Πέτρος ἢ Παῦλος ; (Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΕΓΟΝΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ)
1) Γιὰ τοὺς θεολόγους δὲν ὑπάρχει δίλημμα, ὅμως γιὰ τοὺς ἱστορικοὺς ὑπῆρξε.
Ἐξηγῶ·
στὴν Ἀντιόχεια ὅταν πολλοί, ἐξ Ἐθνῶν προερχόμενοι, βαπτίστηκαν χριστιανοὶ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΙΟΥΔΑΙΟΙ (περιτομὴ κλπ) τέθηκε ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΡΑΓΜΑΣΙΝ τὸ ἐρώτημα τοῦ πῶς θὰ συνευρεθοῦν στὴν ΚΟΙΝΗ ΤΡΑΠΕΖΑ οἱ Ἑβραῖοι χριστιανοί (πού δέν ἔτρωγαν χοιρινὸ καὶ ἦταν περιτμημἐνοι) με τοὺς Ἐθνικοὺς χριστιανούς.
Ὁ Παῦλος ἐφάρμοσε τὶς ΚΟΙΝΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ στὴν μικτὴ Ἐκκλησία τῆς ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ βάσει τῆς ἀντίληψης ὅτι "Η ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΟΥΔΕΝ ΩΦΕΛΕΙ" ,
ἀλλὰ ὅταν ἦρθαν ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΥ, ἡγέτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἱερουσαλήμ, ΟΙ ΔΥΟ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΧΩΡΙΣΤΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ καὶ ὁ Πέτρος πῆγε τότε μέ τὴν πλευρὰ τοῦ Ἰακώβου.
Ὅλα αυτὰ τὰ μαθαίνουμε ἀπὸ τὸν ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ στὴν ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ του ὅπου γράφει:
< Ὅτε δὲ ἦλθε Πέτρος εἰς Ἀντιόχειαν, κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην, ὅτι κατεγνωσμένος ἦν. Πρὸ τοῦ γὰρ ἐλθεῖν τινας ἀπὸ Ἰακώβου μετὰ τῶν ἐθνῶν συνήσθιεν· ὅτε δὲ ἦλθον, ὑπέστελλε καὶ ἀφώριζεν ἑαυτόν, φοβούμενος τοὺς ἐκ περιτομῆςΚαὶ συνυπεκρίθησαν αὐτῷ καὶ οἱ λοιποὶ Ἰουδαῖοι, ὥστε καὶ Βαρνάβας συναπήχθη αὐτῶν τῇ ὑποκρίσει. Ἀλλ' ὅτε εἶδον ὅτι οὐκ ὀρθοποδοῦσι πρὸς τὴν ἀλήθειαν τοῦ εὐαγγελίου, εἶπον τῷ Πέτρῳ ἔμπροσθεν πάντων· εἰ σὺ Ἰουδαῖος ὑπάρχων ἐθνικῶς ζῇς καὶ οὐκ ἰουδαϊκῶς, τί τὰ ἔθνη ἀναγκάζεις ἰουδαΐζειν;> {ΓΑΛ,.2,11‒14}.
[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : Ὅταν ἦρθε ὁ Πέτρος στὴν Ἀντιόχεια, τοῦ ἀντιμίλησα κατὰ πρόσωπο, γιατί ἦταν ἀξιοκατάκριτος. Ἐπειδὴ πρὶν ἔρθουν μερικοὶ ἄνθρωποι τοῦ Ἰακώβου, ἔτρωγε στὰ κοινὰ δεῖπνα μαζὶ μὲ τοὺς ἐθνικούς· ὅταν ὅμως ἤρθαν, ὑποχωροῦσε καὶ διαχώριζε τὴ θέση του, ἐπειδὴ φοβόταν τοὺς Ἰουδαίους. Μαζί του ἄρχισαν νὰ ὑποκρίνονται καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἰουδαῖοι, σὲ σημεῖο ποὺ παρασύρθηκε στὴν ὑποκρισία τους ἀκόμα κι ὁ Βαρνάβας! Ἐγὼ ὅμως ὅταν εἶδα πὼς δὲν βαδίζουν σύμφωνα μὲ τὴν ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου, εἶπα στὸν Πέτρο μπροστὰ σ' όλους: «Ἐὰν ἐσὺ ποὺ εἶσαι Ἰουδαῖος συμπεριφέρεσαι σὰν ἐθνικὸς κι ὄχι ὡς πιστὸς στὸ Νόμο Ἰουδαῖος, τότε γιατί ἐξαναγκάζεις τοὺς ἐθνικοὺς νὰ συμπεριφέρονται σὰν Ἰουδαῖοι;»]
Δὲν ξέρουμε ΤΙ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ Ο ΠΕΤΡΟΣ·ξέρουμε μόνον πὼς ἔκτοτε ὁ ΠΑΥΛΟΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ καὶ κήρυξε στὴν Ἑλλάδα καὶ Μικρασία.
Ξέρουμε ἐπίσης ὅτι κι ὁ Πέτρος πῆγε στὴν ΡΩΜΗ καὶ ἡ Ἐκκλησία ἐκεῖ ΗΤΑΝ ΜΙΚΤΗ—ἄρα φαίνεται ὅτι ὁ Πὲτρος ἐπανῆλθε στὶς ἀπόψεις περὶ περιτομῆς τῶν ἐθνικῶν τοῦ Παὺλου καὶ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ.
Γι αύτὸ γιὰ τοὺς θεολόγους δὲν ὑπάρχει δίλημμα, ἀλλὰ ἰσχύει τό "Πέτρος ΚΑΙ Παῦλος".
Ἐμεῖς πάντως σὴμερα εἴμαστε ἀπόγονοι τῶν Ἐκκλησιῶν τοῦ Παύλου κι ὄχι τῆς <ἰουδαιοχριστιανικῆς> Ἐκκλησίας τοῦ Ἰακώβου τῆς Ἱερουσαλήμ, γι αὐτὸ τρῶμε χοιρινὸ , δὲν τηροῦμε τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου, οὔτε τὶς λοιπὲς διατάξεις τοῦ Νόμου {=Torah}.
Σὲ κάθε περίπτωση τὸ ἔργο τοῦ ΠΑΥΛΟΥ κι ὄχι τοῦ Πέτρου ἦταν ποὺ ἀπεδείχθη κοσμοϊστορικό, διότι χωρὶς τὸν Παῦλο ὁ χριστιανισμὸς θὰ εἶχε μείνει μιὰ "αἵρεση", σέχτα ἢ ἐκδοχὴ τοῦ Ἑβραϊσμοῦ κι ὄχι ἡ θρησκεία πού κατέκτησε τὴν ἑλληνορρωμαϊκὴ οἰκουμένη.
2) Τὰ ἀρχαιότερα κείμενα καὶ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ εἲναι οἱ ἐπιστολὲς τοῦ ΠΑΥΛΟΥ γραμμένες πολὺ πρώιμα δηλ. μεταξὺ 50—60μΧ, ἄρα μᾶς περιγράφουν τὴν ἀληθινὴ εἰκόνα τῆς πρώτης Ἐκκλησίας μὲ τά μάτια ΕΝΟΣ ΑΥΤΟΠΤΗ ΜΑΡΤΥΡΑ.
Οἱ ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου ὅμως ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ διότι ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ & ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ.
Γεννᾶται λοιπὸν τὸ ἐρώτημα· ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ
ΝΑ ΑΝΕΛΗΦΘΗ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ... ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΠΑΥΛΟ;
ἢ ΝΑ ΥΠΗΡΞΕ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΕΜΑΘΕ Ο ΠΑΥΛΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟΣΑ ΠΕΡΙ ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑΣ & ΠΕΡΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ; (παρεπιπτόντως τὴν Πεντηκοστὴ ἀγνοεῖ καὶ τὸ "ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ" παρ’ὅλο ποὺ μιλᾶ ἐἰδικῶς περὶ Παρακλήτου).
Τί ἔχει συμβεῖ ἐδῶ;
Ἰδοὺ λοιπὸν τί δέχεται ἡ σὺγχρονη ΙΣΤΟΡΙΚΗ ἔρευνα ἐπ’αὐτοῦ·
ὁ Παῦλος ΕΙΔΕ τὸν Ἀναστάντα ὄπως καὶ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ—περὶ τοὺς 500—
ὄχι ὅμως μὲ τὸ ὑλικὸ του σῶμα ἀλλά ΜΕ ΤΟ ΔΟΞΑΣΜΕΝΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΩΜΑ (ὅ,τι καὶ νὰ ἦταν αύτό...).
Ἀργὀτερα ὅμως ὅταν οἱ Ἑβραῖοι ἔκαναν λόγο περί...φαντάσματος, ἠ Ἐκκλησία μίλησε περὶ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ Ἀνάστασης τοῦ Ἰησοῦ , ἠ ὀποία κατόπιν, γέννησε τὴν ἀνάγκη τῆς ΕΠΙΓΕΙΑΣ Παρουσίας τοῦ Ἰησοῦ, ἔστω γιὰ 40 ημέρες .
ΑΠΟ ΕΔΩ ΠΡΟΕΚΥΨΕ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΑΝΑΛΗΨΗΣ τοῦ Χριστοῦ ἐν σώματι στοὺς οὐρανούς. ΤΕΤΟΙΑ ΟΜΩΣ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ἀφοῦ γιὰ τὴν ΠΡΩΤΗ Ἐκκλησία ὁ ΑΝΑΣΤΑΣ Ἰησοῦς δὲν εἶχε ὐλικὸ σῶμα ἀλλὰ ἐπουράνιο.
Κάτι ἀνάλογο συνέβη καὶ μὲ τὴν διήγηση περὶ Πεντηκοστῆς.
Προἐκυψε ἀπὸ τὴν ἀνάγκη τῆς μεταπαύλειας Ἐκκλησίας νὰ ἀπαντήσει στὴν ΝΕΑ ΜΟΡΦΗ τῆς ἐβραϊκῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς ὅπως ΑΥΤΗ ΕΙΧΕ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΤΟ 70μΧ ὅταν οἱ Ἑβραῖοι δὲν μποροῦσαν πιὰ νὰ ἀφιερώσουν τὰ ΠΡΩΤΟΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ στὸ Ναὸ σύμφωνα μὲ τὴν βιβλικὴ παρἀδοση (ΕΞ.23,16 & ΔΕΥΤ.16,9) κι ἔτσι ἑόρταζαν κατά τὴν Πεντηκοστὴ τὴν ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ (Torah) ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΤΟ ΣΙΝΑ.
(Περιγραφὴ τῆς θεοφανείας τοῦ Σινᾶ μὲ ΒΟΗ καὶ ΠΥΡΙΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΦΩΤΙΑΣ παρουσιάζει ὁ γνωστὸς ΦΙΛΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ στὸ ἔργο του"ΠΕΡΙ ΔΕΚΑΛΟΓΟΥ", Ι, 32‒35. —Βλ.ἐπίσης καὶ Σ.ΑΓΟΥΡΙΔΗ, ΠΥΡ̣ΙΝΟΣ ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ, Ἄρτος Ζωῆς,1992, σελ. 62 κ.ἑξ.)
Τὴν ἐποχὴ ὅμως τῆς πρώτης Ἐκκλησίας ποὺ ζεῖ
ὁ Παῦλος (δηλ. ΠΡΙΝ τὸ 70μΧ) Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΕΧΕΙ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΓΕΩΡΓΙΚΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ (ΔΕΥΤ.16,3) ἐπειδὴ ὐπάρχει ἀκόμα ὁ Ναὸς καὶ μποροῦν οἱ Ἑβραῖοι νὰ προσφέρουν ἐκεῖ τά πρωτογεννήματα τοῦ θερισμοῦ σύμφωνα μὲ τὴν ΒΙΒΛΙΚΗ παράδοση τῆς Πεντηκοστῆς.
Ὅταν ὅμως μετὰ τὸ 70μΧ ἂλλαξε ἡ μορφὴ καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς ἑβραϊκῆς Πεντηκοστῆς
ἡ Ἐκκλησία χρειάστηκε νὰ ἀπαντήσει στὸ ΝΕΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ τῆς ραββινικῆς Πεντηκοστῆς μέ τὴν δική της διήγηση περὶ Πεντηκοστῆς τὴν ἀναγόμενη στὴν ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΙΩΗΛ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ.
