Ἄλλος εἶναι ὁ συγγραφέας τοῦ "Κατὰ Ἰωάννην" καὶ ἄλλος ὀ συγγραφέας τῆς "Ἀποκάλυψης".
Ξέρω ὅτι στεναχωρῶ κάποιους παραδοσιακοὺς ἀλλὰ ἡ σύγχρονη ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ἔρευνα ἔχει διαπιστώσει τὰ ἑξῆς·
1) ἡ γλῶσσα τοῦ "ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ" εἶναι ἐκλεπτυσμένα ἑλληνικὰ ὑψηλοῦ ὕφους μὲ γνώσεις φιλοσοφίας (ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος,1,1) ,
ἐνῶ ἡ γλῶσσα τῆς "ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ" εἶναι "ἐκβαρβαρισμένα" ἑλληνικὰ μέ ΣΗΜΙΤΙΣΜΟΥΣ, σολοικισμοὺς καὶ λάθη (βλ.4,8: " ὁ ἦν καὶ ὁ ὢν καὶ ὁ έρχόμενος" —τό <ἦν> εἶναι παρατατικὸς τοῦ <εἰμί> καὶ σημαίνει <ἤμουν>, δὲν εἶναι μετοχή, ὀπως ὁ ὤν καὶ ὁ ἐρχόμενος. Ὁ παρατατικὸς τῆς ἑλληνικῆς δέν ἔχει μετοχή...)
2) ἀντίπαλος τοῦ "ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ" εἶναι οἱ ΙΟΥΔΑΙΟΙ* συλλήβδην (βλ.<διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων> .Δὲν διαχωρίζονται Φαρισαῖοι, Σαδδουκαῖοι κλπ ὅπως στὰ Συνοπτικὰ Εὐαγγέλια) ἐνῶ γιὰ τὴν "ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ" ὀ ἐχθρὸς {=θηρίον} εἶναι ἡ ΡΩΜΗ καὶ ὁ ΡΩΜΑΙΟΣ ΘΕΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ {=καὶ αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ὄρη ἑπτὰ εἰσίν, ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπ'αὐτῶν καὶ βασιλεῖς ἑπτὰ εἰσίν...καὶ τὸ θηρίον...ὄγδοός ἐστι..—ΑΠΟΚ.17,9‒11}
Ὅπως ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ·
ἄλλα τὰ περιβἀλλοντα τῶν δύο κειμένων, ἂλλες οἱ ίδέες, ἂλλη ἡ γλῶσσα, ἄλλα τὰ ἱστορικὰ πλαίσια, ΑΛΛΟΙ ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ.
Θὰ ὁλοκληρώνω μέ τὸ ἑξῆς·
στὸ "ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ" ὁ συγγραφέας αὐτοπροσδιορίζεται ὡς ὁ <μαθητὴς ὅν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς> χωρὶς ποτὲ νὰ ἀποκαλύψει τὸ ὄνομα του,
ἑνῶ στὴν "ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ" ὁ συγγραφέας αύτοπαρουσιάζεται ὡς < Ἰωάννης> καὶ ΔΕΝ συμπεριλαμβάνει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τοὺς Δώδεκα Ἀποστόλους (βλ.ΑΠΟΚ.21,14), ἀλλὰ μᾶλλον τὸν τοποθετεῖ στὴν χορεία τῶν Προφητῶν τῆς Ἐκκλησίας {=συνδοῦλος σου εἰμι καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶν προφητῶν—ΑΠΟΚ.22,9}
Πάντως γιὰ τὴν ὕπαρξη τῆς Ἐκκλησίας τὸ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ἦταν ποὺ ἀποδείχτηκε θεμελιακό, ἐπειδὴ ὅταν Η ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ τῶν πρώτων χριστιανῶν μετὰ τὴν ΑΝΑΣΤΑΣΗ τοῦ Ἰησοῦ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΜΕΣΟ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ
κι ὀ Κόσμος παρέμενε ὅπως ἦταν καὶ καμμιὰ Β’ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΕΡΧΟΤΑΝ** , τότε τὸ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ πρόσφερε τὴν "λύση" στὸ πρόβλημα τῆς "Καθυστέρησης τῆς Παρουσἰας" μέ τὴν λεγόμενη "ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙΣΑ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ" , σύμφωνα μέ τὴν ὁποία Ο ΑΝΑΣΤΑΣ ΚΥΡΙΟΣ ΗΤΑΝ ΗΔΗ ΠΑΡΩΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ , ἄρα καὶ ὁ Μέλλων Αἰῶνας τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἦταν ΗΔΗ παρὼν ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας ὅπου δροῦσε (μἐσῳ τῶν Μυστηρίων) τὸ Ἁγ.Πνεῦμα.
_____
* οἱ ΙΩΑΝΝΕΙΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ στρέφονται κατὰ τοῦ ΔΟΚΗΤΙΣΜΟΥ τοῦ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ.
** ὁ Παῦλος πίστευε ὅτι ΘΑ ΖΟΥΣΕ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΧΟΤΑΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΝΕΦΕΛΩΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ.
Γράφει στοὺς Θεσσαολικεῖς·
<ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τὴν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου ...>
{=ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΖΟΥΜΕ κατὰ τὴν Παρουσία τοῦ Κυρίου—Α’ ΘΕΣΣ.,4,15} .
Αύτὴ τὴν προσδοκία τοῦ ΕΓΓΥΣ Τέλους γέννησε στὴν πρώτη Ἐκκλησία ἡ ΑΝΑΣΤΑΣΗ τοῦ Χριστοῦ, ὐπὸ τὴν ἔννοια ὅτι ΑΦΟΥ ΑΝΕΣΤΗΘΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ, ΖΟΥΜΕ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΕΣΧΑΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ...
___________
ΥΓ γιὰ πρόχειρη ἑλληνόγλωσση βιβλιογραφία
βλ. τὰ σχετικὰ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ τοῦ ΑΓΟΥΡΙΔΗ στὸ "ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ" καὶ τὴν "ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ".
Ἐκεῖ ὐπάρχει καὶ κατάλογος τῆς ἀπέραντης ξενόγλωσσης βιβλιογραφίας.
ΥΓ2 στὶς ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β' καὶ Γ’ ΙΩΑΝΝΟΥ {1,1}
ὁ συγγραφέας αὐτοαποκαλεῖται ὡς ὁ "ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ" .
