Διαμαντῆς Κούτουλας

Συστήνω σὲ ὅσους ἐνδιαφἐρονται γιὰ τὴν βυζαντινὴ Ἱστορία, πρὶν διαβάσουν Ὀστρογκόρσκι ἤ Βασίλιεφ , νὰ ρίξουν μιὰ ματιὰ στὸ εἰσαγωγικὸ ἐγχειρίδιο "Η ΒΥΖΑΝΤΝΗ ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ"  (βλ. φωτό) τοῦ γνωστοῦ βυζαντινολόγου Ράνσιμαν —ἄν καὶ διαφωνῶ μὲ τὸν τίτλο "θεοκρατία". Δὲν θὰ κάνω παρουσίαση ἐδῶ αὐτοῦ τοῦ θεμελιακοῦ βιβλίου (γιὰ κάθε ἱστορικό)  ἁπλῶς θὰ συνοψίσω τέσσερα , χαρακτηριστικὰ σημεῖα αὐτῆς τῆς μελέτης: 1. τὴν  αὐτοκρατορία οἱ βυζαντινοὶ (οἱ ὁποῖοι ποτὲ δὲν  τὴν ὀνόμασαν "βυζαντινή", ἀλλὰ πάντοτε ΡΩΜΑΪΚΗ* )  τὴν θεωροῦσαν ἐπίγειο ἀντίγραφο τῆς Βασιλείας τοῦ θεοῦ. Κατὰ συνέπειαν ,ὁ βυζαντινὸς αὐτοκράτωρ θεωρεῖτο ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ στὴν γῆ, σὲ ὅλη τὴν γῆ, ἐξ οὗ καὶ ἡ οἰκουμενικὴ ἰδεολογία τῆς βυζ.αὐτοκρατορίας DOMINIO MUNDI (ποὺ ἀργότερα συμβολίστηκε  μὲ τὸν Δικἐφαλο Ἀετό). 2. στὸ Βυζάντιο δὲν ὑπῆρχε διάκριση Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας·  στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως μὲ τὴν λέξη "Ἐκκλησία" οἱ βυζαντινοὶ ἐννοοῦσαν ὁλόκληρο τὸ σῶμα τῶν πιστῶν (ζώντων τε

Βρισκόμαστε στὸ φθινόπωρο τοῦ 330πΧ ,  στὴν πρωτεύουσα τῆς ΔΡΑΓΓΙΑΝΗΣ (σημ ΠΑΚΙΣΤΑΝ ,ὅπου ὁ σημερινὸς ἀρχαιολογικὸς χῶρος Dahan - e-Gbolaman στὰ σύνορα Ἰρὰν—Πακιστάν).  Ὁ  Δαρεῖος ἔχει δολοφονηθεῖ ἀπὸ τὸν σατράπη τῆς Βσκτριανῆς (σημ.Ἀφγανιστάν) Βῆσσο (τὸν ὁποῖον ἕνα χρόνο μετὰ συνέλαβε καὶ ἐκτέλεσε ὁ Ἀλέξανδρος) καὶ ἐκεῖ ἀρχίζει νὰ ἀποκαλύπτει ὁ Ἀλέξανδρος στοὺς στρατηγούς του τὸ σχέδιο.του: —νὰ φτάσει μέχρι τὸ τέρμα τῆς ἄπω Ἀνατολῆς ,στὴν " ἑῶαν {=ἀνατολική} θάλατταν " καὶ  —νὰ συγχωνεύσει τοὺς δυὸ πολιτισμοὺς ΚΑΙ ΛΑΟΥΣ ,Ἕλληνες και Ἀνατολίτες,ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ {" ὁμόνοιαν καὶ κοινωνίαν τῆς ἀρχῆς Μακεδόσι καὶ Πέρσαις"}.  Ἡ  ἔναρξη ὅλου αὐτοῦ τοῦ σχεδιασμοῦ ἔλαβε χώρα  μὲ τὴν ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ποὺ ἐπέβαλε ὁ Ἀλέξανδρος γιὰ τὸ πρόσωπο του σύμφωνα μὲ τά περσικὰ ἔθιμα. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ αὐτὸ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ τῆς ἀνοχῆς τῶν στρατηγῶν,  οἱ ὁποῖοι ζητοῦσαν ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΜΟΙΡΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΥΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΑΦΥΡΩΝ  ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. Τὀτε λοιπὸν   ἐξ