Ἡ Χριστιανικὴ Ἐκκλησία ὑπῆρξε φαινόμενο τῶν Πόλεων.
1) Ἂν καὶ ἡ κίνηση τοῦ Ἰησοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων εἶχε τὰ χαρακτηριστικὰ περιοδευόντων κηρύκων, ἡ Ἐκκλησία ἤδη ἑξαρχῆς (βλ.ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΑΥΛΟΥ) ἐντοπίστηκε στὰ πλαίσια τῶν ΠΟΛΕΩΝ τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας.
Γι αὐτὸ παρατηροῦμε ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΣ στὶς Παύλειες Ἐπιστολές (τὰ ἀρχαιότερα χριστιανικὰ κείμενα) ὅτι κάθε φορὰ ποὺ χρησιμοποεῖται ὁ ὅρος <ΕΚΚΛΗΣΙΑ> γιὰ εὐρύτερες περιοχὲς χρησιμοποιεῖται ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ἀριθμός {πχ. <ἐκκλησίες τῆς Μακεδονίας>}, ἐνῶ ὅταν πρόκειται γιὰ μία πόλη χρησιμοποιεῖται ΕΝΙΚΟΣ {πχ. <ἐκκλησία τῆς Κορίνθου}.
Ἐξάλλου πάντοτε (καὶ μέχρι σήμερα) ὁ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΕΩΣ.
2) Ἀπὸ τὴν ἱστορία ἐπίσης γνωρίζουμε ὅτι ὁ θεσμὸς τῶν ἑλληνικῶν ΠΟΛΕΩΝ θεμελιώθηκε στὸν θεσμὸ τῶν ΔΗΜΩΝ [ βλ. πχ. τὸν προσδιορισμό <ΑΛΩΠΕΚΗΘΕΝ> {=ἐκ τοῦ δήμου "Ἀλωπεκῆς"} στὸ ὄνομα τοῦ Σωκρἀτη ] καὶ τῆς ΚΛΗΡΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ (τουλάχιστον ἐν Ἀθήναις).
Ἔτσι περιγράφει καὶ ὁ ΛΟΥΚΑΣ στίς <ΠΡΑΞΕΙΣ> τὴν κλήρωση τοῦ ΜΑΤΘΙΑ ὡς 12ου Ἀποστόλου στὴν θέση τοῦ Ἰσκαριώτη, σύμφωνα μέ τὸν νόμο τῆς ΚΛΗΡΩΣΗΣ ΕΚ ΠΡΟΚΡΙΤΩΝ τῆς ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ποὺ ἀναφέρει ὁ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ στήν <ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ>.
Ἀκόμα καὶ ὁ ἴδιος ὁ ὅρος <ΕΚΚΛΗΣΙΑ> παραπέμπει στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ πόλη {=ἐκκλησία τοῦ δήμου} ὅπως ἄλλωστε καὶ ὁ θεσμὸς τῶν ΣΥΝΟΔΩΝ.
Ὠστόσο, πηγὴ τοῦ Δικαίου στὴν ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ Ἐκκλησία δέν εἶναι ὁ Δῆμος {=λαός, δηλ. ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία } ἀλλὰ ὁ ΘΕΟΣ, τὸν ὁποῖον βεβαίως ἐκπροσωπεῖ ὁ Ἐπίσκοπος καὶ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΕΙ, ὅμως χειροτονεῖ ΠΑΝΤΑ μέσα στὰ πλαίσια τῆς εύχαριστιακῆς ΣΥΝΑΞΕΩΣ, δηλ. τῆς Ἐκκλησίας.
Καὶ κάθε τοπικὴ Ἐκκλησία δηλ. Ἐκκλησία τῆς πόλης εἶναι ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΗ. Γράφει ὁ μακαριστὸς μητρ.Περγάμου, ΙΩ.ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ
<ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ ΠΟΛΙΣ ,τὸ αύτοδιοίκητο αύτὸ τοπικὸ σῶμα, ἐπἐζησε μέσα στὴν συγκεντρωτικὴ ρωμαϊκὴ αύτοκρατορία μὲ τὴν μορφὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ ὀργανωμένου ὡς ἐκκλησίες ΠΟΛΕΩΝ> {ΙΩ.ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ, Ἑλληνισμὸς καὶ Χριστιανισμός, ἐκδ.Ἀποστολικῆς Διακονίας, 2003, σελ.138}
3) Ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους δήμους προῆλθαν τὸν 3ο αἰ.μΧ οἱ χριστιανικὲς ΕΝΟΡΙΕΣ πάνω στὶς ὁποῖες θεμελιώθηκε ἔκτοτε ἡ Ἐκκλησία. Κι ἔτσι ἐνῶ στὴν ἀρχὴ οἱ Πρεσβύτεροι ἀποτελοῦσαν τὸ Συμβούλιο τοῦ Ἐπισκόπου τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πόλεως, μὲ τὴν ἵδρυση ἐνοριῶν κατὰ δῆμο, ἄρχισε κάθε πρεσβύτερος νὰ προΐσταται τῆς ἐνοριακῆς ἐκκλησιαστικῆς σύναξης, χωρὶς νὰ ἀπαιτεῖται ἡ παρουσία τοῦ Ἐπισκόπου τῆς Πόλεως.
4) Πυρῆνας καὶ κύτταρο τῆς Ἐνορίας ἦταν (καὶ εἶναι πάντα ) ἡ Οἰκογένεια.
Συνεπῶς , καταστρέφοντας κάποιος τὸν θεσμὸ τῆς Οἰκογένειας, διαλύει εὔκολα τὴν ΕΝΟΡΙΑ
( τὸ κύτταρο τῆς Ἐκκλησίας) μετατρἐποντας τὴν Χριστιανικὴ Ἐκκλησία σέ... ΜΚΟ ἀμφιβόλου ἀξίας κινημάτων...
ΚΑΙ Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ.
____
ΥΓ . (ἄσχετο): μοῦ προκαλοῦν γέλωτα οἱ ἄστοχες μεταφράσεις βιβλικῶν κειμένων στὴν δημοτική,
ὁπως πχ. ἡ ἀπόδοση τοῦ <τὰ πάντα ἐν πᾶσι> τοῦ Παύλου μὲ τό... <τὰ πάντα σὲ ὅλα> ποὺ θυμίζει...Ἀλέφαντο...
