Διαμαντῆς Κούτουλας

Ἐν συνόψει· 1. Ο ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ΟΡΩΝ ΟΛΙΓΩΡΙΑΝ.  Ὁ Καβάφης ,ὅπως ὅλοι οἱ μεγάλοι ποιητὲς εἶχε βαθιὰ αἴσθηση τῆς Ἱστορίας ὡς ὀξυδερκὴς ἱστορικός. Ἔτσι κατανόησε τὴν ΑΛΗΘ̣ΝΗ  αἰτία τῆς ἀποτυχίας τοῦ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ποὺ λίγοι ἰστορικοὶἔχουν ἀντιληφθεῖ·  ὁ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ Χριστιανὸς Ἰουλιανὸς ΜΕΤΕΣΤΡΑΦΗ στὸν παγανισμό, κατ'οὐσίαν στὴ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΘΕΟΥΡΓΙΑ τοῦ ΙΑΜΒΛΙΧΟΥ—γιὰ ὅσους γνωρίζουν—καὶ προσπάθησε , ὡς αναθρεμμένος μὲ τὴν χριστιανικὴ ἀντίληψη τοῦ ΔΟΓΜΑΤΟΣ (ΟΙ ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΔΟΓΜΑΤΑ) νὰ "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙ" τὸ νεοπλατωνισμό,νὰ μετατρέψει δηλ.  σὲ ΔΟΓΜΑ τὴν Φ̣ΙΛΟΣΟΦΙΑ—γιὰ τοῦτο καὶ ἡ προσπάθεια του ἦταν ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ καταδικασμένη.  Ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀποτελοῦν πορίσματα ἐνδελεχοῦς ἱστορικῆς μελέτης, τὰ συνοψίζει σὲ λίγους στίχους ὁ ΚΑΒΑΦΗΣ  φτάνοντας στὴν ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ καὶ ἀκουμπῶντας τὸ μαχαίρι στὸ κόκκαλο :  Ὁ Ἰουλιανὸς προσπάθησε νὰ μετατρέψει τὸ Νεοπλατωνισμὸ σὲ  "  ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΣΤΕΙΟΝ  ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΗΨΙ  ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ". [ ΥΓ διδα

 Ἡ πρόσφατη ἀνακάλυψη ἑνὸς τάφου στὴν Πομπηία, χρονολογούμενου βεβαίως ,πρὶν τὴν Καταστροφὴ ἀπὸ τὴν ἔκρηξη τοῦ Βεζούβιου τὸ 79 μΧ, πιστοποίησε αὐτὸ πού γνωρίζαμε ἀπὸ ἔμμεσες πηγές, ὅτι δηλ .οἱ  πόλεις τῆς Νότιας Ἰταλίας ἦταν ΔΙΓΛΩΣΣΕΣ καὶ κατὰ τὴν ρωμαϊκὴ ἐποχή, καθότι οἱ  πληθυσμοί τους  δὲν εἶχαν λησμονήσει   τὴν ἑλληνικὴ  γλῶσσα τῶν προγόνων*τους —"Μεγάλη Ἑλλάδα" γάρ.  Ἀπό τὴν ἐπιγραφὴ τοῦ τάφου μαθαίνουμε τὸ ὄνομα τοῦ νεκροῦ  Marcus Venerius Secundio  {ποὺ ἦταν  ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΣ,  ὅπως φαίνεται ἁπὸ τὸ τριπλό του ὄνομα }καὶ τὸ ὄτι ἦταν ΗΘΟΠΟΙΟΣ καὶ ἱερἐας στὸν  Ναὸ τοῦ Αὐγούστου (αὐγουστιάλιος). Ἡ ἐπιγραφὴ "LUDOS GRAECOS ET LATINOS"  < ποὺ σημαίνει ὅτι ἡ γλῶσσα τῶν παραστἀσεων ἦταν  ἡ ἑλληνική καὶ ἡ λατινική>  εἶναι αὐτὴ ποὺ πιστοποιεῖ ὅτι τὴν ἐποχὴ λίγες δεκαετίες πρὶν τὸ 79μΧ , στὴν Πομπηία ἀνέβαιναν θεατρικὲς παραστάσεις στὰ ΕΛΛΗΝΙΚΑ , γεγονὸς ποὺ ἀποκαλύπτει  ὃτι τὸ τότε κοινὸ ΚΑΤΑΝΟΟΥΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ.  Ἡ Πομπηία ὡς γνωστὸν θάφτηκε στὴν λάβα τοῦ Βεζούβ