Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ ΣΤΟΝ "ΜΕΓΑ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗ".
Ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες στιγμὲς τῆς Παγκόσμιας Λογοτεχνίας, ἄν ὄχι ἡ ὑψηλότερη, εἶναι τό κεφ."Ο ΜΕΓΑΣ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗΣ" τοῦ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ ἀπὸ τὸ μυθιστόρημα του "ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ" {1880}.
Πρόκειται γιὰ μιὰ διήγηση ἡ ὁποία ἀποκαλύπτει ὅτι τὰ μεγάλα Πνεύματα εἶναι πάντα ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ.
Ἦρθε —λέει—ξανὰ ὁ Χριστὸς στὴν γῆ, στὴν Σεβίλλη τοῦ 1500 καὶ τὸν συνέλαβε ὁ Μ.Ἱεροεξεταστής ὡς λἰαν επικίνδυνο γιατί κήρυττε τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.
Καὶ ἀκολουθεῖ ὁ φοβερὸς διάλογος μεταξὺ τοῦ Μεγάλου ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗ καὶ τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ ποὺ εἶναι κατ'οὐσίαν ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ τοῦ Ἱεροεξεταστῆ διὀτι ὁ Ἰησοῦς ΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΙΩΠΗΛΟΣ.
Ο Ἱεροἐξεταστὴς {ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΑΣΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ κι ὂχι μόνον τῆς θρησκευτικῆς} λέει τοῦ Χριστοῦ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΗΡΥΞΕ ΔΙΟΤΙ ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ & τό μόνο ποὺ θἐλουν εἶναι νὰ ΦΑΝΕ :
<Ἀντὶ νὰ κυριέψεις τὴν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων, Ἐσὺ τοὺς τὴν ἔκανες ἀκόμα μεγαλὐτερη!
Ξέχασες ὅτι ὁ ἄνθρωπος προτιμάει τὴν ἡσυχία ἀκόμα καὶ τὸν θάνατο, παρὰ τὴν ἐλεύθερη ἐκλογὴ ἐν γνώσει τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ;
Καί Σὺ θέλησες ὁ ἄνθρωπος νὰ σὲ ἀκολουθήσει ἐλεύθερα..μὲ ἐλεύθερη καρδιὰ νὰ ἀποφασίζει ἀπό δῶ καὶ μπρὸς ποιὸ εἶναι τό καλό καὶ τὸ κακὸ ἔχοντας μοναδικὸ ὁδηγό του τὴν μορφή Σου.
Μὰ εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν σκέφτηκες πὼς τελικὰ θὰ ἀπαρνηθεὶ ἀκόμα καί τὴν μορφὴ Σου καὶ τὴν ἀλἠθεια Σου ,συντριμμένος κάτω ἀπό τὸ τρομερὸ βάρος τῆς ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ;
....ΣΚΟΡΠΙΣΕΣ ΤΗΝ ΑΓΕΛΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ...
Μὰ ἡ Ἀγέλη θὰ μαζευτεῖ καὶ πάλι καὶ θὰ ὑποταχτεῖ ξανά, γιὰ πάντα τούτη τὴν φορά..>
Καὶ προφητεύει κατόπιν ὁ Μέγας Ἱεροεξεταστής , δηλ. ὁ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ ,ἐν ἔτει 1880, τὴν Ἄνοδο τοῦ ΚΟΜΜΟΥΜΙΣΜΟΥ (1917) καὶ τὴν Πτώση του (1989) μὲ ἕναν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ τρόπο λέγοντας τὰ ἀκόλουθα:
<τὸ ξέρεις πὼς θὰ περάσουν αἰῶνες καὶ ἡ ἀνθρωπότητα θὰ διακηρύξει μὲ τὸ στόμα τῆς Σοφίας καὶ τῆς Ἐπιστήμης πὼς ἔγκλημα δὲν ὑπάρχει καὶ πὼς ὑπάρχουν μονάχα πεινασμένοι.
Χόρτασε τους καὶ μετὰ τοὺς ζητᾶς ἀρετὴ.
Νὰ τὶ θὰ γράψουν στὴ σημαία ποὺ θὰ σηκώσουν ἐναντίον Σου καὶ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΘΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΝ ΤΟ ΝΑΟ ΣΟΥ ..
καὶ στὴ θέση τοῦ Ναοῦ Σου θὰ κτίσουν
ἕνα νέο Πύργο τῆς Βαβὲλ, ὁ ὁποῖος οὔτε αὐτὸς θὰ ὁλοκληρωθεῖ, ὅπως κι ὁ προηγούμενος..
καὶ στὸ τέλος ΣΕ ΕΜΑΣ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΤΑ ΠΛΗΘΗ ΠΑΛΙ καὶ θὰ μᾶς ἐκλιπαροῦν λέγοντας:
ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΦΑΜΕ, ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΝ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ,ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΔΩΣΑΝ..
καὶ θὰ καταλάβουν στὸ τέλος μονάχοι τους ὅτι ποτέ,μὰ ποτέ τους δὲν θὰ καταφέρουν νὰ μοιράσουν μεταξὺ τους τὸ γήινο ψωμὶ καὶ τὴν ἐλευθερία..καὶ στὸ τέλος θαρθοῦν νὰ καταθέσουν τὴν Ἐλευθερία τους στὰ πόδια μας καὶ θὰ μᾶς ποῦν : ΚΑΝΤΕ ΜΑΣ ΣΚΛΑΒΟΥΣ, ΜΑ ΧΟΡΤΑΣΤΕ ΜΑΣ..>
Ἡ συγκλονιστικὴ διήγηση ὁλοκληρώνεται μὲ τὸν πάντα ΣΙΩΠΩΝΤΑ Χριστό, νὰ φιλᾶ στὸ τέλος τὸν γέροντα Ἱεροεξεταστή, ὁ οποῖος, ἀνατριχιάζοντας, ἀφήνει τὸν Χριστό
νὰ φύγει, κραυγάζοντας Του:
<ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΑΝΑΡΘΗΣ ΠΙΑ.
ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΗΝ ΕΡΘΗΣ. Ποτέ, ποτέ...>
Οἱ μεγάλοι συγγραφεῖς εἶναι Προφῆτες,
ὅμως δὲν εἰσακούγονται ποτὲ καὶ οἰ Τάφοι τους εἶναι κτισμἐνοι ἀπὸ τὶς πέτρες ποὺ τοὺς ρίξαμε...
