Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΥΡΑΝΝΟΚΤΟΝΩΝ ΑΡΜΟΔΙΟΥ & ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΑ.

Γρἀφει στὸ 6ο βιβλίο τῶν "ΙΣΤΟΡΙΩΝ" του ὁ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ τὰ ἀκόλουθα·

 Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΥ τὸ 527πΧ ἀνἐλαβαν τὴν ἐξουσία τὰ παιδιά του ΙΠΠΙΑΣ καὶ ΙΠΠΑΡΧΟΣ κυβερνῶντας ἀρχικά, δικτατορικὰ μέν, ἀλλὰ  ὑπὲρ τῶν συμφερόντων  τῆς Πόλεως καὶ τῶν φτωχῶν τάξεων (ἐξάλλου "ΤΥΡΑΝΝΟΣ" ἐκεὶνη τὴν ἐποχὴ σήμαινε τὸν ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ δηλ. τοῦ Λαοῦ).

 Κάποια στιγμὴ ὀ ΙΠΠΑΡΧΟΣ ἐρωτεύτηκε τὸν νεαρὸ ΑΡΜΟΔΙΟ, τοῦ ὁποίου ΕΡΑΣΤΗΣ ἦταν ὁ ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΩΝ,  καὶ τοῦ ἔκανε τὶς σχετικὲς έρωτικὲς προτάσεις , ἀλλὰ ὁ Ἁρμόδιος ἀρνήθηκε τὸν ἔρωτα τοῦ Ἵππαρχου καὶ ἐνημέρωσε σχετικῶς τὸν Ἀριστογείτονα: 

<γενομένου δὲ Ἁρμοδίου ὥρᾳ ἡλικίας λαμπροῦ Ἀριστογείτων ἀνὴρ τῶν ἀστῶν, μέσος πολίτης, ἐραστὴς ὢν εἶχεν αὐτόν. [54.3] πειραθεὶς δὲ ὁ Ἁρμόδιος ὑπὸ Ἱππάρχου τοῦ Πεισιστράτου καὶ οὐ πεισθεὶς καταγορεύει τῷ Ἀριστογείτονι. ὁ δὲ ἐρωτικῶς περιαλγήσας καὶ φοβηθεὶς τὴν Ἱππάρχου δύναμιν μὴ βίᾳ προσαγάγηται αὐτόν, ἐπιβουλεύει εὐθὺς ὡς ἀπὸ τῆς ὑπαρχούσης ἀξιώσεως κατάλυσιν τῇ τυραννίδι> {ΘΟΥΚ.6,54}.

[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ = Ὅταν ὁ Ἁρμόδιος βρισκόταν σὲ ἀκμὴ ἡλικίας καὶ ὀμορφιᾶς, ὁ Ἀριστογείτων, ἕνας πολῖτης μεσαίας τάξης ἀπὸ τὴν πόλη, ἦταν ἐραστής του καὶ τὸν εἶχε κοντά του. Ὅταν ὁ Ἰππαρχος, γιὸς τοῦ Πεισίστρατου, προσπάθησε νὰ ἀποπλανήσει τὸν Ἁρμόδιο καὶ δὲν κατάφερε νὰ τὸν πείσει, ἐκεῖνος τὰ  ἀποκάλυψε ὅλα  στὸν Ἀριστογείτονα. Ὁ Ἀριστογείτων, πληγωμένος τότε ἀπὸ ἔρωτα καὶ φοβούμενος τὴν  δύναμη τοῦ Ἱππάρχου μήπως μὲ τὴν  βία τὸν πάρει κοντά του, ἀποφάσισε ἀμέσως, ἐξαιτίας καὶ τῆς ἤδη ὑπάρχουσας ἐπιρροῆς του, νὰ σχεδιάσει συνωμοσία γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τῆς τυραννίας.]

Ὁ Ἵππαρχος ἐπανῆλθε καὶ δεύτερη φορὰ  γιὰ νὰ μεταπείσει τὸν Ἁρμόδιο καὶ ὅταν ἐκεῖνος πάλι ἀρνήθηκε τὶς ἐρωτικὲς προτάσεις του, τὸτε γιὰ νὰ τὸν ἐκδικηθεῖ,  ἀπέβαλε σκαιῶς καὶ δημοσίως τὴν ἀδελφή του  ἀπὸ τὴν Πομπὴ τῶν Κανηφόρων ὡς μὴ παρθἐνα. 

Ἀμέσως οἱ δὺο έραστὲς ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΩΝ ἀπεφάσισαν μὲ τὴν βοήθεια λίγων συνεργῶν τους   νὰ σκοτώσουν τοὺς Τυράννους κατὰ τὴν ἑορτὴ τῶν ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΩΝ, ὅπου μποροῦσαν λόγῳ τῆς ἑορτῆς νὰ κυκλοφοροῦν πολῖτες ὁπλισμένοι, χωρὶς νὰ κινήσουν ὑποψίες.

Ὅταν ὅμως τὴν ἡμέρα τῆς Μεγάλης Πομπῆς τῶν ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΩΝ  εἶδαν στὸν ΚΕΡΑΜΕΙΚΟ ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη τοῦ ΔΙΠΥΛΟΥ (σημ.Θησεῖο)  νὰ  μιλᾶ κάποιος ἐκ τῶν συνεργῶν τους  συνωμοτικὰ στὸν ΙΠΠΙΑ (ὁ ὁποῖος διευθετοῦσε τὴν σειρὰ τῶν τμημάτων τῆς Πομπῆς) ΘΕΩΡΗΣΑΝ ΟΤΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ καὶ ἔσπευσαν γρήγορα ἐντὸς τῶν τειχῶν νὰ προλάβουν νὰ σκοτώσουν τὸν ΙΠΠΑΡΧΟ ὁ ὁποῖος βρισκόταν  στὸ ΛΕΩΚΟΡΕΙΟ ,στὸ κέντρο τῆς  ἀρχαίας Ἀγορᾶς :

<ὥρμησαν ἔσω τῶν πυλῶν, καὶ περιέτυχον τῷ Ἱππάρχῳ παρὰ τὸ Λεωκόρειον καλούμενον, καὶ εὐθὺς ἀπερισκέπτως προσπεσόντες καὶ ὡς ἂν μάλιστα δι' ὀργῆς ὁ μὲν ἐρωτικῆς, ὁ δὲ ὑβρισμένος, ἔτυπτον καὶ ἀποκτείνουσιν αὐτόν>{ὅ.π.}

[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ= ὅρμησαν μέσα ἀπὸ τὶς πύλες καὶ συνάντησαν τὸν Ἵππαρχο κοντὰ στὸ μέρος ποὺ λέγεται Λεωκόρειο. Ἀμέσως, ὅρμησαν πάνω του ἀπερίσκεπτα, μὲ ὅσο τὸ δυνατόν περισσότερη ὀργή — ὁ ἕνας (Ἀριστογείτων) ἀπὸ ἐρωτικὴ ζήλεια,  ὁ ἄλλος (Ἁρμόδιος) ἐπειδὴ εἶχαν προσβάλει τὴν ἀδελφή του  — καὶ χτυπῶντας τον τὸν σκότωσαν.]

 Οἱ σωματοφύλακες τοῦ δολοφονηθέντος Ἱππάρχου φόνευσαν ἐπὶ τόπου τὸν Ἁρμόδιο, ἑνῶ ὁ Ἀριστογείτων συλληφθεὶς μετὰ ἀπὸ λίγο ἐκτελέστηκε μὲ βασανιστήρια.

  Ὅλα αύτὰ ἔγιναν τὸν ΙΟΥΛΙΟ τοῦ 514πΧ στὰ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ καὶ ἔκτοτε ὁ ΙΠΠΙΑΣ ἔγινε καχύποπτος καὶ σκληρός, πραγματικὸς Τὺραννος.

Τελικὰ Η ΤΥΡΑΝΝΙΔΑ ΤΩΝ ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΙΔΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ  ΚΑΤΕΛΥΘΗ ΤΟ 510πΧ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ  ΚΛΕΟΜΕΝΗ, .ἐνῶ ὁ Ἱππίας κατέφυγε στὴν αὐλὴ τοῦ ΔΑΡΕΙΟΥ καὶ προσπάθησε νά ἐπιστρέψει στὰ πράγματα μὲ τὸν ΔΑΤΙ καὶ τὸν ΑΡΤΑΦΕΡΝΗ στὴν ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ τὸ 490πΧ  (ὁ Ἱππίας ἦταν ἐκεῖνος ποὺ  πρότεινε στοὺς Πέρσες νὰ στρατοπεδεύσουν στὸν Μαραθῶνα ἐπειδὴ ἐκεῖ ὑπῆρχαν φιλικὰ προσκείμενοι στοὺς Πεισιστρατῖδες πληθυσμοί).

. Ὡς γνωστὸν ὅμως  ἡ ἐκστρατεία τοῦ ΔΑΤΙ καὶ τοῦ ΑΡΤΑΦΕΡΝΗ  στὸν Μαραθῶνα ἀπέτυχε καὶ ὁ Ἱππίας πέθανε τὴν ἰδια χρονιά (490πΧ) πιθανῶς στὴν Λῆμνο ἐπιστρέφοντας  στὴν Ἀσία μαζὶ μὲ  ἠττημένους Πέρσες.