ΠΟΙΟΙ (ΔΕΝ) ΕΓΡΑΨΑΝ ΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ.
1) τὰ Εὐαγγέλια ἀρχικὰ κυκλοφόρησαν ΑΝΩΝΥΜΩΣ. Ἀργότερα στὰ μέσα τοῦ 2ου αἰ. τοὺςἀποδοθηκαν ὀνόματα συγγραφέων {μὲ τὴν πρόθεση "ΚΑΤΑ"} σύμφωνα μέ τὴν παρἀδοση τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν {ΠΑΠΙΑΣ/ 150μΧ}
2) τὸ ἀρχαιότερο Εὐαγγέλιο τὸ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ φαίνεται νὰ ἀπευθύνεται σὲ ΛΑΤΙΝΟΦΩΝΟ κοινό (μεταφράζει ἑλληνικοὺς ὅρους στὰ λατινικά, πχ. ἔσω τῆς αὐλῆς ὅ ἐστὶν πραιτώριον—15,16, λεπτὰ δύο ὅ ἐστὶν κοδρἀντης—12,42) ἀκολουθεῖ τὴν θεολογία τοῦ Παὐλου ,ὄχι τοῦ Πέτρου (βλ. Πράξεις, Ὁμιλία τῆς Πεντηκοστῆς) ὅπως διἐδωσε λανθασμένα ἡ Παράδοση {βλ.ΠΑΠΙΑΣ, "Μᾶρκος ἐρμηνευτὴς Πέτρου γενόμενος} καὶ γράφτηκε πρὶν τὸ 70μΧ γιατὶ ταυτίζει τὴν Καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ μὲ τὸν Ἐρχομὸ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου (Κεφ.13)
3) τὸ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ γράφτηκε γύρω στὸ 80μΧ γι αύτὸ διαχωρίζει τὴν Καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τὴν Β' Παρουσία (Κεφ.24, 36) γράφτηκε μᾶλλον στὴν Ἀντιόχεια καὶ ἐκφράζει τὴν ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ μερίδα ἀφήνοντας ὑπαινιγμοὺς κατὰ τῆς διδασκαλίας τοῦ ΠΑΥΛΟΥ γιὰ τὸ ἀνώφελο τῆς ΠΕΡΙΤΟΜΗΣ {=ὃς ἐὰν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων ...ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν—ΜΑΤΘ.5,19}
Σκοπὸς του εἶναι νὰ δείξει στοὺς Ἑβραίους ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐκπληρώνει τὶς Προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
4) τὸ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ (ὅπως καὶ οἱ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ) γράφτηκαν ἀπὸ κάποιον ἄγνωστο ἑλληνιστῆ ἴσως στὴν Ἔφεσο ὁ ὁποῖος, παρά τά ἀντιθέτως παραδιδόμενα , φαίνεται ὃτι ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ,ἀγνοεῖ ὅσα ἀναφέρει ὁ Παῦλος στὴν ἐπιστολὴ του ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ γιὰ τὴν σὺγκρουση του μέ τὸν ΠΕΤΡΟ ἐξαιτίας τῶν χωριστικῶν ἀπόψεων τῶν ἰουδαιοχριστιανῶν τοῦ ΙΑΚΩΒΟΥ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΥ γιὰ τοὺς ἐξ Ἐθνῶν ἀπερίτμητους χριστιανούς, ἐνῶ ΑΓΝΟΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ.
Τὸ ἐν λόγῳ Εὐαγγελιο γραμμένο σὲ καλὰ ἑλληνικὰ χωρὶς ἑβραϊσμοὺς γύρω στὸ 85μΧ ἀπευθύνεται σὲ ἐθνικὸ κοινό.
5) τὸ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ γνώρισε δύο τουλάχιστον ἐκδόσεις ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὸ ΚΕΦ.21 ποὺ προστέθηκε μετὰ τὴν πρώτη ἔκδοση ποὺ τελείωνε στὸν στῖχο 20,30 ,γράφτηκε περὶ τὸ 90μΧ πιθανῶς στὴν Ἔφεσο μᾶλλον ἀπὸ τὸν λεγόμενο Ἰωάννη ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟ (ἔτσι αύτοαποκαλεῖται ὁ ἴδιος στὶς ΙΩΑΝΝΙΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ). Γι αύτὸν μιλᾶ καὶ ὁ ΠΑΠΙΑΣ (βλ. Εὐσέβιος, Ἐκκλ.Ἱστ. Γ' 39,3‒4) καὶ δὲν πρέπει νὰ ταυτίζεται μὲ τὸν Ἰωάννη υἱὸ ΖΕΒΕΔΑΙΟΥ ὁ ὁποῖος ἦταν ΨΑΡΑΣ στὴν Γαλιλαία καὶ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶχε τὴν γνώση τῶν ΕΚΛΕΠΤΥΣΜΕΝΩΝ ἑλληνικῶν τοῦ Δ' ΕΥΑΓΓ. καθὼς καὶ τῆς ΦΙΛΩΝΕΙΑΣ φιλοσοφίας περὶ ΛΟΓΟΥ {=Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λὸγος}.
Σκοπὸς τοῦ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ποὺ χρησιμοποιεῖ τὸν ΠΛΑΤΩΝΙΚΟ ΔΥΙΣΜΟ οὐρανίων καὶ γήινων ὄντων εἶναι νὰ ἐπιλύσει τὸ πρόβλημα τῆς ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ποὺ ταλάνισε τὴν Ἐκκλησία στὰ τέλη τοῦ 1ου αἰ. μέ τὴν εἰσαγωγὴ τῆς θεολογίας τοῦ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ , ἡ ὁποία μετασχημάτισε τὴν ἀρχέγονη Ἐκκλησία ἀπὸ ἐσχατολογικὴ κοινὀτητα ποὺ προσμένει τὸ Τέλος (σὰν κάποιους σημερινοὺς Ἰεχωβᾶδες, Ἀντβεντιστὲς ἢ Πεντηκοστιανούς...) σέ Μυστηριακὴ Θρησκεία .
Γι αύτὸ καὶ ἔκτοτε ὅλη ἡ μετέπειτα θεολογία τῆς Ἐκκλησίας θεμελιώθηκε πάνω στὸ Δ' Εὐαγγέλιο.
