Ο ἐξιαλαμισμὸς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας πραγματοποιήθηκε μἐσῳ τῶν Δερβίσηδων.
Ἀπὸ τὰ θεμελιακὰ ἐπιστημονικὰ συγγράμματα τὸ συγκεκριμένο τοῦ καθηγητῆ .Σ. ΒΡΥΩΝΗ (Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟΥ, 11ος—15ος ΑΙΩΝΑΣ, ΜΙΕΤ, 2000) παρουσιάζει μιὰν ἱστορικὴ ἀλήθεια ποὺ συχνά λησμονοῦμε.
Ἐξηγεῖ ὁ ΒΡΥΩΝΗΣ ὅτι ὁ ἐξισλαμισμὸς τῆς ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ ( πού ξεκίνησε ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ ΣΟΥΛΤΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΡΟΥΜ τοῦ ΙΚΟΝΙΟΥ καὶ ὁλοκληρώθηκε ἐπὶ ΟΘΩΜΑΝΩΝ ) ὀφειλόταν στὸν θρησκευτικὸ συγκρητισμὸ τῶν ΔΕΡΒΙΣΗΔΩΝ (12ος‒13ος αἰ.)
Συγκεκριμένα , οἱ βυζαντινοὶ πληθυσμοὶ τῆς Μικρασίας πού μετὰ τὶς εἰσβολὲς τῶν Τουρκικῶν φύλων εἶχαν μείνει ΧΩΡΙΣ ΚΛΗΡ̣ΙΚΟΥΣ (οἱ ὁποῖοι κατέφυγαν στὴν Κων/πολη) δηλ. ΧΩΡΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ , μὲ τὸν καιρὸ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΤΗΚΑΝ μέσῳ τοῦ συγκρητισμοῦ τῶν ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΩΝ ΤΑΓΜΆΤΩΝ τῶν ΔΕΡΒΙΣΗΔΩΝ καὶ τῆς προπαγάνδας τῶν ΑΛΕΒΙΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ (σούφι,μπεκτατσῆδες, μεβλεβίδες, κλπ)
Συγκεκριμένα οἱ ἀλεβῆδες καί δερβίσηδες, ΔΗΘΕΝ ἀφανάτιστοι καὶ ἀνεξίθρησκοι, βοηθοῦσαν τοὺς ἀναξιοπαθοῦντες Μικρασιᾶτες, ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος.
Το ἁποτἐλεσμα ;
Ἡ πρὠτη γενιὰ τῶν βοηθουμένων βυζαντινῶν πληθυσμῶν παρἐμεινε ὀρθόδοξη , ἡ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΞΙΣΛΑΜΣΤΗΚΕ άσμἐνως.
Καὶ ἐξισλαμιζόμενη ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΤΗΚΕ χάνοντας καὶ τὴν γλῶσσα της.
Το ἑκπληκτικὸ ποιὸ εἲναι;
Ὀτι οἱ ὀρθόδοξοι ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΔΕΣ τῆς ΑΝΑΤΟΛΙΑΣ (Καππαδοκίας ,Καραμανίας κλπ) ποὺ δέν εἶχαν ἀπἐναντι τους τοὺς "ΦΙΛΕΛΕ" ἀλεβῆδες ἀλλά τοὺς ἄγριους ΓΑΖΗΔΕΣ Σουνῖτες, κράτησαν τὸν χριστιανισμό τους, ἀπωλέσαντες μόνο τὴν γλῶσσα τους ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΓΡΑΦΑΝ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ {πρόκειται γιὰ τὰ λεγόμενα "ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΔΙΚΑ"}
ἐνῶ ΤΟ 1/2 ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΚΑΙ
ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ (ὅσοι ἐξισλαμίστηκαν διατήρησαν τὴν γλῶσσα τους.
Παρομοίως στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο οἱ ἐξισλαμισθέντες διατήρησαν τὴν γλῶσσα τους ,πχ ΤΟΥΡΚΟΚΡΗΤΙΚΟΙ, ΒΑΛΑΑΔΕΣ Γρεβενῶν κλπ).
Κατά τὸν αἰῶνα τῆς ΑΛΩΣΗΣ τοῦ 1453,
ΟΛΗ ἡ ΜΙΚΡΑΣΙΑ ἔχει ὑποστεῖ μιάν ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗ πολιτισμικὴ μεταβολή :
ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ & ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΕΤΑΒΛΗΘΗΚΕ ΣΕ ΤΟΥΡΚΟΦΩΝΗ & ΙΣΛΑΜΙΚΗ.
Τεκμήρια ὅλης αὐτῆς τῆς μεταβολῆς εἶναι οἱ κατάλογοι ΕΣΟΔΩΝ τῶν Μικρασιατικῶν Μητροπόλεων ποὺ δείχνουν τὴν ἀπίσχανση τοῦ χριστιανικοῦ ποιμνίου στὴν ΙΩΝΙΑ ἤδη ἀπὸ τὸ 1300.
[ Τό 1304 καταλήφθηκε ἀπὸ τοὺς ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ, ἡ ΕΦΕΣΟΣ, τό 1318 ἡ ΣΜΥΡΝΗ, τό1331 ἡ ΝΙΚΑΙΑ, τό 1337 ἡ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑ].
Ἔτσι ἐνῶ στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς καταλόγους ἐπὶ Ἀνδρόνικου Β’ (+1332μΧ) ἀναγράφονται 56 μητροπόλεις στὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ 56 στὴν Εὐρώπη— ἐπὶ Λέοντος ΣΤ’ (+912μΧ) ἡ ἀντιστοιχία εἶναι 32 μητροπόλεις στὴν Μικρασία καὶ 19 στὴν Εὐρώπη—κατὰ τὸν 15ο αἰ. (1400 κ.ἑξ.) οἱ Ἐπισκοπικοὶ Κατάλογοι ἀναφέρουν 17 μητροπόλεις (μὲ ΜΙΑ μόνο Ἀρχιεπισκοπή) στὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ 54 στὰ εὐρωπαϊκὰ ἐδἀφη.
Σύμφωνα ἐπίσης μὲ τοὺς ὀθωμανικοὺς ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥΣ καταλόγους γύρω στὸ 1500 (ἀρχὲς τοῦ 16ου αἰ.) στὴν ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ κατοικοῦν 4.519.985 μουσουλμάνοι, 389.345 χριστιανοὶ καὶ 2.795 Ἑβραῖοι. (ΒΡΥΩΝΗΣ,
ό.π. σ.395)
Ἡ Μικρασία (εἰδικῶς ἡ Ἰωνία, βλ.πχ.ΣΜΥΡΝΗ) ἄρχισε νὰ ἐπανελληνίζεται τοὺς τελευταίους αἰῶνες τῆς ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ (18ος‒19ος) μἐσῳ τῆς οἰκονομικῆς μετανάστευσης ἀπὸ τὸν ἑλλαδικὸ χῶρο ποὺ ἐπέφεραν οἱ ΔΙΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας μὲ τὶς Δυτικὲς Δυνάμεις .
Ὅμως αὐτὸ κρἀτησε, ὡς γνωστόν, μέχρι τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ τοῦ 1922.
______
ΥΓ. Τὸ Βυζάντιο κατέρρευσε οὐσιαστικὰ τὸν 11—12ο αἰ. ἐξαιτίας τῆς σύγκρουσης μεταξὺ τῆς ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΩΝ/ΠΟΛΗΣ καὶ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ καὶ ἔχασε τὴν Μικρὰ Ἀσία ἐξαιτίας τῶν ΔΙΩΓΜΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΡΩΝ.
(Στὶς καλὲς μέρες τοῦ Βυζαντίου,τὸν 10ο αἰ.,
τὸ Θέμα τὸ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΝ ἀπέδιδε 15.000 στρατιῶτες, τὸ ΑΡΜΕΝΙΑΚΟΝ 9.000, τὸ ΒΟΥΚΕΛΛΛΑΡΙΩΝ 8.000, τὸ ΟΨΙΚΙΟΥ 6.000 ὅπως καὶ τὸ ΘΡΑΚΗΣΙΩΝ, τὸ ΠΑΦΛΑΓΟΝΙΑΣ 5.000, τὸ ΣΕΛΕΥΚΕΙΑΣ 5.000 ,τὸ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ 4.000, ὅσο καὶ τὰ ὑπόλοιπα Θέματα ΧΑΡΣΙΑΝΟΥ,ΧΑΛΔΙΑΣ,ΟΠΤΙΜΑΤΩΝ. Ἐν ὄλω, 70.000 ἂνδρες ἀποτελοῦντες τὸ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ποὺ στοίχιζε περὶ τὰ 1.000.000 χρυσᾶ νομίσματα ἐτησίως. Βλ.ΒΡΥΩΝΗΣ, ὅ.π.σελ.441)
Ἀπὸ τὸν μαζικὸ ἐξισλαμισμὸ τοῦ 13ου καὶ 14ου αἰ. ΕΞΑΙΡΕΙΤΑΙ ὁ ΠΟΝΤΟΣ καὶ ὁρισμένες περιοχὲς τῆς Βόρειας Καππαδοκίας, ἐνῶ οἱ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΔΕΣ, ὀπως προαναφέραμε, ἔχασαν τὴν ἑλληνοφωνία τους , γενόμενοι τουρκόφωνοι , διατηρῶντας ὅμως τὴν ὀρθόδοξη πίστη τους .
Ὑπολογίζεται ὅτι κατὰ τὴν Ἀνταλλαγὴ Πληθυσμῶν τοῦ 1923 , τὸ 20% τῶν Μικρασιατῶν Ὀρθοδόξων ποὺ ἦλθαν στὴν Ἑλλάδα ΗΤΑΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΔΕΣ , δὲν γνώριζαν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἀλλὰ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΜΟΝΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΑ.