Διαμαντῆς Κούτουλας / Diamantis Koutoulas

  Ἄν ὑπάρχει κάποιο ἱστορικὸ ἀντικείμενο πού νὰ ἔχει ἐξάψει τὴν φαντασία εἰδικῶν καὶ μή, αὐτὸ εἶναι ἡ   περιλάλητη ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ. Πρόκειται γιὰ τὸ ΙΕΡΩΤΕΡΟ ἀντικείμενο τῶν Ἑβραίων, γιὰ τὴν στἐγαση τοῦ ὁποίου κτίστηκε ὁ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ.   Ἡ Κιβωτὸς αὐτὴ ἦταν ἑνα ξύλινο (ἐξ ἀσήπτου ξύλου)  ΚΙΒΩΤΙΟ μεγέθους 2,5 πἠχεων μήκους, 1,5 πλάτους καὶ 1,5 ὕψους, ΕΠΙΧΡΥΣΩΜΕΝΟ, στὸ ὁποῖο φυλάσσονταν ἡ ρἀβδος τοῦ Ἀαρών, ἡ στάμνα τοῦ μάννα καὶ οἱ πλάκες τῶν Ἐντολῶν.  Ὡς σκέπασμα {=ΙΛΑΣΤΗΡΙΟΝ}  τοῦ κιβωτίου αὐτοῦ χρησιμοποιεῖτο πλάκα χρυσοῦ 2,5 Χ 1,5 πήχεων ἡ ὁποία στὰ δύο ἄκρα εἶχε δύο ΧΕΡΟΥΒΙΜ τὸ ἕνα ἀντίκρυ στὸ ἄλλο .  Ἀπὸ τὸ ἱλαστήριο αύτὸ ἐν μἐσῳ τῶν ΑΝΤΚΡΥΣΤΩΝ ΧΕΡΟΥΒΙΜ ἐπικοινωνοῦσε κατὰ τὴν Βίβλο ὁ ΓΙΑΧΒΕ μὲ τὸν ΜΩΥΣΗ, δημιουργῶντας μιὰ νεφέλη.  Τὸ κείμενο ποὺ τὰ περιγράφει αὐτὰ εἶναι τὸ 25 κεφάλαιο τῆς ΕΞΟΔΟΥ , τὸ ὁποῖο ὅμως, ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΣ —καὶ αὐτὸ δέχονται ὅλοι οἱ παλαιοδιαθηκολόγοι—ἀνήκει στὴν ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΙΕΡΑΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ἡ ὁποία ἀνάγεται στὸ 400πΧ.  Συνεπῶς γεννᾶτα

 Τὸ 461πΧ ὁ λαϊκιστὴς ἡγέτης τῶν Ἀθηναίων δημοκρατικῶν ΕΦΙΑΛΤΗΣ ὁ Σοφωνίδου (ὄχι ὁ γωστὸς προδότης τῶν Θερμοπυλῶν) ἀφαιρεῖ διὰ νόμου τὶς πολιτικὲς δικαιοδοσίες τοῦ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ {=ἰσόβιο συμβούλιο ὅσων εἶχαν διατελέσει ἄρχοντες—καμμιὰ σχέση μὲ τὸν σημερινό} κρατῶντας μόνο  γι αὐτὸν τὶς δίκες σὲ περιπτώσεις ΦΟΝΟΥ (αἷμα χυτόν).   Ἔγιναν ταραχὲς τότε  στὴν πόλη γιὰ τὸν νόμο αὐτὸν  τοῦ Ἐφιάλτη —ὁ ὁποῖος μάλιστα ἐν τέλει δολοφονήθηκε {"νυκτὸς ἀναιρεθείς"}—ἐνῶ στὸν φόνο του φαίνεται νὰ ἐμπλἐκεται  καὶ ὁ ἴδιος ὁ ΥΠΑΡΧΗΓΟΣ του,  ὁ ΠΕΡΚΛΗΣ .. Μὲ ἀφορμὴ αύτὰ τὰ γεγονότα ἔγραψε τὴν "ΟΡΕΣΤΕΙΑ" {="ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ"—"ΧΟΗΦΟΡΟ"Ι—"ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ"}  ὁ ΑΙΣΧΥΛΟΣ {τὴν μόνη ΤΡΙΛΟΓΙΑ ποὺ σώζεται}   καὶ τὴν ἀνέβασε τὸ 458πΧ. [Στὴν άρχαιότητα στὶς τρεῖς ἡμέρες τῶν Μεγ.Διονυσίων ὁ κάθε δραματουργὸς ἀνέβαζε μιὰ τριλογία ποὺ παίζονταν στὸ θέατρο Διονύσου τὸ πρωί, ἕνα Σατυρικὸ Δρᾶμα ποὺ παίζονταν μεσημέρι, ἐνῶ οἱ κωμωδίες παρουσιάζονταν τὸ ἀπόγευμα] Στὴν τριλογία λοιπὸν τῆς &qu

ΟΥΚ ΗΛΘΟΝ ΚΑΤΑΛΥΣΑΙ, ΑΛΛΆ ΠΛΗΡΩΣΑΙ (Ματθ..5,17) Τὸ ρῆμα ΠΛΗΡΟΩ‒Ω στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ σημαίνει ΓΕΜΙΖΩ—ΕΚΠΛΗΡΩΝΩ (<πλῆρες) δέν σημαίνει "συμπληρώνω".  Συνεπῶς, ἄλλο τὸ νόημα "ΔΕΝ ΗΡΘΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΥΣΩ ΤΗΝ TORAH  {=ΝΟΜΟΣ/ἑβραϊκὴ θρησκεία} ΑΛΛΑ' ΝΑ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΩ "  κι ἄλλο "νὰ τὴν ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ". Στὴν πρὠτη περίπτωση ὁ Ἰησοῦς παραμένει ΕΒΡΑΙΟΣ (ἑβραιότατος, θἂλεγα..) ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΙΔΡΥΣΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΝΕΑ..ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ἐνῶ στὴν δεύτερη κηρύσσει ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ καὶ  γἰνεται πιὰ  ...Χριατιανός. Ὁ πρῶτος εἶναι ὁ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ, ὁ ἀληθὴς,  Ἰησοῦς,  ἐνῶ ὁ δεύτερος ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ' , ἀποτελεῖ πλᾶσμα τῆς ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ἡμῶν  καὶ τῆς ἑκάστοτε  Ἰδεολογίας μας.. _________  ΥΓ μοῦ εἶχε πεῖ κάποτε ἑνας γνωστὸς καθηγητὴς τῆς Θεολογκῆς ὅτι τὴν ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ (ad fontes ) τοῦ χριστιανισμοῦ νὰ μὴν τὴν ἀναμένω ἀπό θεολόγους ἀλλὰ ἀπὸ ἱστορικοὺς καὶ φιλολόγους.. ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ...