ΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ.
Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἐνδιαφέροντα ἐδάφια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι τὸ κεφ.6 τῆς ΓΕΝΕΣΗΣ ὅπου ἀναφέρονται τὰ ἑξῆς ἐκπληκτικά·
<ἰδόντες δὲ οἱ υἱοὶ τοῦ θεοῦ τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων ὅτι καλαὶ εἰσίν ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναῖκας...οἱ δέ γίγαντες ἦσαν ἐπὶ τῆς γῆς ...ὡς ἄν εἰσεπορεύοντο οἱ υἱοὶ τοῦ θεοῦ πρὸς τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐγεννῶσαν ἑαυτοῖς..>{ΓΕΝ.6, 1‒4}
[ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ =ἐπειδὴ εἶδαν οἱ υἱοὶ τοῦ θεοῦ τὶς κόρες τῶν ἀνθρώπων ὅτι ἦταν ὄμορφες τὶς πῆραν γιὰ γυναῖκες ...(τότε) ζοῦσαν οἱ γίγαντες στὴν γῆ...οἱ ἀπόγονοι τῶν ὐιῶν τοῦ θεοῦ ἀπὸ την ἕνωση τους μὲ τὶς κόρες τῶν ἀνθρώπων..]
Στὸ ἑβραϊκὸ πρωτότυπο —τὸ προαναφερθὲν ἀρχαιοελληνικὸ κείμενο προέρχεται ἀπὸ τὴν ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΩΝ Ο’—οἱ φράση <υἱοὶ θεοῦ> εἶναι <bene ha elohim> καὶ ὑπάρχει σὲ ἀρκετὰ σημεῖα τοῦ ἑβραϊκοῦ (μασωριτικοῦ) κειμένου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ τῆς ἑλληνικῆς μετάφρασης τῶν Ο’. Πχ. ΨΑΛΜΟΙ 28,1 · 88,7 κλπ
[στὸν ΙΩΒ—1,6· 2,1—ἀναφέρεται, στὴν μετάφραση τῶν Ο’, ἡ φράση <ἄγγελοι τοῦ θεοῦ>]
Πρὀκειται βεβαίως γιὰ ΚΑΤΑΛΟΙΠΟ τῶν ΠΟΛΥΘΕΪΣΤΙΚΩΝ ΠΗΓΩΝ τῶν ἐν λόγῳ κειμένων ἀλλὰ οἱ ραββῖνοι (καὶ κατόπιν οἱ χριστιανοὶ Πατέρες) ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΑΝ ἢ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΝ ΑΥΤΟ, έδωσαν σέ αύτὴν τὴν ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΚΗ ΦΡΑΣΗ <bene ha elohim/ὑιοὶ θεοῦ> τὴν ἔννοια τῶν ΕΝΑΡΕΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ἤ τῶν ἀπογόνων τοῦ ΣΗΘ ποὺ ὑπέπεσαν στὴν ἐπιμειξία μὲ τὶς κόρες τοῦ Κάιν (ἔγνω Ἀδὰμ Εὔαν τὴν γυναῖκα αύτοῦ καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν ὑιὸν καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αύτοῦ Σήθ..—ΓΕΝ.4,25).
ΟΜΩΣ ΑΥΤΗ Η ΕΞΗΓΗΣΗ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ διότι τὸ κείμενο εἶναι σαφές:
Η ΣΥΝΕΥΡΕΣΗ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ
ΤΟΥΣ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΩΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ.
Στά ἑβραϊκὰ οἱ γίγαντες λέγονται <nephilim> ποὺ κατὰ κυριολεξίαν σημαίνει τοὺς <πεσόντες> δηλ.τὰ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ (Ἰεζεκ.32,27 =καὶ ἐκοιμήθησαν μετὰ τῶν γιγἀντων τῶν πεπτωκότων— nephilim—ἀπ’αἰῶνος)
ἢ τοὺς ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΧΑΝΑΑΝ <ἑωράκαμεν τοὺς γίγαντας καὶ ἦμεν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ ἀκρίδες..> {ΑΡΙΘ., 13,34}
Ἔτι περαιτέρω & τὸ βιβλίο τοῦ Α’ ΕΝΩΧ (κεφ.36) ἀποδίδει τὸν ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ ἀκριβῶς στό γεγονὸς αὐτὸ τῆς ἐπιμειξίας τῶν υἱῶν θεοῦ δηλ.τῶν ΑΓΓΕΛΩΝ μὲ τις θυγατέρες τῶν ἀνθρώπων ἡ ὁποία εἶχε ὡς καρπὸ τοὺς γἰγαντες & τὸ ὀποῖο ἀποκαλεῖ <Η ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ> (βλ.Σ.Ἀγουρίδης, Τὰ Ἀπόκρυφα Κεἰμενα τῆς ΠΔ, Ἐνώχ, Α’ τομ.σελ.263 κ.ἐξ.).*
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ—ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ τῶν ἀνωτέρω ;
Καὶ οἱ <υἰοὶ θεοῦ/bene ha elohim> καὶ οἱ <γίγαντες/nephilim> ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΘΕΪΣΤΙΚΩΝ ΕΠΩΝ ἀπ’ὅπου προέρχεται ἡ Παλαιὰ Διαθήκη,
ὅπως πχ ΤΑ ΕΠΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΣ (Γκιλγκαμές,Ἀτράχασις κλπ) καὶ τὰ ΟΥΓΓΑΡΙΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ.
Στὰ μυθολογικὰ αὐτὰ ἒπη ποὺ ἀνάγονται στὸ 2000 ἢ καὶ 3000πΧ ( ἐνῶ ἡ ΓΙΑΧΒΙΚΗ ΠΗΓΗ τῆς ΠΔ ἀνάγεται στὸ 900πΧ) ὑπάρχουν διηγήσεις περὶ Γιγάντων (τὴν ἴδια ἐποχὴ παρόμοια ἀναφέρει καὶ ἡ ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΗΣΙΟΔΟΥ) ὅπως καὶ περὶ Κατακλυσμοῦ καὶ αύτὲς τὶς ἀφηγήσεις ἀντέγραψε ἡ Γενεση δίνοντας βεβαίως ἂλλο, μονοθεϊστικὸ νόημα. (W.G.Lambert & A.R.Millard, Atrahasis, the Babylonian Story of the Flood, Oxford,1969).
Ὡστόσο διασώθηκαν στὸ βιβλικὸ κείμενο τέτοιου τύπου μυθολογικές & πολυθεϊστικὲς ἀναφορὲς γιὰ νὰ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΟΥΝ τοὺς πιστούς, Ἑβραίους τε καὶ Χριστιανοὺς ποὺ δὲν ἒχουν φιλολογικὲς γνώσεις ( ἢ & γιὰ νὰ ἐξάπτουν τὴν φαντασία τῶν ἀφελῶν...).
Συνεπῶς δὲν χρειάζονται ΨΕΥΔΕΙΣ καὶ τραβηγμένες ἑρμηνεῖες περὶ ὐιῶν θεῶν ὡς ἑναρέτων ἀνθρώπων, ἡρώων ἢ ἀγγέλων κλπ
γιατὶ κατόπιν, δὲν θὰ μπορεῖ νὰ ἐξηγηθεῖ ἡ προελευση τῶν γιγάντων καὶ ὁ συνεπαγόμενος κατακλυσμός...
Η ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ
ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ἀποκαλύπτει κάλλιστα τὸ νόημα αὐτῆς τῆς διήγησης ,ἀπὸ τὴν ὁποίαν πάντως προἐκυψε μέγα μέρος τῆς χριστιανικῆς δαιμονολογίας.**
_______
ΥΓ. ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω ἔγινε φανερὸ ὅτι :
α) εἶναι ἀπαραίτητη γιὰ τὴν γνώση τῆς ΠΔ, ἠ γνώση τῶν μυθολογικῶν ἐπῶν τῆς μεσοποταμίας καὶ μέσης ἀνατολῆς καὶ β) σφάλλουν ὅσοι θρησκευόμενοι ὑποτιμοῦν τὴν μυθολογία ἂλλων λαῶν ἐπικαλούμενοι δῆθεν τὴν θεοπνευστία τῆς Βίβλου καθότι σέ πλεῖστα σημεῖα ἠ Βίβλος ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ξένα ἒπη...
* ὁ Ἀγουρίδης γράφει ὅτι μὲ αὐτὴν τὴν διήγηση περὶ τῆς Πτώσης τῶν Ἀγγέλων {=ἐπιμειξία ἀγγέλων /ὑιῶν θεοῦ καὶ ἀνθρώπων} γιγάντων καὶ κατακλυσμοῦ, ὁ Α’ (αἰθιοπικός) ΕΝΩΧ προσπαθεῖ νὰ αἰτιολογήσει θεολογικῶς τὴν μεγάλη διὰδοση τοῦ ἑλληνιστικοῦ πολυθεϊστικοῦ πολιτισμοῦ στὸν Ἰσραήλ, θεωρῶντας την ὡς προϊοῦσα ἄνοδο τοῦ Κακοῦ ποὺ θὰ φέρει ἐγγὺς τὸ Τέλος...
** βλ.Διαμαντῆς Κούτουλας, Ὁ Ἐνδιάμεσος Κόσμος τῶν Ψυχῶν, πλατωνικὴ μεταφυσικὴ καὶ βιβλικὴ ἐσχατολογία, Δῖον, 2010)
