Διαμαντῆς Κούτουλας / Diamantis Koutoulas

Πρόκειται γιὰ τὴν κύρια καὶ πιὸ δυσνόητη διάκριση στὴν πλατωνικὴ φιλοσοφία ,ἡ διαφορὰ μεταξὺ τῆς Ἰδέας τοῦ ΑΓΑΘΟΥ καὶ τοῦ ΘΕΟΥ, ἡ ὁποία ἔχει ταλανίσει φιλόσοφους καὶ θεολόγους ἤδη ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα.   Ἐξηγῶ ἐν συντομίᾳ καὶ ἐν ἁπλότητι γιὰ κάποιους μεταπτυχιακοὺς φοιτητές, παλιοὺς μαθητές μου, ποὺ νοιώθουν πελαγωμένοι· 1. Καταρχάς μιὰ διευκρίνιση:   τὸ "Καλόν" , ἡ Ἰδέα τοῦ ΑΓΑΘΟΥ, εἶναι ΙΔΕΑ {=ΣΧΕΔΙΟ/ΜΟΡΦΗ} , ἐνῶ ὁ Θεὸς  εἶναι ΨΥΧΗ, ἡ "ἀρίστη ψυχή". * Μάλιστα ἡ Ἰδέα τοῦ ΑΓΑΘΟΥ δὲν πρέπει νὰ συγκαταλέγεται στὶς ΙΔΕΕΣ γιατὶ δὲν ἰσχύει γιὰ τὸ ΑΓΑΘΟ ἡ διάκριση ΟΥΣΙΑΣ(essentiae/So-sein) & ΥΠΑΡΞΗΣ(esse/Sein), ἀφοῦ τὸ ΑΓΑΘΟ εἶναι ἡ ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ καὶ συνεπῶς "βρίσκεται πέρα ἀπὸ τὸ Εἶναι"—ἐξ οὗ καὶ ἡ γνώση τοῦ Ἀγαθοῦ,κατὰ Πλάτωνα,  εἶναι τὸ προϊὸν  ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΑΣΗΣ {=θέασης/ ΙΔΕΙΝ τὸ Ἀγαθόν}.   Ἡ χριστιανικὴ σκἐψη ὀνόμασε ΘΕΟ  ἀκριβῶς τὸ πλατωνικὸ ΑΓΑΘΟ , ὄχι τὸν Θεὸ τοῦ πλατωνισμοῦ, ἐπειδὴ  στὴν Σάρκωση τοῦ Λόγου ΣΥΓΚΕΡΑΣΤΗΚΑΝ Οὐσία καὶ Ὕπαρξη.  ΚΑΙ ΑΠΟ

Συχνὰ ὁ φιλόλογος ἢ ὁ ἱστορικὸς ποὺ μελετᾶ διάφορα κείμενα διαδραματίζει τὸν ρόλο...ντετέκτιβ  ποὺ προσπαθεῖ  νὰ ἀνιχνεύσει τὸ ΥΠΟΡΡΗΤΟ νόημα τῶν κειμένων ,ὄχι τόσο ἀπὸ τὰ λεγόμενα ,ὅσον ἀπὸ τὰ ΜΗ ΛΕΓΟΜΕΝΑ..  Ἐξηγοῦμαι· Τά "οὐαί" {=ΆΛΛΟΙΜΌΝΟ} ποὺ ΛΕΙΠΟΥΝ ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Ἰησοῦ στὰ Εὐαγγέλια εἶναι πιὸ ἀποκαλυπτικὰ ἴσως ,ἀπὸ τὰ "οὐαί" ποὺ ὑπάρχουν.... Συγκεκριμένα : ὁ Ἰησοῦς ΔΕΝ εἶπε ΟΥΑΙ : —στοὺς Ρωμαίους —στοὺς Ζηλωτὲς  —στοὺς Ἐσσαίους —στοὺς Λευίτες —στοὺς κλέφτες,ληστές κλπ "ποινικούς" παραβάτες  —στὸ Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων —στὸ Σανχεντρίν {=Συνέδριο} ὅπου πλειοψηφοῦσαν οἱ Σαδδουκαῖοι —στὴν Ἡρωδιανὴ Δυναστεία. Ἀντιθέτως,τὰ "οὐαί" τοῦ Ἰησοῦ ἐστράφησαν μόνον κατὰ τῶν ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ &  ΓΡΑΜΜΑΤΕΩΝ (δηλ. ΘΕΟΛΟΓΩΝ=ΡΑΒΒΙΝΩΝ). .  Δηλαδὴ τὰ ΟΥΑΙ τοῦ Ἰησοῦ ἐστράφησαν ΜΟΝΟΝ  κατά τοῦ μεγαλύτερου ΚΟΜΜΑΤΟΣ* τῆς ἐποχῆς, τῶν ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ,καθὼς καὶ ΟΛΩΝ τῶν λοιπῶν ΘΕΟΛΟΓΩΝ/ΡΑΒΒΙΝΩΝ (καθότι οἱ Γραμματεῖς/Νομοδιδάσκαλοι δηλ. οἱ ΕΡΜΗΤΕΥΤΕΣ τῆς  Torah δὲν ἀνῆκαν ἀποκλ