ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟ.
Παλαιὰ ἡ ὀλιγοσέλιδη μελἐτη τοῦ Cl. ZINTZEN (1η ἔκδ. τὸ 1965, 2η τὸ 1977) στὰ ἑλληνικὰ ἐκδόθηκε τὸ 2000 (βλ.φωτό.) ὑποστηρίζει τὰ ἑξῆς γιὰ τὴν εἴσοδο τοῦ Μυστικισμοῦ καὶ τῆς Μαγείας στὴν Νεοπλατωνικὴ Φιλοσοφία·
—ἡ κλασσικὴ ἑλληνικὴ φιλοσοφία ποὺ στόχευε στὴν ΓΝΩΣΗ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου κατἐληξε στὸν ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟ καὶ τὴν ΑΓΝΩΣΙΑ, καθόσον ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΑΝΤΕΦΑΣΚΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.
—ἔτσι ἐνῶ ὁ Πλάτων θεωροῦσε ὅτι ἡ Νόηση ὁδηγεῖ στὴν Γνώση τῶν Ἰδεῶν, ὁ ΠΛΩΤΙΝΟΣ ὑποστήριζε ὅτι ἡ ἐπαφὴ μέ τὴν ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ (ποὺ εἶναι τὸ ΕΝ) γίνεται ἐφικτὴ μόνον μέσῳ τῆς ΕΚΣΤΑΣΗΣ δηλ. τῆς ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ, καθὸσον τὸ ΕΝ κεῖται ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΝΟΗΣΕΩΣ καὶ ΠΑΣΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ, ὡς ὑπερβαῖνον τὴν πολλαπλότητα τοῦ κόσμου καὶ τὸν δυισμό (γιγνώσκοντος) ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ καί (γιγνωσκομένου) ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ τὸν ὁποῖον προϋποθέτει πᾶσα γνώση.
—Ἡ Μυστικὴ Ἕνωση μὲ τὸ ΕΝ ἐπιτυγχάνεται κατὰ τὸν Πλωτῖνο ὅταν ἡ Ψυχὴ ἀποτραβήξει τὸ ἐνδιαφέρον της ἀπὸ τὸν ἐξωτερικὸ κόσμο καὶ ἐπικεντρωθεῖ στὸν ἐσὠτερο ἑαυτό της, διότι ἑκεῖ βρίσκεται ὁ πυρήνας τοῦ Ἑνὸς ἁπό τὸ ὁποῖον προέρχεται τὸ Πᾶν.
—παρόμοια ὑποστὴριζε καὶ ὁ μαθητὴς τοῦ Πλωτίνου, ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ἀλλὰ ὁ διάδοχος καὶ μαθητὴς τοῦ Πορφυρίου ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ είσήγαγε τὴν ΜΑΓΕΙΑ στὴν Νεοπλατωνικὴ Φιλοσοφία.
Κατὰ τὸν Ἰάμβλιχο ἡ ΨΥΧΗ ΕΙΣΗΛΘΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΤΗΝ ΥΛΗ καὶ συνεπῶς δέν μπορεῖ νὰ ἀπελευθερωθεῖ ἁπὸ τὰ σωματικὰ δεσμὰ ΑΦΕΥΑΤΟΥ ΤΗΣ ,ἀλλὰ χρειάζεται ΕΞΩΘΕΝ βοήθεια.
Τὴν βοήθεια αὐτὴ προσφέρει ἡ ΘΕΟΥΡΓΙΑ δηλ. ἡ Μαγεία ὅπως τὴν παρουσιάζουν οἱ ΧΑΛΔΑΪΚΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ τοῦ θεουργοῦ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ (ὁ ὁποῖος ΔΕΝ πρἐπει νὰ συγχέεται μὲ τὸν μεταγενέστερο Αύτοκράτορα).
Τὴν ἴδια ἐποχὴ κυκλοφοροῦν ἐπίσης πολλὰ ΜΑΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ὅπως οἱ ἁποκληθέντες "ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ" ποὺ εἶναι κατ'οὐσίαν ΜΑΓΙΚΕΣ ΕΠΩΔΕΣ, οἱ "ΜΑΓΙΚΟΙ ΠΑΠΥΡΟΙ" κλπ. Τὰ κείμενα αὐτὰ ὑποστηρίζουν ὅτι βάσει τοῦ ΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑΣ τοῦ στωικοῦ ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΟΥ {=ἡ παλίρροια ἐκ τῆς Σελήνης ἔδειξε ὅτι ὅλα συνδἐονται μεταξύ τους στὸ σύμπαν} ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ἔρθει σὲ ἐπαφὴ μὲ τὰ Θεῖα Ὄντα μἐσῳ τῆς χρήσης ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ (πχ πολυτίμων λίθων, φυτῶν κλπ) ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΘΕΟΤΗΤΕΣ (τὰ ἀντικείμενα αύτὰ ἀποκαλοῦνται "ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ") .
—Τὶς ἰδέες του αὐτὲς ὁ Ἰἀμβλιχος τὶς παρουσίασε στὸ ἔργο του "ΠΕΡΙ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ" , ἐνῶ ὁ διάδοχος του στὴν ΣΧΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ, νεοπλατωνικὸς ΠΡΟΚΛΟΣ συστηματοποίησε τὴν φιλοσοφικὴ μαγεία στὸ ἔργο του "ΣΤΟΙΧΕΙΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ", μὲ κὺριο μέλημα του τὴν ΕΜΨΥΧΩΣΗ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ {=στοιχείωσις}.
Αὐτὴ ἐπιτυγχανόταν μὲ τὴν τοποθέτηση ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ κρυφίως ἑνός "ΣΥΝΘΗΜΑΤΟΣ" δηλ. ἀντικειμένου ἢ ἐπιγραφῆς ποὺ εἶχε ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΗ σύνδεση μὲ τὴν ἀντίστοιχη θεότητα.
Ἔτσι τὸν 5ο αἰ.μΧ ὁ Νεοπλατωνισμὸς εἶχε προσλάβει τὰ χαρακτηριστικὰ ΜΑΓΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ μέ φιλοσοφικὸ περικάλυμμα.
—Τὸ 529μΧ ὁ Ἰουστινιανὸς ἔκλεισε ὡς γνωστὸν τὶς Σχολὲς τῶν Ἀθηνῶν κυνηγῶντας τὴν ΘΕΟΥΡΓΙΑ καὶ ἀπαγορεύοντας τὴν ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΚΦΑΝΣΗ τοῦ νεοπλατωνισμοῦ.
Ὡστόσο οὔτε ὁ ΠΛΩΤΙΝΕΙΟΣ Μυστικισμὸς χάθηκε οὔτε ἡ ΙΑΜΒΛΙΧΕΙΑ ἢ ΠΡΟΚΛΕΙΑ θεουργία ἀφανίστηκε. Γεμᾶτος ἦταν ὁ μετἐπειτα Μεσαίωνας σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση ἀπὸ χριστιανοὺς μυστικιστές (ΨΕΥΔΟΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ, ΣΥΜΕΩΝ ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ,
ΑΓ.ΘΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΑΒΙΛΑ, Μ.ΕΚΧΑΡΤ, Γ.ΜΠΑΙΜΕ κλπ) ἐνῶ οἱ θεουργικὲς τελετὲς εἰσῆλθαν στὴν χριστιανικὴ εὐλάβεια, μὲ μιά διαφορά:
ἐνῶ ἡ θεουργία θεωρεῖ ὅτι χειρίζεται ΦΥΣΙΚΕΣ δυνάμεις, ἡ ἐκκλησιαστικὴ λειτουργικὴ πιστεύει ὅτι στὶς τελετές της ἐπενεργεῖ ἡ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΗ Χάρις τοῦ Ἁγ.Πνεύματος.
