Ἀπὸ τὸν Ξενοφῶντα καὶ τὸ Εὐαγγέλιο ὣς τὸ Δημοτικὸ Τραγούδι· μιὰ καὶ ἑνιαία γλῶσσα.
Κάθε φορὰ ποὺ διδάσκω ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ στὸ Λύκειο ,ὅταν φτάνω στὸ κεφάλαιο ποὺ περιγράφει πῶς ἔφτασε ἡ εἴδηση στὸν Πειραιᾶ γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ ἀθηναϊκοῦ στόλου τὸ 405 πΧ στοὺς Αίγοὺς Ποταμούς (ποὺ σήμανε τὴν ἦττα τῶν Ἀθηνῶν) ΨΑΛΛΩ τὸ κείμενο σὲ ΗΧΟ ΠΛΑΓΙΟ τοῦ Α' : " ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις τῆς Παράλου ἀφικομένης νυκτὸς ἐλέγετο ἡ συμφορά...". Ἐν συνεχείᾳ ψάλλω τὴν ἀρχὴ τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Ἀναστάσεως: "Διαγενομένου τοῦ Σαββάτου.." καὶ κατόπιν τὸν πρῶτο στίχο τοῦ δημοτικοῦ τραγουδιοῦ: "κλεῖσαν οἱ στράτες τοῦ Μωριᾶ...". Καὶ τότε ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΝ οἱ μαθητὲς αὐτὸ ποὺ πάντα δίδασκε ὁ Μπαμπινιώτης καὶ πάντοτε τὸ διατυμπανίζω κι ἐγώ: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΑ ΓΛΩΣΣΑ , τὴν χωρίζουμε συμβατικὰ γιὰ λόγους μαθησιακούς... ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ