Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2020

ΑΡΒΕΛΕΡ : ʼΑναθεματισμένος ὁ Κ.Παλαιολόγος ἀπὸ τὴν ʼΟρθ. ʼΕκκλησία ὡς ʽΕνωτικός.

Εικόνα
                         ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ Τὰ γράφει ρητῶς ὁ ΔΟΥΚΑΣ , ὁ ἱστορικὸς τῆς ΑΛΩΣΕΩΣ · " ἀπό τῆς ἡμέρας ἐκείνης [ 12‒ΔΕΚ‒1452 ]  ἐν ᾖ ἐγένετο ἡ ἕνωσις ἐν τῇ μεγάλῃ ἐκκλησίᾳ [=ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ] ὡς Ἰουδαίων συναγωγὴν τσύτην ἀπεύφευγον [=οἱ ʼΑνθενωτικοί]  καὶ οὐκ ἦν ἐν αὐτῇ οὔτε προσφορὰ οὔτε ὁλοκαύτωσις οὔτε θυμίαμα... καὶ οἱ προσευχόμενοι μέχρι τῆς ὥρας τῆς προσφορᾶς ἵσταντο , καὶ τότε πάντες ἐξήρχοντο...καὶ τόν ναὸν ὡς βωμὸν καὶ τὴν θυσίαν ὡς Ἀπόλλωνι τελουμένην ἐνόμιζον.." ( ΔΟΥΚΑΣ,705‒715) ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :  " ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη ποὺ κηρύχτηκε ἡ ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν (ἀνατολικῆς καὶ δυτικῆς) στὴν Ἁγία Σοφία ( 12/12/1452)  οἱ Ἀνθενωτικοὶ ἀπεύφευγαν τὴν Ἁγιασοφιὰ σάν νὰ ἦταν ἑβραϊκὴ συναγωγὴ καὶ δὲν τελοῦσαν μέσα σὲ αὐτὴν οὔτε τὴν  Θεία Εὐχαριστία ,οὔτε θυμίαμα .. καὶ στὶς ἱεροτελεστίες μέχρι τὴν Προσφορα

Η ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ

Εικόνα
Στὴν χώρα μας ὡς γνωστόν, οἱ λατινικὲς σπουδὲς εἶναι σὲ αἰώνια ..καραντίνα , ἤδη ἀπὸ ἱδρύσεως νεοελληνικοῦ κράτους , ἐξαιτίας τοῦ ἀντιδυτικοῦ —θρησκευτικῆς προελεύσεως—μένους τῆς κοινῆς γνώμης ( τὰ γράφω ὠμὰ  , ἐπειδὴ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ πεῖ ἔτσι ὠμὰ ὁ ΠΑΠΑΓΓΕΛΗΣ , ὁ καθηγητὴς ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ στό ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ,διδάκτωρ στὸ Καῖμπριτζ καὶ μέγας ὑπέρμαχος τοῦ ΡΩΜΑΪΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ στὴν ἐκπαίδευση ). ʽΥποτίθεται ὅτι οἱ Νεοέλληνες ἐπειδὴ γνωρίζουν—ΔΗΘΕΝ—τὸν Ὅμηρο , δικαιοῦνται νὰ ἀγνοοῦν τὸν Βιργίλιο ἤ τὸν Ὀβίδιο.  ʼ´Ετσι ὅμως ἀγνοῶντας τὸν Βιργίλιο ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΚΑΤΕΧΟΥΝ , καθότι τὸν μεγαλύτερο ἐπίτευγμα τοῦ Ὅμήρου εἶναι ὅτι "γέννησε" τὸν Βιργίλιο ὅπως  καὶ τοῦ Βιργίλιου ὅτι "δημιούργησε" τὸν Δάντη.  ΟΜΗΡΟΣ—ΒΙΡΓΙΛΙΟΣ—ΔΑΝΤΗΣ αὐτοὶ ΕΙΝΑΙ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ταυτότητα , κι ἄν ἀγνοεῖς τοὺς δύο ἐκ τῶν τριῶν ,βρίσκεσαι ΕΚΤΟΣ εὐρωπα

ΟΙ 2 ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ ΠΟΥ ΓΛΥΤΩΣΑΝ ΣΤΙΣ ΘΕΜΟΠΥΛΕΣ

Εικόνα
Γράφει ὁ ʽΗρόδοτος, ὅτι ΔΥΟ Σπαρτιᾶτες γλύτωσαν στὶς Θερμοπύλες · 1. ʽΟ  ταχυδρόμος ΠΑΝΤΙΤΗΣ ποὺ καθυστέρησε ἐπίτηδες νὰ ἐπιστρέψει στὶς Θερμοπύλες,  ἀπὸ τὴν Θεσσαλία, ὅπου εἶχε σταλεῖ σὲ ἀποστολή, καὶ γυρνῶντας στὴ Σπάρτη ἀτιμασμένος ,ΚΡΕΜΑΣΤΗΚΕ ["ἀπάγξασθαι"]. 2. ʽΟ ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΣ   ὁ οποῖος ἦταν ἀσθενὴς καὶ δὲν πῆγε στὴν μάχη. Ομως ὁ ἐπίσης ἀσθενὴς ΕΥΡΥΤΟΣ    ποὺ ἀντιμετώπιζε  προβλήματα ὁρἀσεως, ὅταν ἔμαθε ὅτι κυκλώθηκε ὁ ΛΕΩΝΙΔΑΣ διέταξε τὸν Εἵλωτά του νὰ τὸν ὁδηγήσει στὴν μάχη, ὅπου πολέμησε σχεδὸν τυφλὸς .. Κατ´ ἄλλη ἄποψη, λέει ὁ ʽΗρόδοτος, ἦταν κι οἱ δυὸ ταχυδρόμοι , ὁ Εὔρυτος καὶ ὁ ʼΑριστόδημος  ἀλλὰ ,ἐπίτηδες, ὁ  δεύτερος κιότεψε καὶ καθυστέρησε ἀποφεύγοντας τὴν μάχη καὶ τὸν βέβαιο θάνατο. Σὲ κάθε περίπτωση, ὁ ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΣ γύρισε στὴ Σπάρτη ὅπου ὅλοι τὸν ἔκραζαν  " Ο ΤΡΕΣΑΣ" [=ΔΕΙΛΟΣ ]  καὶ τὸν πρό

"ΧΩΡΙΣ ΙΠΠΕΙΣ" : Τὸ σύνθημα ἐπίθεσης στὴν Μάχη τοῦ Μαραθῶνα

Εικόνα
Πολλὰ εἶναι τὰ ἐρωτήματα γιὰ τὴν Μάχη τοῦ Μαραθῶνα (11/12‒ΣΕΠ‒490πΧ) ποὺ ἄφησε ἀναπάντητα ὁ ΗΡΟΔΟΤΟΣ .  Γνωρίζουμε βέβαια ὅτι οἱ ΠΕΡΣΕΣ τοῦ ΔΑΤΙ καὶ τοῦ ΑΡΤΑΦΕΡΝΗ ἀποβιβάστηκαν στὸν ΜΑΡΑΘΩΝΑ κατὰ συμβουλὴ τοῦ ΙΠΠΙΑ (ἐξόριστου γυιοῦ τοῦ τυράννου ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΥ) ἐπειδὴ ἐκεῖ ἡ οἰκογένεια του εἶχε πολλοὺς ὀπαδούς. Γνωρίζουμε ἀκόμη ὅτι ὁ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ προτίμησε νὰ μὴν κλειστεῖ ἐντὸς τῶν τειχῶν, ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ Ο ΔΑΡΕΙΟΣ, ὅπως συνέβη στὴν Ἐρέτρια . Ἐξάλλου,τὸ γένος τῶν ΑΛΚΜΕΩΝΙΔΩΝ , ἡγητόρων τῆς δημοκρατικῆς παράταξης εἶχε συμμαχήσει μὲ τὸ γένος τῶν ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΙΔΩΝ (ἀπὸ μῖσος πρὸς τοὺς ΦΙΛΑΪΔΕΣ) τὸ γένος τοῦ Μιλτιάδη. [Θυμίζω ὅτι πολιτικὴ τοῦ ΔΑΡΕΙΟΥ ἦταν ἡ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ στὶς ἑλληνικὲς πόλεις ἐπειδὴ θεωροῦσε ἀκίνδυνο τὸν δῆμο, ἐν ἀντιθέσει μὲ τοὺς εὐγενεῖς ἢ τυράννους ΟΠΩΣ ΕΔΕΙΞΕ Η ΙΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.  Κατὰ συνἐπεια τὴν ἐποχὴ τῶν ΠΕΡΣΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ἡ δημοκρατικὴ παράταξη ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΦΙΛΟΠΕΡΣΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.  Α

Ἀρχαιοελληνικὴ "ὕβρις" καὶ χριστιανικὴ "ἁμαρτία"

Εικόνα
Ἐν συνόψει· "Ἁμαρτία" ,στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ, εἶναι ἡ  ΑΣΤΟΧΙΑ ,  ἐνῶ "ὔβρις σημαίνει ἄγνοια καὶ  ὑπέρβαση τῶν ὁρίων  ποὺ ὅμως δὲν εἶναι ἀπὸ πρὶν  γνωστὰ καὶ καθορισμένα. Στὸν κῆπο τῆς ʼΕδὲμ ὁ Θεός‒ Λόγος ἔθεσε ΣΑΦΗ ὅρια : τὸ μὴ φαγεῖν ἀπὸ τὸ "δένδρο τῆς Γνώσεως" (στὴ βιβλικὴ γλῶσσα : ΓΝΩΣΗ=ΠΡΑΞΗ) τοῦ Καλοῦ καὶ τοῦ ΚΑΚΟΥ. ʽΟπότε ἐκεῖ ἡ ἁμαρτία συνιστᾶ Παράβαση ΓΝΩΣΤΩΝ ὁρίων ,γιὰ τοῦτο καὶ ἐμπεριέχει ΕΝΟΧΗ ἐπιφέρουσα ΔΙΚΑΙΗ Τιμωρία. Στὴν ἀρχαία ΤΡΑΓΩΔΙΑ ὁμως ,ἐν ἀρχῇ ἦν τὸ ΧΑΟΣ,  ὁπότε τὰ ὅρια τῶν ἀνθρωπίνων Πράξεων δὲν εἶναι ἐκ τῶν προτέρων γνωστὰ καὶ καθορισμένα,  ἀφοῦ οὐδεὶς ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ γνωρίζει τὶς ἀκρότατες ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ τῶν πράξεων του. ʽΩστόσο κι ἀν δὲν τὶς ξέρει ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ὡς ἐὰν  τὶς ἤξερε, ὡς ἐὰν ἦταν παντογνώστης  καὶ ἡ ὕβρις  —Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ποὺ ἔτσι κι ἀλλιῶς