Τὸ πρόβλημα τῆς φύσης τοῦ " ΕΝΟΣ ". Τὸ ἔσχατο ἐρώτημα τῆς Φιλοσοφίας.]
Ἐν περιλήψει· Τὴν ἀρχὴ φυσικά, ἔκαναν οἱ Προσωκρατικοὶ μὲ τὴν ΕΝΟΡΑΤΙΚΗ σκέψη { ἐνορατικὴ καθόσον δὲν ὑπἀρχει ἐμπειρικὸ δεδομένο—τίποτα δηλ.στὸ παρατηρησιακὸ σύμπαν δὲν ὁδηγεῖ σὲ αὐτὴ τὴ σκέψη} ὅτι ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ. Αὐτὸ ἐκφράζει ἡ προσωκρατικὴ ἰδέα περὶ ΠΡΩΤΗΣ ΑΡΧΗΣ τοῦ Παντός. Μετά ἔρχεται ὁ ΗΡΑΚΕΙΤΟΣ μὲ τὴν διαπίστωση ὅτι ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ , ὁπότε δὲν ὐφίσταται ΣΤΑΘΕΡΗ ἀντικειμενικὴ Πραγματικότητα, ἀφοῦ τὰ πάντα βρίσκονται σὲ συνεχῆ ΡΟΗ, σὲ ἕνα ἀέναο ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ [ ἀπὸ τὸ ἴδιο ποτάμι δὲν περνᾶς δυὸ φορές: ΠΟΤΑΜῼΓΑΡ ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΕΜΒΗΝΑΙ ΔΙΣ Τῼ ΑΥΤῼ —Fr.91] Κατόπιν ὁ ΠΛΑΤΩΝ, ἀκολουθῶν ἀλλὰ καὶ ἀναδομῶν { στὸν "Σοφιστή" } τὸν Παρμενίδη , διαπιστώνει ὄτι ἄν ἡ μιὰ πιθανότητα ἑνὸς ΕΝ ΡΟῌ κόσμου εἶναι τὸ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟ αὐτοῦ { κατὰ Ἡράκλειτο} ἡ ἄλλη πιθανότητα εἶναι νὰ ὑπάρχει κάτι ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ , ἀκίνητο, ἀμετάβλητο, αἰώνιο δηλ. μιὰ ΑΛΗΘΙΝΗ Πραγματικότητα , ἡ ΟΥΣΙΑ , τὸ ΟΝ ἤ ΕΝ {κατὰ ΠΑΡΜΕΝΙΔΗ} . Ἐν συνεχείᾳ, σύμπασα ἡ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ἀσχολεῖται μὲ τὸ ἐρώτημα, τοῦ πῶς συνδέεται τὸ ΕΝ μὲ