Διαμαντῆς Κούτουλας

 Ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες στιγμὲς τῆς Παγκόσμιας Λογοτεχνίας, ἄν ὄχι ἡ ὑψηλότερη,   εἶναι τό κεφ."Ο ΜΕΓΑΣ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗΣ" τοῦ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ ἀπὸ τὸ μυθιστόρημα του  "ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ" {1880}. Πρόκειται γιὰ μιὰ διήγηση ἡ ὁποία ἀποκαλύπτει ὅτι τὰ μεγάλα Πνεύματα εἶναι πάντα ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ.  Ἦρθε —λέει—ξανὰ ὁ Χριστὸς στὴν γῆ, στὴν Σεβίλλη τοῦ 1500 καὶ τὸν συνέλαβε ὁ Μ.Ἱεροεξεταστής ὡς λἰαν επικίνδυνο γιατί κήρυττε τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ. Καὶ ἀκολουθεῖ ὁ φοβερὸς διάλογος μεταξὺ τοῦ Μεγάλου  ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗ καὶ τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ ποὺ εἶναι κατ'οὐσίαν ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ τοῦ Ἱεροεξεταστῆ  διὀτι ὁ Ἰησοῦς ΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΙΩΠΗΛΟΣ. Ο Ἱεροἐξεταστὴς {ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΑΣΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ κι ὂχι μόνον τῆς θρησκευτικῆς}  λέει τοῦ Χριστοῦ  ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΗΡΥΞΕ ΔΙΟΤΙ ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ & τό  μόνο ποὺ θἐλουν εἶναι νὰ ΦΑΝΕ : <Ἀντὶ νὰ κυριέψεις τὴν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων, Ἐσὺ τοὺς τὴν ἔκανες ἀκόμα μεγαλὐτερη! Ξέχασες ὅτι ὁ ἄνθρωπος προτιμάει τὴν ἡσυχία ἀκόμα καὶ τὸν θάνατ

 Ἡ πιὸ συγκλονιστικὴ σκηνὴ τῆς ΑΙΝΕΙΑΔΑΣ τοῦ Βιργίλιου εἶναι στὸ 6ο βιβλίο ,ἐκεῖ ποὺ στὸν Ἅδη, δείχνει στὸν Αἰνεία ὁ νεκρὸς πατέρας του, τοὺς  ΑΓΕΝΝΗΤΟΥΣ ἡγέτες τῆς Ρώμης νσ ἔρχονται ἀπὸ τὰ  Ἠλύσια Πεδία  {συστήνω τὴν μετάφραση Παπαγγελῆ: "dixerat Anchises natumque unaque Sibyllam conventus trahit in medios turbamque sonantem, et tumulum capit unde omnis longo ordine posset adversos legere et venientum discere vultus. " "...Μίλησε ὁ Ἀγχίσης καὶ τράβηξε τὴν Σίβυλλα καὶ τὸν γιό του Αἰνεία μαζί,  στὸ μέσον τοῦ συγκεντρωμένου πλήθους ποὺ ψιθύριζε  καὶ πῆγε σὲ ἕναν λόφο ἀπὸ ὅπου μποροῦσε νὰ τοὺς δεῖ ὅλους σὲ μακρὲς σειρὲς ἀπέναντι  καὶ νὰ παρακολουθήσει τὰ πρόσωπά τους, καθώς περνοῦσαν μπροστά τους". ΑΙΝΕΙΑΔΑ,6, 752-755}.

  Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ,ὡς γνωστόν, ἐγράφη πρωτοτύπως στὰ ἑβραϊκὰ καὶ μεταφράστηκε στὴν ἀλεξανδρινὴ κοινὴ ἀπὸ τοὺς Ο' {=70 ραββίνους} γύρω στὸ 200 πΧ, ὠς μἐσον ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ καὶ  προσηλυτισμοῦ τῶν Ἑλλήνων  {αὐτὴ εἶναι ἡ ἁλήθεια ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΝΑ ΠΡΟΣΔΩΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΒΙΒΛΟ ΠΛΑΤΩΝΙΖΟΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ κι ὄχι ἐπειδή—δῆθεν—εἶχαν ...ξεχάσει τὴν ἑβραϊκὴ οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Ἀλεξανδρείας..}  Μὲ τὴν μετάφραση ὅμως αὐτὴ ΕΞΕΛΛΗΝΙΣΤΗΚΕ & φιλοσοφικοποιήθηκε ἡ Βίβλος γιατὶ πολλὲς ἑβραϊκὲς  ἔννοιες ΑΠΟΔΟΘΗΚΑΝ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ μὲ λέξεις τῆς ἑλληνικῆς ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΑΥΤΟΣΗΜΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ.  Παράδειγμα :   ἡ λέξη "TORAH" ποὺ δηλοῖ τὴν Πεντάτευχο{=τὰ πρῶτα 5 βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης}  μεταφράστηκε μέ τὴν λἐξη "ΝΟΜΟΣ" πού ἔχει ἄλλο νόημα στὴν ἑλληνική.   Ἐπίσης τὸ Ὄνομα τοῦ θεοῦ ποὺ στὸ ἑβραϊκὸ πρωτότυπο εἶναι "EHEJE ASER EHEJE" ποὺ κατὰ λέξη σημαίνει "ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ"   (ἡ φράση ἀποτελεῖ ἑβραϊσμό καὶ σημαίνει τὸν Ανεξιχνίαστο, τὸν  Ἀνώνυμο) μεταφράστηκε ἀπό τοὺς Ο

 Ὁ Λαῦσος καὶ ὁ Ἀντίοχος ἦταν εὐνοῦχοι (πραιπόσιτοι , δηλ. περίπου ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ) στὴν αὐλὴ τοῦ βυζαντινοῦ αὐτοκράτορα ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Β' τοῦ "Μικροῦ" (στὰ μέσα τοῦ 5ου αἰ. μΧ) καὶ τὰ παλάτια τους βρίσκονταν βορειοδυτικὰ τοῦ Ἱπποδρόμου τῆς Κων/πολης.  Ἦρθαν στὸ φῶς μετσξὺ τῶν ἐτῶν 1942-1964, ὄταν βρέθηκαν τυχαῖα τοιχογρσφίες τῆς Ἁγ.Έυφημίας (τὸ ἀνἀκτορο εἶχε μετατραπεῖ ἀργότερα  σὲ ναό) καὶ ὅταν ἐντοπίστηκε ἡ ὑπόγεια κινστέρνα κάτω ἀπό τὸ ἀνάκτορο ὅτι εἶναι ἡ κινστέρνα τοῦ Φιλόξενου.   Μᾶς ἐνδιαφέρει τὸ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΛΑΥΣΟΥ διότι ὁ ἐν λόγῳ εύνοῦχος  εἶχε πάθος μὲ  τὴν ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ καὶ εἶχε μετατρέψει τὸ ἀνάκτορό του σὲ ΜΟΥΣΕΙΟ  ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ ,τὰ ὁποῖα εἶχαν ΚΛΑΠΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ὃταν ὁ Μ.ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ΑΠΑΓΟΡΕΨΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ (380μΧ) Τὴν ἐποχὴ ἐκεὶνη ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΝ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ  ΕΡΓΑ ΕΛΛΗΝΩΝ,ΡΩΜΑΙΩΝ, ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ κλπ γλυπτῶν, θεωρούμενα ὡς ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΑ, ὅμως ἀρκετὰ  λεηλατὴθηκαν ἀπὸ ἀξιωματούχους ποὺ εἶχαν καλλιτεχινκὰ ἐνδιαφέροντα γιὰ νὰ κοσμήσουν τὶς ἐπαύλεις τους (πχ.

Ὄχι ,δὲν πρόκειται γιὰ τὴν πρωτεύουσα τῆς Μογγολίας, μὰ γιὰ τὸ.."ψευδώνυμο" τῆς Βίας τῆς συζύγου τοῦ Ρένου , μητέρας τοῦ Ἥρκου καί τοῦ φίλου Στάντη.  Δὲν ἀναφέρεται στὸν Ἐμφύλιο ποὺ πολέμησε ὁ Ρένος (τἂχει πεῖ αύτὰ στὴν ΠΥΡΑΜΙΔΑ 67 καὶ στὸν Α2) μὰ στὴν  μεταπολεμικὴ Ἑλλάδα τῆς ἀντιπαροχῆς. Βέβαια τὰ πιὸ πολλά  ἀπὸ αύτὰ ποὺ γράφει στὴν ΟΥΛΑΝ ΜΠΑΤΟΡ ,μᾶς τὰ εἶχε διηγηθεῖ ὁ Ρένος, τὰ ξέραμε πρὶν τὰ διαβάσουμε · ὄμως γιά τοὺς νέους ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΟΝ ΡΕΝΟ (θανόντα τὸ 2004) καὶ  στοὺς ὁποἰους μαθαίνω ΤΩΡΑ γι αύτόν,χρειάζεται ἡ "Οὐλὰν Μπατόρ". Δὲν κάνω παρουσίαση τοῦ παλιοῦ αὐτοῦ βιβλίου (ἐκδοθέντος τὸ 1999) ἀλλὰ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ. Γι αύτὸ καί ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ στὸ ρεζιλίκι ποὺ ἔκανε ὁ Ρένος  σὲ σύμπασα τὴν δημοσιογραφία ὅταν δημοσίευσε ΔΙΚΑ ΤΟΥ διηγήματα μὲ τὴν ὑπογραφὴ ΑΝΥΠΑΡΚΤΩΝ ξένων δῆθεν νομπελιστῶν λογοτεχνῶν ποὺ χειροκρὀτησαν ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΑ  οἱ ἀμόρφωτοι μεγαλόσχημοι ἀρχισυντάκτες ( Χά,χὰ ! "ΤΟ"  ΓΕΛΙΟ...) ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ οὔτε στὰ ἀποκαλυπτήρια γνωστῶν Α

   Θεωρῶ τὴν Claude Mossé ὡς τὴν καλύτερη φιλόλογο καὶ ἱστορικὸ τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος καὶ τὸ σύγγραμμά της "ΑΘΗΝΑ : Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ" τὰ συστήνω  σὲ  κάθε φιλίστορα. Παρακάτω συνοψίζω ὁρισμένα  πορίσμστα γιὰ τὰ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΗΣ  ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ·  1.  ἡ Δημοκρατία τῶν Ἀθηνῶν ἢταν δημοκρατία τῶν ΜΙΚΡΟΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΩΝ (μικροβιοτεχνῶν, μικροεπαγγελματιῶν κλπ μικρομεσαίων)  καὶ  γιὰ νὰ ὑπάρξει ὡς τέτοια ἔπρεπε νὰ βρίσκει ΣΥΝΕΧΩΣ  πόρους γιὰ νὰ  ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΑΥΤΟΥΣ  ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΕΣ  ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΑ  ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ   ἐγκαταλείποντας τὶς καθημερινὲς ἐργασίες τους, ὅποτε αὐτὸ  χρειαζόταν ( ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ Ο ΚΑΘΕ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΤΟ 1/3 ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΕΙΤΕ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΠΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ  ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΒΕΒΑΙΩΣ ΠΛΗΡΩΝΟΤΑΝ . Μάλιστα  ὅτι ἀπὸ τοὺς 30000 περίπου πολῖτες τοῦ 4ου αἰ.πΧ  μόνον οἱ 5000 ἦταν χωρὶς ΓΗ καὶ τὰ μεγάλα κτήματα δὲν ξεπερνοῦσαν τὰ 25 ἑκτάρια).  Ο ΕΦΕΥΡΕΤΗΣ Τ