Πέτρος ἢ Παῦλος ;
Γιὰ τοὺς θεολόγους δὲν ὑπάρχει δίλημμα, ὅμως γιὰ τοὺς ἱστορικοὺς ὑπῆρξε.
Ἐξηγῶ·
στὴν Ἀντιόχεια ὅταν πολλοί, ἐξ Ἐθνῶν προερχόμενοι, βαπτίστηκαν χριστιανοὶ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΙΟΥΔΑΙΟΙ (περιτομὴ κλπ) τέθηκε ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΡΑΓΜΑΣΙΝ τὸ ἐρώτημα τοῦ πῶς θὰ συνευρεθοῦν στὴν ΚΟΙΝΗ ΤΡΑΠΕΖΑ οἱ Ἑβραῖοι χριστιανοί (πού δέν ἔτρωγαν χοιρινὸ καὶ ἦταν περιτμημἐνοι) με τοὺς Ἐθνικοὺς χριστιανούς.
Ὁ Παῦλος ἐφάρμοσε τὶς ΚΟΙΝΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ στὴν μικτὴ Ἐκκλησία τῆς ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ βάσει τῆς ἀντίληψης ὅτι "Η ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΟΥΔΕΝ ΩΦΕΛΕΙ" ,
ἀλλὰ ὅταν ἦρθαν ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΥ, ἡγέτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἱερουσαλήμ, ΟΙ ΔΥΟ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΧΩΡΙΣΤΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ καὶ ὁ Πέτρος πῆγε τότε μέ τὴν πλευρὰ τοῦ Ἰακώβου.
Ὅλα αυτὰ τὰ μαθαίνουμε ἀπὸ τὸν ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ στὴν ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ του ὅπου γράφει:
< Ὅτε δὲ ἦλθε Πέτρος εἰς Ἀντιόχειαν, κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην, ὅτι κατεγνωσμένος ἦν. Πρὸ τοῦ γὰρ ἐλθεῖν τινας ἀπὸ Ἰακώβου μετὰ τῶν ἐθνῶν συνήσθιεν· ὅτε δὲ ἦλθον, ὑπέστελλε καὶ ἀφώριζεν ἑαυτόν, φοβούμενος τοὺς ἐκ περιτομῆςΚαὶ συνυπεκρίθησαν αὐτῷ καὶ οἱ λοιποὶ Ἰουδαῖοι, ὥστε καὶ Βαρνάβας συναπήχθη αὐτῶν τῇ ὑποκρίσει. Ἀλλ' ὅτε εἶδον ὅτι οὐκ ὀρθοποδοῦσι πρὸς τὴν ἀλήθειαν τοῦ εὐαγγελίου, εἶπον τῷ Πέτρῳ ἔμπροσθεν πάντων· εἰ σὺ Ἰουδαῖος ὑπάρχων ἐθνικῶς ζῇς καὶ οὐκ ἰουδαϊκῶς, τί τὰ ἔθνη ἀναγκάζεις ἰουδαΐζειν;> {ΓΑΛ,.2,11‒14}.
[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : Ὅταν ἦρθε ὁ Πέτρος στὴν Ἀντιόχεια, τοῦ ἀντιμίλησα κατὰ πρόσωπο, γιατί ἦταν ἀξιοκατάκριτος. Ἐπειδὴ πρὶν ἔρθουν μερικοὶ ἄνθρωποι τοῦ Ἰακώβου, ἔτρωγε στὰ κοινὰ δεῖπνα μαζὶ μὲ τοὺς ἐθνικούς· ὅταν ὅμως ἤρθαν, ὑποχωροῦσε καὶ διαχώριζε τὴ θέση του, ἐπειδὴ φοβόταν τοὺς Ἰουδαίους. Μαζί του ἄρχισαν νὰ ὑποκρίνονται καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἰουδαῖοι, σὲ σημεῖο ποὺ παρασύρθηκε στὴν ὑποκρισία τους ἀκόμα κι ὁ Βαρνάβας! Ἐγὼ ὅμως ὅταν εἶδα πὼς δὲν βαδίζουν σύμφωνα μὲ τὴν ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου, εἶπα στὸν Πέτρο μπροστὰ σ' όλους: «Ἐὰν ἐσὺ ποὺ εἶσαι Ἰουδαῖος συμπεριφέρεσαι σὰν ἐθνικὸς κι ὄχι ὡς πιστὸς στὸ Νόμο Ἰουδαῖος, τότε γιατί ἐξαναγκάζεις τοὺς ἐθνικοὺς νὰ συμπεριφέρονται σὰν Ἰουδαῖοι;»]
Δὲν ξέρουμε ΤΙ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ Ο ΠΕΤΡΟΣ·ξέρουμε μόνον πὼς ἔκτοτε ὁ ΠΑΥΛΟΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ καὶ κήρυξε στὴν Ἑλλάδα καὶ Μικρασία.
Ξέρουμε ἐπίσης ὅτι κι ὁ Πέτρος πῆγε στὴν ΡΩΜΗ καὶ ἡ Ἐκκλησία ἐκεῖ ΗΤΑΝ ΜΙΚΤΗ—ἄρα φαίνεται ὅτι ὁ Πὲτρος ἐπανῆλθε στὶς ἀπόψεις περὶ περιτομῆς τῶν ἐθνικῶν τοῦ Παὺλου καὶ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ.
Γι αύτὸ γιὰ τοὺς θεολόγους δὲν ὑπάρχει δίλημμα, ἀλλὰ ἰσχύει τό "Πέτρος ΚΑΙ Παῦλος".
______
ΥΓ. ἐμεῖς σὴμερα εἴμαστε ἀπόγονοι τῶν Ἐκκλησιῶν τοῦ Παύλου κι ὄχι τῆς <ἰουδαιοχριστιανικῆς> Ἐκκλησίας τοῦ Ἰακώβου τῆς Ἱερουσαλήμ, γι αὐτὸ τρῶμε χοιρινὸ , δὲν τηροῦμε τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου, οὔτε τὶς λοιπὲς διατάξεις τοῦ Νόμου {=Torah}.
Σὲ κάθε περίπτωση τὸ ἔργο τοῦ ΠΑΥΛΟΥ κι ὄχι τοῦ Πέτρου ἦταν ποὺ ἀπεδείχθη κοσμοϊστορικό, διότι χωρὶς τὸν Παῦλο ὁ χριστιανισμὸς θὰ εἶχε μείνει μιὰ "αἵρεση", σέχτα ἢ ἐκδοχὴ τοῦ Ἑβραϊσμοῦ κι ὄχι ἡ θρησκεία πού κατέκτησε τὴν ἑλληνορρωμαϊκὴ οἰκουμένη.
