Ἀνθρώπινα Δικαιώματα κατὰ Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων.
ὅτι αὐτὰ σὲ ἀρκετὲς περιπτώσεις ΑΝΤΙΦΑΣΚΟΥΝ μεταξύ τους, δηλ. τὸ (ἀνθρώπινο) δικαίωμα Α
ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ τοῦ (ἀνθρωπίνου) δικαιώματος Β.
Ἐξηγῶ μὲ δὺο χαρακτηριστικὰ παραδείγματα ΠΟΥ ΤΑ ΖΟΥΜΕ :
α) ὑπάρχει τὸ ΑΡΘΡΟ 3 τῆς Οἰκουμενικῆς Διακήρυξης τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τοῦ ΟΗΕ (1948) σύμφωνα μέ τὸ ὁποῖο
<Κάθε ἄτομο ἔχει δικαίωμα στὴ ζωή, τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν προσωπική του ἀσφάλεια> καὶ ταυτόχρονα τὸ ΑΡΘΡΟ 14 ὁρίζει ὅτι <κάθε ἄτομο ποὺ καταδιώκεται ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ζητᾶ ἄσυλο καὶ τοῦ παρέχεται ἄσυλο σὲ ἄλλες χῶρες> {ἐξαιρουμένων τῶν περιπτώσεων
δίωξης γιὰ πραγματικὸ ἀδίκημα τοῡ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου ἢ γιὰ ἐνέργειες ἀντίθετες πρὸς τοὺς σκοποὺς καὶ τὶς ἀρχὲς τοῦ ΟΗΕ.}.
Στὴν πράξη ὅμως βλέπουμε μιὰ πληθώρα ἀνθρώπων νὰ προσπαθοῦν νὰ εἰσέλθουν ἢ νὰ εἰσέρχονται ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ σέ μία χώρα, ἐπικαλούμενοι ἀορίστως( ἢ καὶ ψευδῶς) τὸ ἄρθρο 14 καὶ ὅταν αύτὴ ἡ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ γίνεται συνεχῶς καὶ ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν σὲ ἕνα τὸπο, νὰ μετατρἐπεται ὁ τόπος αύτὸς τῶν παρανόμως εἰσελθόντων αἰτούντων ἄσυλο, σὲ ...Κέντρο Διερχομένων μὲ ὅλες τὶς κοινωνικὲς συνέπειες (ἐγκληματικότητα κλπ) αὐτῆς τῆς μετακίνησης ποὺ μετατρἐπει μιὰ Χώρα σὲ Χῶρο.
Διαπιστώνουμε δηλ. ὅτι ἐδῶ ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ Ἄρθρου 14 περὶ Ἀσύλου ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΕΥΕΤΑΙ τὸ Ἄρθρο 3 τοῦ ἲδιου Καταστατικοῦ Χάρτη ποὺ προβλέπει τὸ δικαιώμα τοῦ καθενὸς στὴν προσωπικὴ του ἀσφάλεια.
β) τὸ ΑΡΘΡΟ 16 ἀναφέρει :
< Ἡ οἰκογένεια εἶναι τὸ φυσικὸ καὶ τὸ βασικὸ στοιχεῖο τῆς κοινωνίας καὶ ἔχει τὸ δικαίωμα προστασίας ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ τὸ κράτος> & τὸ ΑΡΘΡΟ 25 συμπληρώνει :
< ἡ μητρότητα καὶ ἡ παιδικὴ ἡλικία ἔχουν δικαίωμα εἰδικῆς μέριμνας καὶ περίθαλψης. 'Ὁλα τὰ παιδιά, ἀνεξάρτητα ἂν εἶναι νόμιμα ἢ ἐξώγαμα, ἀπολαμβάνουν τὴν ἴδια κοινωνικὴ προστασία>
Καὶ βεβαίως ταυτόχρονα τὸ ΑΡΘΡΟ 19
ὁρίζει ὅτι :
<Καθένας ἐχει τὸ δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς γνώμης καὶ τῆς ἔκφρασης, ποὺ σημαίνει τὸ δικαίωμα νὰ μὴν ὑφίσταται δυσμενεῖς συνέπειες γιὰ τὶς γνῶμες του, καὶ τὸ δικαίωμα νὰ ἀναζητεῖ, νὰ παίρνει καὶ νὰ διαδίδει πληροφορίες καὶ ἰδέες, μὲ ὁποιοδήποτε μέσο ἔκφρασης, καὶ ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο>
Κάποιοι λοιπὸν ἐπικαλούμενοι τὸ ΑΡΘΡΟ 19 περὶ ἐλευθερίας γνώμης καὶ ἔκφρασης, παρουσιάζουν δημοσὶως τὴν ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ, τὴν ὁποίαν θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν καὶ ὡς κοινωνικὸ θεσμό
(γάμοι ὁμοφυλοφίλων, τεκνοθεσία κλπ) ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΟΙ τὸ ἄρθρο 16 καὶ 25 ποὺ προστατεύει τὴν Οἰκογένεια καὶ τὴν Μητρότητα.
Προκὺπτει λοιπὸν τὸ ἐρώτημα·
ΠΟΙΟΣ ΟΡΙΖΕΙ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΠΟΙΟ ΑΡΘΡΟ ΥΠΕΡΙΣΧΥΕΙ ΩΣ ΑΝΩΤΕΡΟ ΑΓΑΘΟ στὶς δύο περιπτώσεις ποὺ σταχυολόγησα ;
Τὸ 3 ποὺ προβλἐπει τὴν ἀσφάλεια ἢ τὸ 14 ποὺ ἀναγνωρίζει τὴν παροχὴ ἀσύλου σὲ ὅλους ; Τὰ 16 & 25 ποὺ προστατεύουν τὴν οἰκογένεια καὶ μητρότητα ἢ τὸ 19 ποὺ ἀναγνωρίζει τὴν ἐλευθερία ἔκφρασης;
ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΙΕΡΑΡΧΕΙ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΤΗΝ ΙΣΧΥ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΑΡΘΡΩΝ ποὺ καταγράφουν τὰ Ἀνθρώπινα Δικαιώματα ;
_________
ΥΓ. γράφει ὁ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ στούς <Δαιμονισμένους> ὅτι "ποτὲ δὲν κατάφερε ἠ ΛΟΓΙΚΗ νὰ καθορίσει τὸ Καλὸ καὶ τὸ Κακό ἢ τουλάχιστον νὰ χωρίσει τὸ Καλὸ ἀπὸ τὸ Κακὸ ἔστω καὶ κατὰ προσέγγιση" .
Μόνο ὀ θεὸς τὸ μπορεῖ αύτὸ καὶ ἂν δὲν ὑπάρχει θεὸς δὲν ὑπάρχει καλὸ καὶ κακό,
ἄρα οὔτε Δίκαιοι.
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΉΡΥΞΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
