Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΕΤΡΟΥ-ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ (Ἐπιστ."Πρὸς Γαλάτας")
Ἐν συνόψει·
1) ὁ Ἰησοῦς κήρυξε ΜΟΝΟ σὲ ΕΒΡΑΙΟΥΣ , τὴν Ἔλευση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ ΔΕΝ ἐπεδίωξε νὰ διαδοθεῖ , ΟΣΟ.ΖΟΥΣΕ , τὸ κήρυγμα Του στὴν Οἰκουμένη ( Οὔτε κἂν στὴν κοντινὴ Ἑβραϊκὴ Διασπορά —πχ Ἀντιόχεια— δὲν πῆγε ..)
2) Μετὰ τὸν θάνατο Του ὅμως , τὸ κήρυγμα τῆς ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ποὺ ἀποδείκνυε ὅτι"ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας" πέρασε , ΜΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΟ ΤΡΟΠΟ μέσῳ τῶν ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ {=Ἑλληνιστῶν / ΣΤΕΦΑΝΟΣ }σὲ ΕΘΝΙΚΟΥΣ πληθυσμοὺς στὴν Ἀντιόχεια τῆς ΣΥΡΙΑΣ.
Τότε ΠΡΟΕΚΥΨΕ ἕνα ἐρώτημα ποὺ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ προβλεφτεῖ προηγουμένως :
ΟΣΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΘΑ ΑΠΟΔΕΧΘΟΥΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΩΣ ΜΕΣΣΙΑ ,ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΒΡΑΙΟΙ { μὲ Περιτομή, ἀργία Σαββάτου, ἀπαγόρευση ΧΟΙΡΙΝΟΥ κλπ }ἢ θὰ μποροῦσαν ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΝΑ ΑΣΠΑΣΤΟΥΝ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟ ;
3) ἡ ἀπάντηση ποὺ θὰ δινόταν ἦταν ΚΡΙΣΙΜΗ ,
διότι πῶς θὰ κατανοοῦσαν οἱ Ἐθνικοὶ
τὴν ἔννοια τῆς Μεσσιανικότητας τοῦ Ἰησοῦ ,
χωρὶς ΠΡΩΤΑ νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν Ἑβραϊκὴ ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΗ Ἰδεολογία & Παλαιοδιαθηκικὴ ΣΚΕΨΗ ;
Κι ἂν ἀποδέχονταν τὴν ΘΕΑΝΔΡΙΚΟΤΗΤΑ τοῦ Ἰησοῦ χωρὶς νὰ γίνουν ΠΡΩΤΑ Ἑβραῖοι ,
αὐτὸ δὲν θὰ σήμαινε ὅτι τὸ κήρυγμα ΠΕΡΙ Ἰησοῦ γίνεται πιὰ ΝΕΑ Θρησκεία, ΣΑΝ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ, ποὺ ξεφεύγει ἀπὸ τὰ πλαίσια τοῦ Ἑβραϊσμοῦ ;
αὐτὸ δὲν θὰ σήμαινε ὅτι τὸ κήρυγμα ΠΕΡΙ Ἰησοῦ γίνεται πιὰ ΝΕΑ Θρησκεία, ΣΑΝ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ, ποὺ ξεφεύγει ἀπὸ τὰ πλαίσια τοῦ Ἑβραϊσμοῦ ;
Κι ἂν συνέβαινε αὐτό (δηλ .οἱ Ἐθνικοὶ νὰ γίνονται ἀπευθείας Χριστιανοὶ χωρὶς πρῶτα νὰ γίνουν Ἰουδαῖοι) μήπως στὴν πράξη θὰ εἶχε ὡς συνέπεια ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΝ ΠΟΤΈ’ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ;
4) ἡ Πρώτη Ἐκκλησία ὑπῆρξε ἐπ 'αὐτοῦ ΕΠΑΜΦΟΤΕΡΙΖΟΥΣΑ .
Οἱ Ἰουδαῖοι ποὺ δέχονταν τὸν Ἰησοῦ ὡς Μεσσία
ΔΕΝ ΘΑ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΠΑΝ ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ,
οὔτε αὐτοί, οὔτε τὰ παιδιά τους , ἐνῶ οἱ ἐξ Ἐθνῶν Προσήλυτοι ποὺ θὰ δεχονταν τὸν Ἰησοῦ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΙΟΥΔΑΙΟΙ (δηλ.ΔΕΝ θὰ ἔκαναν Περιτομή & θὰ ἔτρωγαν χοιρινό).
Ὅταν ὅμως θαρχόταν ἡ ὥρα τοῦ ΚΟΙΝΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ τῶν 2 Ἐκκλησιῶν, τῶν ἐξ Ἐθνῶν & ἐξ Ἰουδαίων, τὶ θὰ γινόταν ; ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΘΟΝΤΑΝ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΟΥ ΑΠΟΦΕΥΓΑΝ ΤΟ ΧΟΙΡΙΝΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞ ΕΘΝΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΕΤΡΩΓΑΝ ;
Τὶ συνέβη τελικά ;
Γράφει ὁ ΠΑΥΛΟΣ στὴν "ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ"{2,11‒14} :
<2.11 Ὅτε δὲ ἦλθεν Κηφᾶς εἰς ᾽Αντιόχειαν, κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην, ὅτι κατεγνωσμένος ἦν. 2.12 πρὸ τοῦ γὰρ ἐλθεῖν τινας ἀπὸ ᾽Ιακώβου μετὰ τῶν ἐθνῶν συνήσθιεν· ὅτε δὲ ἦλθον, ὑπέστελλεν καὶ ἀφώριζεν ἑαυτόν, φοβούμενος τοὺς ἐκ περιτομῆς. 2.13 καὶ συνυπεκρίθησαν αὐτῷ [καὶ] οἱ λοιποὶ ᾽Ιουδαῖοι, ὥστε καὶ Βαρναβᾶς συναπήχθη αὐτῶν τῇ ὑποκρίσει. 2.14 ἀλλ᾽ ὅτε εἶδον ὅτι οὐκ ὀρθοποδοῦσιν πρὸς τὴν ἀλήθειαν τοῦ εὐαγγελίου, εἶπον τῷ Κηφᾷ ἔμπροσθεν πάντων, Εἰ σὺ ᾽Ιουδαῖος ὑπάρχων ἐθνικῶς καὶ οὐχὶ ᾽Ιουδαϊκῶς ζῇς, πῶς τὰ ἔθνη ἀναγκάζεις ᾽Ιουδαΐζειν ;>
[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:11Ὁταν ἦρθε ὁ Πέτρος στὴν Ἀντιόχεια, τοῦ ἀντιμίλησα κατὰ πρόσωπο, ἐπειδὴ ἦταν ἀξιοκατάκριτος. 12Γιατὶ πρὶν ἔρθουν μερικοὶ ἄνθρωποι τοῦ Ἰακώβου, ἔτρωγε στὰ κοινά δεῖπνα μαζὶ μὲ τοὺς ἐθνικούς· ὅταν ὅμως ἦρθαν, ὑποχωροῦσε καὶ διαχώριζε τὴν θέση του, ἐπειδὴ φοβόταν τοὺς Ἰουδαίους. 13Μαζί του ἄρχισαν νὰ ὑποκρίνονται καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἰουδαῖοι, σὲ σημεῖο ποὺ παρασύρθηκε στὴν υποκρισία τους ἀκόμα κι ὁ Βαρνάβας! 14Ἐγὼ ὅμως ὅταν εἴδα πὼς δὲν βαδίζουν σύμφωνα μὲ τὴν ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου, εἶπα στὸν Πέτρο μπροστὰ σ’ ὅλους: «Ἐάν ἐσὺ ποὺ εἶσαι Ίουδαῖος ζεῖς σὰν εθνικός κι ὄχι ὡς πιστὸς στὸ νόμο Ἰουδαῖος, τότε γιατί ἐξαναγκάζεις τοὺς ἐθνικοὺς νὰ ζοῦν σὰν Ἰουδαῖοι;]
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ πάντως ἔκτοτε ΔΙΑΣΠΑΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΔΥΟ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ Η ΕΞ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ Η ΕΞ ΕΘΝΩΝ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΧΩΡΙΣΤΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ—ἐξ οὗ κι ἡ ἀγανἀκτηση τοῦ Παύλου κατὰ τοῦ Πέτρου καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀπὸ τὴν στιγμὴ ἐκείνη ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕ ΠΟΤΕ’..
( Ἀγνοοῦμε βέβαια τὸ ΤΙ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ Ο ΠΕΤΡΟΣ —ἂν μπόρεσε νὰ τοῦ ἀπαντήσει κάτι— ἀλλὰ γνωρίζουμε ὅτι οἰ δύο ἐκκλησίες ἐξακολούθησαν νὰ κὰνουν καὶ ἀργότερα χωριστὲς συνάξεις—βλ. ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ, Διάλ.47)
Ἔτσι οἱ Ἐξ Ἰουδαίων Χριστιανοὶ συνέχισαν τὴν πορεία τους ΕΝΤΟΣ τοῦ Ἑβραϊσμοῦ ,ἁπλῶς κηρύττοντας ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας
καὶ θεωρῶντας τούς ἑαυτούς τους ὡς ΓΝΗΣΙΟΥΣ ὀπαδοὺς Χριστοῦ , ἔχοντας ὡς "Ἀρχηγό" τους τὸν ΙΑΚΩΒΟ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟ, δηλ τὸν ἀδελφὸ τοῦ Ἰησοῦ, τὸν ἀποκαλούμενο "ΔΙΚΑΙΟ" ποὺ ἡγεῖτο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐνῶ ἀνἀλογες ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ἀντιλήψεις ὑποστὴριζαν καὶ οἱ ΙΩΑΝΝΕΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ (ἑορτάζοντας μἀλιστα τὸ ΠΑΣΧΑ τὴν 14η Νισάν ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ —βλ.
Ἀλλὰ καὶ οἱ "Ἐθνικές " Ἐκκλησίες μὲ ἡγέτη τὸν ΠΑΥΛΟ ἀκολούθησαν τὸν δικό τους δρόμο στὴν ΕΥΡΩΠΗ { Κόρινθος, Θεσσαλονίκη κλπ} καὶ ὁπωσδήποτε ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ καὶ τὰ ἀσφυκτικὰ πλαίσια τοῦ Παλαιστινιακοῦ Ἰουδαϊσμοῦ( τρωγοντας χοιρινό & μην κάνοντας περιτομὴ κλπ, ) ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΧΩΣ—ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὶς Παύλειες Ἐπιστολές—ΤΗΝ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων...
5) Τελικὰ ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΡΩΜΗ κι ἐκεῖ— ἐξ ὅσων γνωρίζουμε— ΥΠΗΡΞΕ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, δηλ. στὴν πρωτεύουσα τῆς Αύτοκρατορίας ἐπικράτησε ἡ ΠΑΥΛΕΙΑ ἄποψη, ἢ ἄν θέλετε, ἔλαβε χώρα ἡ "συγχώνευση" τῶν δὺο συνιστωσῶν τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Ἰουδαιοχριστιανισμοῦ τοῦ Πέτρου καὶ τοῦ "ἐθνοχριστιανισμοῦ" τοῦ Παύλου.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ "ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ" ποὺ καθόρισε ἱστορικὰ ὅτι τελικὰ ὁ χριστιανισμὸς δὲν θὰ γινόταν αἵρεση (ἢ ἐκδοχή) τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ ἀλλὰ Οἰκουμενικὴ θρησκεία.
6) Τί ἀπἐγιναν οἱ Ἰουδαιοχριστιανικὲς Ἐκκλησίες ;
Στὶς Μεγάλες Ἑβραϊκὲς Ἐξεγέρσεις κατὰ τῶν Ρωμαίων τὸ 70 μΧ & 136 μΧ οἱ Ἰουδαιοχριστιανοὶ τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ εἴτε ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους, εἴτε (κυρίως) ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους Ἐπαναστάτες , ἐνῶ οἱ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΕΣ ΙΩΑΝΕΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ποὺ ἑὀρταζαν τὸ Πασχα τὴ 14η Νισὰν ΑΦΟΡΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ Α’ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ τοῦ 325μΧ καὶ μετὰ λίγους αἰῶνες ἐξέλειψαν ἀπὸ τὸν ἱστορικὸ προσκήνιο.
Οἱ Ἰουδαιοχριστιανοὶ τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῶν, ποὺ κατόπιν ΑΠΟΧΩΡΙΣΤΗΚΑΝ ἀπὸ τὴν Οἰκουμενικὴ Ἐκκλησία, ἔμειναν στὴν Ἱστορία μὲ τὸ ὄνομα "ΕΒΙΩΝΙΤΕΣ"—ἐκ τῆς ἑβραϊκῆς λέξεως אֶבְיוֹן ('evyón), ποὺ σημαίνει φτωχὸς ἤ ἄπορος.
_____
ΥΓ Διαβάζοντας κανεὶς ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ τὴν "ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ" τοῦ Παύλου κι ἀπὸ τὴν ἄλλη τὸ "ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ" παίρνει μιὰ γεύση τοῦ πρώτου ἐκείνου "Σχίσματος" τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐνῶ ὁ Παῦλος ΘΕΟΛΟΓΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΤΟΜΗΣ, τὸ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ γράφει πὼς θὰ κηρυχθεῖ ἐλάχιστος ὅποιος ἀφαιρεῖ ἕνα γιῶτα ἢ μιὰ κεραία ἀπὸ τὸ ΝΟΜΟ δηλ τὴν TORAH : "ΟΣ ΑΝ ΛΥΣΗ ΜΙΑΝ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΤΟΥΤΩΝ ΤΩΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΔΑΞΗ ΟΥΤΩ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΚΛΗΘΗΣΕΤΑΙ ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ"
(Ματθ. 5,19)
Ὅμως ἄν εἶχαν ἐπικρατήσει τελικὰ
οἱ Ἰουδαιοχριστιανοί ἴσως ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΗΡΧΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ἀλλὰ οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἀποτελοῦσαν μιά ΕΒΡΑΪΚΗ Σέχτα ὴ "αἱρεση".
Ἡ Ἱστορία πάντως ἀκολούθησε τὸν δρόμο τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ καὶ ἀποτελεῖ θεμελιακὴ θέση τῆς Βιβλικῆς Σκέψης ὅτι ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτεται στὴν Ἱστορία.
