"Πατρικὴ Διδασκαλία" : Η ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΥ
Τὴν προεπαναστατικὴ περίοδο,ὅταν στοὺς ὑπόδουλους Ἕλληνες διαδιδόταν τὸ πνευματικὸ κίνημα τοῦ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ (Ρήγας, Κοραῆς κλπ) , στοὺς συντηρητικοὺς κύκλους τῶν φανατικῶν ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΩΝ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἀναπτυσσόταν τὸ κίνημα τῶν" ΚΟΛΛΥΒΑΔΩΝ"
[ =πρόκειται γιὰ τὴν γνωστὴ διαμάχη ἁγιορειτῶν μοναχῶν μὲ τὸ ἄν ἐπιτρέπονται τὰ μνημόσυνα τὶς Κυριακές].
Ἡ ἐν λόγῳ διαμάχη τῶν ἀγιορειτῶν τελικὰ ἐξελίχτηκε σὲ πόλεμο τῶν συντηρητικῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, κατὰ τῶν ἐξ Ἑσπερίας ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΩΝ ,
τὴν ὥρα ποὺ βεβαίως στὴν Εὐρώπη θριἀμβευε ὁ ΝΑΠΟΛΕΩΝ.
Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀντέδρασε σφόδρα κατὰ τῶν Ἑλλήνων Διαφωτιστῶν ἐκδίδοντας ἐν Κωνσταντινουπόλει (1798)ἕνα ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΟ κείμενο μὲ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύμων ΑΝΘΙΜΟΥ μὲ τίτλο "ΠΑΤΡΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ" ,
στὸ ὁποῖο χαρακτηρίζονται τὰ κηρύγματα περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ τοῦ Ρήγα καὶ τῶν ἄλλων Διαφωτιστῶν τοῦ Γένους ὡς "ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ", ἐνῶ ἡ ὀθωμανικὴ κυριαρχία θεωρεῖται ὡς ...θεϊκὸ ἔργο γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος!
Διαβάζουμε στὴν ΠΑΤΡΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ τὰ ἐξῆς ἀνατριχιαστικά :
" ὁ Πάνσοφος ἡμῶν Κύριος διὰ νὰ φυλάξῃ ἀλώβητον τὴν ἁγίαν καὶ ὀρθόδοξον πίστιν ἠμῶν..ἤγειρεν ἐκ τοῦ μηδενὸς τὴν ἰσχυρὰν αὐτὴν βασιλείαν τῶν Ὀθωμανῶν ...καὶ ὁ πρῶτος ἀποστάτης ὁ Διάβολος ..ἐμεθοδεύθη εἰς τὸν τρέχοντα αἰῶνα μίαν ἄλλην πονηρίαν καὶ ἀπάτην ξεχωριστὴν δηλ.τὸ νῦν θρυλούμενον σύστημα τῆς ἐλευθερίας.."
Τὸ πιὸ ὅμως ἀποκρουστικὸ στὸ ἐν λόγῳ κήρυγμα ραγιαδισμοῦ εἶναι τὸ ὅτι ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΗΔΗ ΣΥΛΛΗΦΘΕΙ Ο ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ , τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1798 , λίγο πρὶν τὴν ἐκτέλεση του ..
Ὅποιος διαβάσει ὅλο τὸ κείμενο τῆς Πατρικῆς Διδασκαλίας ἀντιλαμβάνεται ὅτι ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΚΗΡΥΓΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΡΗΓΑ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ
—ὁ ὁποῖος μάλιστα ἀφορίστηκε ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τὴν ἴδια χρονιά..
Στὴν Πατρικὴ Διδασκαλία ἀπάντησε τὸ ὁ ΚΟΡΑΗΣ μὲ τὴν "ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ" (1798) κατηγορῶντας τὸν συγγραφέα της ὡς ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ..
Ἀργότερα στὸν Κοραῆ ἀνταπάντησε ὁ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΡΙΟΣ
— ἀκραιφνὴς ἀντιδυτικὸς ,ἐκ τῶν κεντρικῶν ἡγετῶν τῶν "Κολλυβάδων" —
μὲ τὸ ἐργο " ΝΕΟΣ ΡΑΨΑΚΗΣ"(1805 ) καὶ βεβαίως κατά πάντων τῶν νεοελλήνων διαφωτιστῶν μὲ τὴν "ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΛΟΓΟΝ ΖΗΛΟΝ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ"(1802)
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΕ τὸν Ἀθανάσιο Πάριο (+24‒6‒1813) καθὼς καὶ ἄλλους ὀμοφρονοῦντες ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΟΥΣ ἐχθροὺς τοῦ Διαφωτισμοῦ τῶν ΡΗΓΑ—ΚΟΡΑΗ
(ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ, ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΝΟΤΑΡΑ) δείχνοντας ὅτι προτιμᾶ τοὺς ἀντιδυτικοὺς,
ἔστω καὶ ἄν αὐτοὶ φτάνουν στὰ ὅρια τῆς ἐθνικῆς Προδοσίας..
Τελευταῖα μάλιστα ἔχουν περάσει καὶ στὴν ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ ἀπόψεις "νεορθοδόξων" ποὺ ΕΞΑΓΙΑΖΟΥΝ τὸ —τότε—ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤ̣ΙΚΗ πρακτικὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὑποστηρίζοντας τὴν ἐξωφρενικὴ θέση ὅτι ἡ ἀντίδραση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας κατὰ τοῦ Διαφωτισμοῦ καὶ τῆς Ἐπανάστασης στρεφόταν ἐνάντια στὴν ἵδρυση ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ἐπειδὴ, ἄν συνέβαινε αὐτό, θὰ καταστρέφονταν οἱ ἑλληνικὲς μειονότητες τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας ποὺ δὲν θὰ ἐντάσσονταν στὸ νέο ἐθνικὸ κράτος !
Γι αὐτό—λέει αὐτὴ ἡ σύγχρονη ΝΕΟΦΑΝΑΡΙΩΤΙΚΗ ἀντίληψη—θὰ ἦταν προτιμώτερη ἡ πολυεθνικὴ ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία μὲ τοὺς Φαναριῶτες ὡς κυβερνῆτες καὶ ἡ ἑλληνοποίηση τοῦ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΥ ὀθωμανικοῦ κράτους ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ, παρὰ ἡ Ἐπανάσταση ποὺ προετοίμαζε ὁ νεοελληνικὸς Διαφωτισμός.
Ὡστόσο, ὅλα αὐτὰ εἶναι ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ προφἀσεις ἐν ἁμαρτίες, ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΕΣ νὰ λέγονται σήμερα ποὺ ξέρουμε ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΟΤΟΥΡΚΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΕΡΙ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ" ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΑΝ..
Ἡ πραγματικότητα εἶναι ἄλλη·
τὸ ὅλο πνεῦμα τῶν" Κολλυβάδων" κλπ ΑΝΤΙΔΙΑΦΩΤΙΣΤΩΝ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ,καθοδηγοῦνταν ἀπὸ τὸ παραδοσιακὸ —ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν Ἀνθενωτικῶν—ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΟ μένος ποὺ τώρα στρεφόταν, ὄχι πιὰ κατὰ τῆς Ἀναγέννησης καὶ τοῦ Πάπα, ἀλλὰ κατὰ τοῦ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ
καὶ συνεπῶς κατὰ τοῦ νεοελληνικοῦ Διαφωτισμοῦ καὶ τῆς ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ποὺ αὐτὸς εύαγγελιζόταν .
ΕΞ ΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΗΓΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΡΑΗ ..
Αὐτὴ εἶναι ἡ καθαρὴ ἀλήθεια.
______________
ΥΓ. λεπτομέρειες περὶ τῆς "Πατρικῆς Διδασκαλίας" βλ. Ι.ΚΟΚΚΩΝΑΣ, Ἕνας αὐτόπτης μάρτυρας στὴν ἐκτύπωση τῆς Πατρικῆς Διδασκαλίας, ΜΝΗΜΩΝ,τ.29, 2008,σ.65‒91
