Περὶ τῆς γνησιὀτητας τῶν Ἐπιστολῶν τοῦ Ἀπ.Παύλου.
Τὸ ἐρώτημα περὶ τῆς γνησιὀτητας τῶν Παυλείων Ἐπιστολῶν ὑπῆρξε ΓΟΝΙΜΩΤΑΤΟ διότι γέννησε πρὶν δύο αἰῶνες ΟΛΟΚΛΗΡΗ τὴν ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ἐπιστήμη.
Συγκεκριμἐνα ἡ σύγκριση τῆς πληθώρας τῶν τότε εὑρεθἐντων χειρογράφων τῆς ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ μέ τὸ TEXTUS RECEPTUS αὐτῆς (δηλ. τὸ ΕΝΤΥΠΟ κείμενο ποὺ εἶχε ἐπιμεληθεῖ ὁ ΕΡΑΣΜΟΣ) ἡ ὁποία ξεκίνησε ἀπὸ τὸν R. BENTLEY τὸ 1721 καὶ ὁλοκληρώθηκε —λόγῳ τῆς κωλυσιεργίας τῶν θεολόγων— τὸ 1831 ἀπὸ τὸν K. LACHMANN, ὐπῆρξε τὸ ἔναυσμα ὥστε φιλόλογοι ὅπως ὁ F.A.WOLF νὰ θεωρήσουν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ἔντυπη ΕΚΔΟΣΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ.
Παρακάτω θὰ ἀναφέρω συνοπτικὰ τὰ περὶ γνησιότητας τῶν Παυλείων Ἐπιστολῶν ἐξηγῶντας ὅτι σήμερα ἡ πληθώρα τῶν εἰδικῶν καινοδιαθηκολόγων δέχεται ὅτι ἀπὸ τὶς 14 ἐπιστολὲς ποὺ φέρουν τὸ ὄνομα τοῦ Παύλου
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΗΣΙΕΣ οἱ ἑξῆς:
—ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ( διότι ὑπάρχει μιὰ ἐντελῶς ἂλλη δομή, περιεχόμενο καὶ ἰδέες)
—ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ & ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ
(αὐτὲς οἱ δύο ἐπιστολὲς ΕΧΟΥΝ ΚΟΙΝΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ἀλλ' ὅμως διαφέρουν ἀπὸ τὸ περιεχόμενο καὶ τὶς ἐσχατολογικὲς ἰδέες τοῦ Παύλου τῶν ΑΔΙΑΜΦΗΣΒΗΤΗΤΩΝ ἐπιστολῶν του, πχ.ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ. Διαθέτουν ἀνεπτυγμένη Χριστολογία καῖ σὲ ἀρκετὰ σημεῖα εἶναι ἐμφανὴς ἡ μίμηση γνωστῶν φρἀσεων τοῦ Παύλου ἐξ ἄλλων γνησίων ἐπιστολῶν. Ἔνα ἰδιαίτερο καὶ ἐνδιαφέρον σημεῖο ἀποδεικτικὸ τῆς ΠΛΑΣΤΟΤΗΤΟΣ τῆς Πρὸς ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ, ὑπάρχει.στὸ τἐλος τῆς ἐπιστολῆς ὅπου ὁ συγγραφέας κάνει λόγο καὶ σὲ μιὰν ἄλλην ἐπιστολὴ τὴν Πρὸς ΛΑΟΔΙΚΕΙΣ (τὴν ὁποία συστήνει ὁ συγγρ. νὰ τὴν διαβάσουν οἱ πιστοί)
ἡ ὁποία ὡστόσο, ὡς ψευδεπίγραφη, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ..
—ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΕΣ (Α—Β ΤΙΜΟΘΕΟΝ ΚΑΙ ΤΙΤΟΝ,
διότι προϋποτίθεται ὁ θεσμὸς τοῦ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ,
ὁ ὁποῖος ὅμως δέν ὑπῆρχε τὴν ἐποχὴ τοῦ Παύλου,
ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Παῦλος ἀπευθύνεται ΓΕΝΙΚΩΣ στὶς κατὰ τόπους ἐκκλησιαστικὲς κοινότητες —ὅπως πχ πρὸς Κορινθίους— κι ὄχι σὲ ἡγέτες ἐκκλησιῶν— πχ. Ἐπίσκοπο Κορίνθου)
—Β' ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ (ἐδῶ παρουσιάζεται μία ΝΕΑ ἐσχατολογικὴ ίδέα , αὐτὴ τῆς ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ τοῦ ΑΝΟΜΟΥ, ἡ ὁποία θὰ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ τῆς Ἔλευσης τοῦ Κυρίου).
Βεβαίως ἀπὸ τὶς παραπάνω ἀμφισβητούμενες ἐπιστολὲς ἐπιστημονικὸ consensus ὑπάρχει μόνο γιὰ τὴν ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ , τὶς ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΕΣ καὶ τὶς δύο ὁμοιάζουσες ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ/ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ ἐπειδὴ πέραν τῶν διαφορετικῶν ἰδεῶν ἔχουν καὶ διαφορετικὸ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ.
Γιά τὴν Β' ΘΕΣΣ. οἱ ἀπόψεις τῶν εἰδικῶν διίστανται καθόσον τὸ λεξιλόγιο της μοιάζει μέ τὸ ἀντίστοιχο τῆς Α' ΘΕΣΣ.
Σέ κάθε περίπτωση Η ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΙΑ τῶν ἀνωτέρω ΜΗ ΓΝΗΣΙΩΝ , ψευδεπιγράφων ἢ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΥΛΕΙΩΝ , ἐπιστολῶν ΔΕΝ ΠΑΡΑΒΛΑΠΤΕΤΑΙ διότι ἡ θεοπνευστία ἀφορᾶ στό ΠΝΕΥΜΑ καὶ ὂχι στὸ ΓΡΑΜΜΑ τοῦ κειμένου. Τελικά, ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΤΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, ΟΧΙ ΠΟΙΟΣ ΤΙΣ ΕΓΡΑΨΕ..
