωξη τοῦ Πλάτωνα εἶναι νὰ δείξει ὅτι ὑπάρχει ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΔΟΜΗ, ἄρα ΝΟΗΜΑ, στὸ Σύμπαν καὶ συνεπῶς ὁ κόσμος δὲν λειτουργεῖ βάσει μόνον μηχανιστικῶν αἰτίων {= "ΑΝΑΓΚΗ" ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ} δηλ. χωρὶς σκοπό (ΤΥΧΗ).
Τὴν ὕπαρξη μαθηματικῆς δομῆς τοῦ παντὸς ἀπέδειξε μὲ τὶς ΟΜΑΛΕΣ ΚΥΚΛΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΛΑΝΩΝ ποὺ ἀποκαλύπτουν τῆν τάξη τοῦ κόσμου.
Ὅμως οἱ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΟΜΑΛΕΣ ΑΛΛΑ’ ΑΤΑΚΤΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ (ἀνἀδρομες τροχιές, παλινδρομήσεις κλπ) ὅπως διαπιστώνουμε διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ. Ἔτσι στὸν <ΤΙΜΑΙΟ> ὁ Πλάτων παρουσιάζει μιὰ λύση τοῦ προβλήματος αύτοῦ τῶν ΑΤΑΚΤΩΝ ΚΝΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ δείχνοντας ὅτι οἱ πλανῆτες κάνουν διπλὲς ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ κυκλικὲς κινήσεις, ὁπὀτε ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ κινοὺνται ΕΛΙΚΟΕΙΔΩΣ στὴν πραγματικότητα ὅμως κινοῦνται ΜΕ ΟΜΑΛΕΣ ΚΥΚΛΙΚΕΣ ΤΡΟΧΙΕΣ δηλ. μὲ τάξη
{Ὁ Πλάτων ἀνἐλυσε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο μόνο τὶς κινήσεις τοῦ ΗΛΙΟΥ καὶ ἐν μέρει τῆς Σελήνης·
γιὰ τοὺςς ὑπόλοπους πλανῆτες—Ἑρμῆ, Ἀφροδίτη’Ἄρη,Δία,Κρόνο—ἔδωσε κατευθύνσεις γιὰ ἐπίλυση τοῦ προβλήματος τῶν τροχιῶν τους στοὺς μαθητὲς τῆς Ἀκαδημίας. Αὐτὴ εἶναι ἡ περίφημη παρακαταθήκη τοῦ Πλάτωνα ποὺ οἱ μεταγενἐστεροι ὀνόμασαν <ΣΩΖΕΙΝ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ>* καὶ ἡ ὁποία συνετἐλεσε στὴν τεράστια ἀνἀπτυξη τῆς ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ στὴν ἀρχαιότητα.)
2) τὸ σύμπαν ὑπάρχει ἀπὸ πάντα , πάντοτε ὅμως ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΜΕΝΟ {αὐτὸ σημαίνει ἡ λἐξη "γεννητόν"}. Βεβαίως ὁ Πλάτων χρησιμοποεῖ τὸ ρῆμα "ΓΕΓΟΝΕΝ" πού ὑποδηλώνει ΑΡΧΗ τοῦ σύμπαντος , ὅμως πολλὲς φορὲς τὸ ἀναιρεῖ αύτὸ μὲ πλάγιο τρόπο {πχ. "ἢ ἀγενὲς ἐστίν"—ΤΙΜ.27c & " ἀν ποτε λύσις αὐτῶν γίγνηται"—ΤΙΜ 38b}
3) ὁ δημιουργὸς θεὸς ἀποκαλεῖται "δημιουργός" δηλ. ΧΕΙΡΩΝΑΞ ΤΕΧΝΙΤΗΣ—πολὺ ἐπιτιμητικὸ γιὰ τὴν ἀντίληψη τῶν ἀρχαίων Ἀθηναίων—γιὰ νὰ δείξει ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΘΕΟ , ἀλλὰ γιὰ τὸν ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΔΙΕΠΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ὀ ὁποῖος ἀποκαλύπτεται ἀκριβῶς στὴν ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ.
4) ὅμως ὑπάρχει καὶ ἡ ΑΝΑΓΚΗ, δηλ. ΤΑ ΜΗΧΑΝΙΣΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ {πχ τά 4 στοιχεῖα τῆς ὐλης: πῦρ,γῆ,ἀήρ,ὑδωρ }.
Ὑπάρχει ἐπίσης καὶ ἡ "ΧΩΡΑ"{=χῶρος, ἢ ἀλλιῶς "ΥΠΟΔΟΧΗ"} ἕνα ἄμορφο καὶ ἀπροσδιόριστο "ζυμάρι" ποὺ ὑποστασιοποιεῖ τὰ αἰσθητά πού συνεχῶς μεταβάλλονται .(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: μὲ τήν "χώρα" ὁ Πλάτων ξεπέρασε τὴν κριτικὴ τοῦ Ἀριστοτἐλη γιὰ τὸ ΠΩΣ συνδέονται τὰ αἰσθητὰ μὲ τὶς Ιδέες)
5) τελικὰ κατὰ τὸν Πλάτωνα ΑΝΕΥ ΕΙΚΟΤΩΝ ΜΥΘΩΝ ἰσχύει τὸ ἑξῆς (ἐν συνόψει) :
ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΧΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ποὺ σημαίνει ὅτι ὁ Λὸγος διἐπει τὸν κόσμο .
Καὶ κατὰ τὴν πλατωνικὴ μυθικὴ γλῶσσα :
ὁ θεὸς πλάθει τὸν χῶρο μέσῳ τῶν Μαθηματικῶν βάσει κάποιου αἰωνίου Μοντἐλου.
Συμπέρασμα·
μὲ τον μυθολογικό"ΤΙΜΑΙΟ" ὁ Πλάτων πέτυχε νὰ δείξει ὅτι στὸν Κόσμο ὑπάρχει ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΔΟΜΗ δηλ. ΤΕΛΕΟΛΟΓΙΑ καὶ δὲν κυβερνοῦν ΑΠΡΟΣΩΠΑ ΜΗΧΑΝΙΣΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ εἰκῇ καὶ ὡς ἔτυχεν (ὅπως ὑποστήριζαν οἱ ΑΤΟΜΙΚΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ) διότι ἄν ὑπῆρχαν μόνο μηχανιστικὰ αἴτια, ΧΩΡΙΣ ΕΝΙΑΙΑ ΔΟΜΗ {=λόγο, δηλ.σκοπό) τὀτε ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ —ΠΑΡΑ ΜΟΝΟΝ ΧΑΟΣ...
Καὶ σήμερα ὁλόκληρη ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη βασίζεται στὴν ἄποψη αὐτὴ τοῦ Πλάτωνος ὅτι
ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ.
* <δι' ὁμαλῶν και ἐγκυκλίων και τεταγμένων κινήσεων δυνήσεται διασωθῆναι τὰ περὶ τοὺς πλανωμένους φαινόμενα.> { Σιμπλίκιος, Εἰς Ἀρισ. Περί οὐρανοῦ, 493.2-4 Heiberg. }
