Η ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
Θὰ τὸ ἐξηγήσω ἐν συντομίᾳ· Ἀφοῦ ἡ θεολογία βασίζεται σὲ ΚΕΙΜΕΝΑ καὶ τὰ κείμενα ,ὡς τέτοια, ἀπαιτοῦν ΚΡΙΤΙΚΗ, συνεπάγεται ὅτι οἱ γνώσεις φιλολογίας ἀποτελοῦν προαπαιτούμενο τῶν θεολογικῶν γνώσεων. Νὰ δώσω ἕνα παράδειγμα· ἡ Κριτικὴ τοῦ καινοδιαθηκικοῦ κειμένου ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ τὰ προαναστάσιμα λὸγια τοῦ ΙΔΙΟΥ τοῦ Ἰησοῦ ἀπὸ τὰ λόγια ποὺ ἀνάγονται στὴν μεταπασχάλια Κοινότητα μὲ κριτήριο (ΟΧΙ ΤΟ ΜΟΝΟ) τὶς ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ποὺ περιέχουν. Ἔτσι πχ τὸ λόγιο γιὰ τὸν Πλούσιο καὶ τὸν φτωχὸ Λάζαρο ἀποδίδεται στὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ ἐπειδὴ διατυπώνει ἐσχατολογικὲς ἀντιλήψεις τῆς ἐποχῆς τοῦ Δευτέρου Ναοῦ ΧΩΡΙΣ ΟΥΔΕΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΚΡΙΣΗ ("ἐγένετο ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὐπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη.καὶ ἐν τῷ ἅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ὑπάρχων ἐν βασάνοις ,ὁρᾶ τὸν Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ", ΛΟΥΚ.16,22‒23). Στὴν Παραβολὴ αὐτὴ δὲν ὑπάρχει ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΥΠΟΝΟΙΑ περὶ Συντέλειας καὶ Μέλλουσας Κρίσης, ἀλλ