Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκεμβρίου 4, 2022

ΑΝΟΜΟΙΩΣΗ ΔΑΣΕΩΝ: Ἔχω (μὲ ψιλή), ἕξω (μέλλων=θὰ ἔχω /μὲ δασεῖα).

Εικόνα
Στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλῶσσα ἴσχυε—γιὰ λόγους εὐφωνίας—ὁ φωνολογικὸς νόμος τῆς ΑΝΟΜΟΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΔΑΣΕΩΝ τοῦ GRASSMANN ,σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο ,γιὰ νὰ διευκολύνεται ἀκριβῶς ἡ προφορά, ΑΠΟΔΑΣΥΝΟΝΤΑΙ τὰ δασέα (Χ—Φ—Θ) ὅταν  βρίσκονται σὲ ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΕΣ  συλλαβὲς μετατρεπόμενα στὰ ἀντίστοιχα ψιλά (Κ—Π—Τ).  Ἔτσι προέκυψαν οἱ τύποι: κεχαριτωμένη, πεφιλημένοι, τεθωρακισμένα (ἀντὶ τῶν ἀναμενόμενων : χεχαριτωμένη , φεφιλημένοι, θεθωρακισμένα). [ΣΗΜΕΙΩΣΗ : τὰ  δασέα λέγονται ἔτσι διότι στὴν κλασσικὴ ἀρχαιότητα προφέρονταν ὡς Χ=kh , Φ=ph, Θ=th.  Συνεπῶς ἐκ τῆς ἀποδάσυνσης τους, δηλ. τῆς ΑΠΟΒΟΛΗΣ τοῦ h , προἐκυψαν τὰ ψιλά, κ,π,τ ].  Ὁ νόμος Grassmann  ἰσχύει καὶ στὴν περίπτωση τοῦ ρ. ἔχω.  Τὸ θέμα εἶναι σεχ‒ >  hεχ‒> χεχ ‒.   Στὸ ἐνεστῶτα λοιπὸν τὸ πρῶτο χ ἀποδασύνεται γι αὐτὸ παίρνει ΨΙΛΗ:  ἔχω· ἀντιθέτως στὸν μέλλοντα δὲν χρειάζεται νὰ γίνει αύτὸ διότι ἐκεῖ ἔχουμε hεχ‒σω> χεξω> ἕξω (μὲ ΔΑΣΕΙΑ)—ἐξ οὗ " ἕξις" .