Μπέρτραντ ΡΑΣΕΛ κατὰ Ἀποστόλου ΠΑΥΛΟΥ.
Πασίγνωστη ἡ ΚΡΙΤΙΚΗ τοῦ ΡΑΣΕΛ κατὰ τοῦ χριστιανισμοῦ, ἡ ὁποία σὲ κάποια σημεῖα στοχεύει στὶς ἀντιλήψεις τοῦ ΑΠ.ΠΑΥΛΟΥ ίδιαίτερα σὲ ἐκεῖνες ποὺ φαίνονται νὰ ἀποπνέουν ΑΝΤΙΕΡΩΤΙΚΗ χροιά, ὅπως σὲ ἐκεὶνη περὶ γάμου τοῦ περιλάλητου χωρίου τῆς Α' ΚΟΡ. <καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεϲθαι> {7,1}.
Ὡστόσο, ἐδῶ σφάλλει ὀ ΡΑΣΕΛ καὶ ἰδοὺ γιατί:
ὁ Παῦλος δίνει συμβουλὲς περὶ γάμου καὶ ἀγαμίας στὶς Ἐκκλησίες, ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ὅτι στὶς μέρες του ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ Η Β' ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Νομίζει μάλιστα ὀ Παῦλος ὅτι ΘΑ ΖΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΟΤΑΝ ΕΡΘΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ νὰ τὸν παραλάβει ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ {=ἡμεῖς οἱ ζῶντες...κατὰ τὴν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου}*.
Συνεπῶς ἡ ἐρωτικὴ ἠθικὴ του καθορίζεται ἀπό τὴν ἐσχατολογία του, γι αὐτὸ συμβουλεύει ἐκείνους ποὺ τὸν ρωτοῦν ἄν πρἐπει νὰ παντρευτοῦν ἢ ὂχι, λέγοντας τους στὴν οὐσία τὰ ἑξῆς: <ΣΕ ΛΙΓΟ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ ΑΝ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ ἢ ΑΓΑΜΟΙ. Μείνετε ὅπως εἶστε, ἀφοῦ ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΟΛΙΓΟΥ Η Β' ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ> .
Εἲναι σαφὲς λοιπὸν ὅτι ἄν ὁ Παῦλος ἤξερε ὅτι τὸ σύμπαν θὰ κρατὴσει κάποια... ΔΙΣ χρόνια ΘΑ ΕΔΙΝΕ ΑΛΛΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΕΡΙ ΓΑΜΟΥ καὶ ΑΓΑΜΙΑΣ στοὺς παραλῆπτες τῶν Ἐπιστολῶν του.
Διαπράττει δηλ. ἐδῶ ὁ ΡΑΣΕΛ ἕνα συχνὸ λάθος στὴν ἑρμηνεία κειμένων, γνωστὸ σέ μᾶς τοὺς ΦΙΛΟΛΟΓΟΥΣ ποὺ λέγεται ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ** {ἢ συγκειμένου}.
Ἀγνοῶντας τὸ περικείμενο (context), παρανοοῦμε καὶ παρερμηνεύουμε τὸ κείμενο (text)...
________
*γράφει ὀ Παῦλος πρὸς τοὺς Θεσσαλονικεῖς:
<ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τὴν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου ...ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα.>
{=ἐμεῖς ποὺ θὰ εἲμαστε ἀκόμα ζωντανοὶ κατὰ τὴν Παρουσία τοῦ Κυρίου...θὰ ἁρπαχτοῦμε στὰ σύννεφα γιὰ νὰ προϋπαντήσουμε τὸν Κύριο στὸν ἀέρα—Α' ΘΕΣΣ., 4,15—17}
** περικείμενο {ἢ συγκείμενο} ἀποκαλοῦμε τὸ ἐννοιολογικὸ καὶ ἱστορικὸ background τῆς ἐποχῆς ποὺ γράφτηκε ἕνα κείμενο , καθὼς καὶ τὶς ἰδέες ἢ προθέσεις τοῦ συγγραφέα καὶ τοῦ κοινοῦ στὸ ὁποῖο ἀπευθύνεται.
________
ΥΓ. ὁ Ράσελ ἐκθέτει τὶς ἀντιλήψεις του περὶ Χριστιανισμοῦ στὸ πασίγνωστο κείμενο του "ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ" {1927}.
Ἐκεῖ τονίζει ἐν συνόψει τὰ ἑξῆς περίπου·:
1) ἂν γιὰ κάθε τι ὑπάρχει ἕνα αἴτιο, τότε τί χρειαζεται ὁ θεός; Δὲν θὰ μποροῦσε τὸ Πρῶτο Αἴτιο νὰ εἶναι τὸ ΑΤΕΡΜΟΝ (χωρὶς ἀρχὴ)
Σύμπαν, δεδομένου ὅτι, ἀφοῦ ἰσχύει ὁ νόμος τῆς ἀφθαρσίας τῆς ὑλοενέργειας,τὸ πιθανώτερο εἶναι τὸ Σύμπαν νὰ μὴν ἔχει ἀρχή ;
2) ἂν χωρὶς θεὸ δὲν ὑπάρχει Καλὸ καὶ Κακό, τὸτε ὁ θεὸς κεῖται πέραν τοῦ Καλοῦ καὶ τοῦ Κακοῦ,
δηλ. τὸ Καλὸ καὶ τὸ Κακὸ σὲ Αὐτὸν ΔΕΝ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ.
3) ὁ Ἰησοῦς δὲν ἦταν κήρυκας Ἀγάπης ἀλλὰ μᾶλλον Σκληρότητας, ἐφόσον προέβλεπε γιὰ ὅσους δὲν δέχονται τὴν διδασκαλία Του (δηλ τὶς ἀπόψεις του) τὴν ΑΙΩΝΙΑ Κόλαση. Ἐξάλλου, λέει ὀ Ράσελ, οὔτε σοφὸς ἦταν, ἀφοῦ ἔπεσε ἔξω στὶς προβλέψεις Του πιστεύοντας ὅτι στὰ χρόνια Του θὰ γινόταν ἡ Συντέλεια & Η ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΚΡΙΣΗ:<ἀμὴν γἀρ λέγω ὑμῖν οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ ἕως ἄν ἔλθῃ ὁ Υιὸς τοῦ Ἀνθρώπου=ἀλήθεια σᾶς λἐω ,δὲν θὰ προλάβετε νὰ τελειώσετε ὅλες τὶς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ καὶ θὰ ἔρθει ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου—ΜΑΤΘ. 10,23>
ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ:
